Arabische Europese Liga

AEL over de situatie in Nederland en België

De afgelopen tijd is een hectische en onrustige tijd geweest, er is ontzettend veel gebeurd. AEL maakt de balans op.

De Arabisch Europese Liga (AEL) slaat de nieuwe golf van Islamofobie en xenofobie die over Nederland en België is losgebarsten met veel bezorgdheid gade.

Na de afschuwelijke moord op de Nederlandse filmmaker, Theo van Gogh, hebben vele mensen het perspectief verloren. De AEL en vrijwel elke Nederlands, Islamitische organisatie heeft de moord onmiddellijk veroordeeld en het een criminele en onverantwoorde daad genoemd. Desondanks vormde dit voor een aantal politici geen halt om een verbale oorlog tegen Moslims te starten en hen collectief de daad van een individu aan te rekenen.

Hun reacties herinneren ons aan een incident dat zich in de jaren 30 voordeed. De nazis gebruikte de moord op een Duitse diplomaat door een Jood, als legitimering voor de pogroms van de Kristalnacht. Vandaag zien we dat de moord op Van Gogh gebruikt wordt om de bombardering en brandstichting van Islamitische scholen en gebedshuizen op verscheidene plaatsen in Nederland te rechtvaardigen. Islamofobie is ook een vorm van anti-semitisme, kennelijk hebben een aantal Europese landen geen lering getrokken uit het verleden.

Spijtig genoeg, worden de zaken niet hiertoe beperkt. Sommige populistische politici proberen hun slag te slaan uit de heersende Islamofobie om hun politieke doeleinden te bereiken. Zij blazen de hele toestand op, en voeren hun eigen populistische kruistocht tegen wat zij als een Islamitische kanker in het hart van Europa zien. Zij bespreken zelfs de noodzaak van een liberale jihad. Politici zoals de Nederlandse, rechtse parlementariërs Wilders (Groep Wilders) en Hirsi Ali (VVD) dragen bij aan toename van de spanningen en veroorzaken nog meer versplintering in een maatschappij die reeds broos is.

In België neemt Senator Mimount Bousakla ook deel aan de Islam-bashing, ze verwart kwesties als integratie en fundamentalisme met elkaar en koppelt beide aan terrorisme. In plaats van het initiëren van wetten om de echte problematiek zoals racisme, uitsluiting op de arbeidsmarkt, huisvesting, onderwijs en politieke representatie op te lossen. Politici zoals Bousakla flirten met de Islamofobische publieke opinie in de hoop meer sympathie en prestige te verwerven die hun carrière een steuntje in de rug zal geven.

Nadat Bousakla doodsbedreigingen van een autochtone Belgische Moslim ontving, won zij zelfs meer sympathie. Mensen concentreerden zich op de bedreigingen in plaats van op haar schandelijke opportunisme. Er werd geïnsinueerd dat de persoon die haar bedreigde een lid van de AEL was. Echter, dit bleek niet op de waarheid te berusten. Deze beschuldiging was niets meer dan een schaamteloze poging onze organisatie in deze kwestie te betrekken.

De AEL wijst politieke intimidatie ten strengste af, immers wij zijn er wel bekend mee en gedurende meer dan 5 jaar een slachtoffer van al haar vormen. Doodsbedreigingen zijn een dagelijkse realiteit voor vele van onze leidende figuren. Maar de mensen die ons bedreigen worden nooit gearresteerd of vervolgd, noch maken wij er een politieke kwestie van. Prominente AELers beseffen dat dit een van de nadelen van het publieke leven is.

In deze huidige atmosfeer van hysterie en vijandelijkheid, roept de AEL alle partijen op de dialoog op gang te houden en zich te distantiëren van populisme en goedkope recuperatie manoeuvres. Politieke partijen en organisaties zouden mensen moeten berispen die niet bekwaam genoeg zijn om op een verantwoordelijke manier met de situatie om te gaan. In dit soort tijden moet wijsheid de boventoon voeren, niet emoties.