Netwerk
VANAVOND IN NETWERK
Onderwerp: 'Euthanasie bij lijden aan leven'
Uitzenddatum: Do. 16 december 2004, 20.30u
Iemand die âlijdt aan het levenâ moet ook in aanmerking komen voor
euthanasie of hulp bij zelfdoding. Dat schrijft de commissie-Dijkhuis
aan de artsenorganisatie KNMG. In Netwerk aandacht voor het âlijden
aan het levenâ. Wat is dat precies en wie bepaalt dat?
Uitzichtloos
De wet schrijft voor dat euthanasie bij ondragelijk of uitzichtloos
lijden toegestaan is. Volgens emeritus-hoogleraar Dijkhuis wordt het
begrip âlijdenâ in de praktijk te veel aan ziekte gekoppeld. Volgens
het advies van de commissie kan ook bij âlijden aan levenâ sprake zijn
van ondragelijkheid of uitzichtloosheid. De euthanasiewet hoeft
volgens Dijkhuis dus niet te worden aangepast.
Vergeten
De artsenorganisatie had de commissie een advies gevraagd naar
aanleiding van de zaak-Brongersma. De Hoge Raad oordeelde in 2002 dat
huisarts Sutorius oud-senator Brongersma onterecht had geholpen bij
zelfdoding. Brongersma was niet ziek, maar verlangde naar de dood
omdat hij geestelijk en fysiek aftakelde en iedereen in zijn omgeving
stierf. âDe dood heeft mij vergetenâ, schreef hij in een brief.
Praktijk
In een reportage komen verschillende mensen aan het woord die in de
praktijk te maken hebben met deze problematiek: W. Markestein,
directeur van een humanistisch verpleeghuis, M. Van den Berg, pastoor
in een verpleeghuis en hoogleraar huisartsgeneeskunde S. Thomas.
Zaak-Chabot
In de studio hoogleraar psychiatrie F. Koerselman. Hij was
getuigedeskundige in de zaak-Chabot in 1994. In die zaak hielp
psychiater Chabot een vrouw die leed aan een psychiatrische aandoening
bij zelfdoding. De Hoge Raad bepaalde toen dat een geestesziekte ook
de oorzaak kon zijn voor ondragelijk en uitzichtloos lijden.
Forum over euthanasie
Volgens de commissie-Dijkhuis is er ook bij mensen die âlijden aan het
levenâ sprake van een uitzichtloze of ondragelijke situatie. Voor hen
moet het dus ook mogelijk zijn hulp te krijgen bij zelfdoding. Maar
wanneer âlijdt je aan het levenâ? Waar moeten de betrokkenen de
grenzen leggen? Of is dit advies het bewijs dat de Nederlandse
euthanasiewetgeving te ver is doorgeschoten?