Statement minister Dekker tijdens de Woonbondmanifestatie Houd huren
betaalbaar 27 november 2004
Daar staat ze dan, die Wassenaarse mevrouw. De minister die zich geen
zorgen hoeft te maken omdat ze zelf wel goed zit in haar villa. Maar
ik maak me wél zorgen. Zorgen om huurders, zorgen om mensen die niet
de woning vinden die hen past.
Acht jaar op de wachtlijst voor een huurwoning, dat deugt natuurlijk
van geen kant. Ondanks alle mooie woorden de wijk achteruit zien gaan,
dat knaagt aan mensen. Een huur die onbetaalbaar dreigt te worden, dat
raakt rechtstreeks je bestaanszekerheid.
Daarom sta ik pal voor huren die op te brengen zijn. Daarom blijft een
tweede korting op de huursubsidie achterwege. Daarom houden huurders
die straks in de vrije sector gaan vallen, gewoon hun huursubsidie.
Daarom blijf ik voor driekwart van de huurders de maximale
huurstijging bewaken.
Dat betekent voor 2,2 miljoen van de 3 miljoen huurders een gematigde
huurstijging. Een stijging die in de komende twee jaar lager, ik
herhaal: lager zal zijn dan wanneer het huidige beleid was voortgezet!
Verandert er dus eigenlijk niet zoveel? Voor de laagste
inkomensgroepen met huursubsidie: weinig. Voor het totale huurbeleid:
veel. En dat is nodig ook! Niets doen is geen optie! U denkt daar
blijkbaar anders over en ik denk even met u mee.
Stel, ik zeg stél dat ik het Actieprogramma volg dat ik zojuist heb
gekregen. Dan verandert er niets. De woningmarkt blijft potdicht, de
problemen verergeren. Corporaties en commerciële verhuurders zullen in
dat scenario geen stap harder lopen voor méér woningen. Niet uit
onwil, maar uit gebrek aan perspectief.
Ze zullen niet harder lopen voor de starterswoningen waar uw kinderen
op rekenen, niet voor de ouderenwoning waar u zelf op hoopt, niet voor
de betere huurwoning die zorgt dat een sociale huurwoning vrijkomt
voor wie hem echt nodig heeft.
Alles bij het oude laten betekent ook dat de buurt achteruit blijft
gaan. In de wijken met voornamelijk sociale huurwoningen zullen de
problemen verder verscherpen. De mensen in de kansarme delen van de
stad zullen steeds meer geïsoleerd raken van de rest. Het wederzijds
respect waaraan nu zon behoefte is zal niet kunnen groeien. De huur
stijgt ondertussen door zoals hij de afgelopen jaren deed. Een nieuwe
ronde bezuinigen op de huursubsidie wordt onvermijdelijk.
Dat is dus niet mijn keuze! Ik kies voor een grotere vrije sector,
maar laat 75% van de huurwoningen in het gereguleerd gebied. Ik kies
voor een ruimer huurbeleid, maar zorg ook dat er genoeg huurwoningen
overblijven voor lagere inkomensgroepen. Ik kies onverkort voor
individuele huursubsidie die de betaalbaarheid zekert.
Zo komt geld en ondernemingsruimte vrij voor investeringen van
verhuurders in een gevarieerd aanbod van huurwoningen. Voor
middeninkomens, voor starters, voor ouderen, voor wonen en zorg. Zo
kunnen we nieuwe bezuinigingen op de huursubsidie of de stedelijke
vernieuwing voorkomen. Zo kunnen we bewoners snel verbeteringen in hun
wijk laten zien. Dat is waar we tot en met 2009 mee aan de gang gaan.
Over het volledig vrijlaten van de vrije sector in de periode daarna,
kan dit kabinet niets besluiten.
Wie stelt dat dit nieuwe huurbeleid alleen kan als er wat te kiezen
valt, die heeft gelijk. Daarom zal ik de regios, gemeenten en
verhuurders aan hun beloften houden. Ik ga er vanuit dat zij hun
doelen voor nieuwbouw, aanpak van wijken en meer keuze op de
woningmarkt zullen halen. Zo niet, dan zal ik de verruiming van de
gemiddelde huurverhoging niet doorvoeren!
Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer