Rob Brunia overleden
In het weekend van 8 op 9 januari 2005 is toch nog onverwacht Rob
Brunia uit het leven weggerukt. Hij is 57 jaar oud geworden.
Rob was een man zonder compromissen, en met een ongelofelijke
toewijding aan de twee dingen die hij belangrijk vond in het leven:
jeugdschaak en hoogbegaafde jeugd. Hij heeft zijn naam in de
geschiedenisboekjes verdiend als de helft van het duo Brunia-Van
Wijgerden. Samen met Cor van Wijgerden heeft hij eind jaren tachtig de
basis gelegd voor de stappenmethode. Cor als didacticus, Rob als
ontwikkelingspsycholoog. Een gouden combinatie; de methode kent zijn
gelijke niet in de wereld en is een van de fundamenten van het huidige
hoge niveau van het Nederlandse schaak.
Grote groepen schakers zijn door Rob ook opgeleid. Bij Op Eigen
Wieken, waar hij toenmalige kleuters als Erik van den Doel, Dennis de
Vreugt en Jop Delemarre leerde schaken. Maar ook bij talloze andere
verenigingen en regionale bonden (recent bij de LeiSB en SGS). Daniël
Stellwagen is door Rob opgeleid. Jarenlang heeft hij ook de
KNSB-Kweekvijver getraind. De laatste jaren was Rob ook actief in
België. Rob was de initiatiefnemer van de Nederlandse Pupillendag. Nu
niet meer weg te denken, destijds een revolutionaire gedachte. Zijn
donkerrode Golf Diesel reed heel wat af tussen al die
trainingslocaties. Rob was ook een echte Homo Ludens, bij uitzendingen
van Nederlandse schaakjeugd naar buitenlandse toernooien en
kampioenschappen introduceerde hij een nieuwe trend: het Dalmuttispel.
Tegenwoordig gaat er bij elke uitzending wel een spel mee, het spel is
recent herdrukt. Misschien wel dankzij Rob?
Het lijkt zo clichématig om op een moment als dit iemand op te
hemelen. Ik heb het genoegen gehad om heel wat slimmerds te leren
kennen, maar Rob was zonder twijfel één van de meest intelligente
mensen die dit land heeft voortgebracht. Zijn geheugen kende zijn
gelijke niet. Hij stelde voortdurend dingen ter discussie die hem niet
zinden, dacht out-of-the-box (mede dankzij zijn internationale
opvoeding?), had altijd zijn mening klaar. Bij jeugdtoernooien die hij
bezocht, stapte hij altijd over de touwen heen om de partijen van
dichtbij te bekijken. Anderen werden door de wedstrijdleiders
weggestuurd, dat was bij Rob geen optie.
Rob leefde niet gezond. Zoals al gememoreerd, stond alles wat hij deed
in dienst van zijn pupillen. Hij cijferde zichzelf weg, had een
fulltime secretaresse nodig om zijn afspraken geregeld te krijgen.
Geen sinecure, ze mocht de dagen en nachten volplannen; Rob zei nooit
"Nee" als iemand een beroep op hem deed. Rob sliep amper: bij een EK
in Verdun lag ik met hem en Rieks Smeets, de vader van Jan, op een
kamer. Het licht ging volgens mij 's nachts helemaal niet uit, Rob
vond alles interessant wat ter sprake kwam. En Rieks had met zijn
reizen door de ex-Sovjetlanden en zijn kennis van taal en cultuur heel
wat interessants te vertellen. Voor ons een uitzondering (de weken
erop heb ik flink bijgeslapen!), voor Rob was dit normaal. "Ik heb
niet meer dan drie uur slaap nodig" zei hij dan. Enkele jaren geleden
kwam zijn lichaam met een alarmsignaal, waardoor hij maandenlang uit
de roulatie verdween.
De laatste maanden leek hij weer goed op de weg terug. Hij had enkele
weken geleden Cor gebeld: "Ik heb tijd, zullen we weer wat gaan doen?"
Helaas zullen we het product van die nieuwe samenwerking nooit zien.
Het is bij de eerste afspraak gebleven, de kaars is opgebrand.
Rob, bedankt!
(Op uitdrukkelijk verzoek van de familie zal Rob in besloten kring
gecremeerd worden. De familie stelt geen prijs op blijken van
medeleven)
Harrie Muhren
Bestuurslid Jeugdschaak KNSB
---
Koninklijke Nederlandse Schaakbond