Erasmus MC
Mechanismen van progressie van
androgeen-onafhankelijke prostaatkanker. Langs welke weg?
Op donderdag 21 oktober 2004 promoveert Josien Oosterhoff (Woudestein,
Senaatszaal, 16.00 uur) op haar proefschrift Mechanismen van
progressie van androgeen-onafhankelijke prostaatkanker. Langs welke
weg?
Prostaatkanker komt veel voor in de westerse wereld. Helaas wordt bij
eenderde van de gevallen de ziekte te laat ontdekt en is er sprake van
uitgezaaide prostaatkanker. Deze patiënten worden dan, naast dat hun
prostaat verwijderd wordt, behandeld met een zogenaamde
androgeen-depletietherapie. Deze therapie is erop gebaseerd dat de
prostaatcellen en ook prostaatkankercellen androgenen (mannelijke
hormonen, zoals testosteron) nodig hebben om te overleven. Als de
androgenen kunstmatig laag worden gehouden door
androgeen-depletietherapie gaan die cellen dood. Helaas kunnen
prostaatkankercellen na een bepaalde periode zonder androgenen ook
overleven en worden ze resistent tegen de androgeen-depletietherapie,
wat uiteindelijk de dood van de patiënt tot gevolg heeft. Oosterhoff
onderzocht deze omslag van androgeen-afhankelijkheid naar
androgeen-onafhankelijkheid.
Zij beschrijft voornamelijk het onderzoek naar de invloed van EGF
(epidermale groeifactor) op de progressie van prostaatkanker. De
resultaten leiden tot de hypothese dat afname van REPS2-expressie
tijdens de ontwikkeling van androgeen-onafhankelijke prostaatkanker
bijdraagt aan het androgeen-onafhankelijke karakter, door verlies van
controle op EGF-internalisatie en daardoor op het EGF
werkingsmechanisme. Oosterhoff stelt de noodzaak voor aanwezigheid van
androgenen als voornaamste groeistimulatoren wordt gereduceerd, omdat
genen betrokken bij groei al gestimuleerd worden,
signaaltransductieroutes constitutief geactiveerd zijn en omdat
EGF-signaaltransductie voor een groot deel overlapt met
androgeen-signaaltransductie.
Promotor: prof.dr. J.A. Grootegoed, Biochemische endocrinologie