Ingezonden persbericht


'Die mooie mensen zijn mijn passie'
Hilde de Leeuw gehuldigd door Angela Groothuizen en Carel Kraayenhof

Alkmaar, 1 oktober -- Hilde de Leeuw is gisteravond door Angela Groothuizen en Carel Kraayenhof uitgeroepen tot de meest gepassioneerde deelnemer aan de landelijke passiewedstrijd van BeemsterKaas. Tijdens de Nacht van de Passie in Alkmaar, waar 25 finalisten aanwezig waren, bleek de 19-jarige Utrechtse door de jury unaniem als topper te zijn aangewezen.

Volgens juryvoorzitter Carel Kraayenhof sprong Hildes verhaal er vooral zo uit omdat haar passie niet puur op zichzelf is gericht. Hilde beschreef op authentieke wijze haar passie voor het ontdekken van andere culturen, die haar als 18-jarige naar het regenwoud in Ghana voerde. Daar verzorgde zij als vrijwilliger in een ontwikkelingsproject de weeskinderen van een Ghanese stam en leerde zij hun stamtaal Twi. Haar ervaringen in Ghana bevestigden Hildes idee dat haar ware passie ligt in het ontwikkelingswerk. Daarom is zij onlangs begonnen met de studie verpleegkunde in Utrecht. Haar droom is om zich na haar diplomering in te zetten voor Artsen zonder Grenzen. Daarnaast wil Hilde over haar ervaringen blijven schrijven. Dat is namelijk haar andere grote passie.

BeemsterKaas schreef de landelijke passiewedstrijd uit onder het motto: 'Met passie gemaakt en dat merk je'. Via winkels, bladen en internet werden Nederlanders opgeroepen om te laten weten waarin zij hun ziel en zaligheid leggen. Dat leverde een groot aantal bijzondere inzendingen op, met passies die uiteenliepen van toneelkostuums maken tot bierviltjes verzamelen. Als hoofdprijs schenkt BeemsterKaas Hilde de Leeuw een bijzondere reis naar Noors Lapland. Daar wordt zij volgend jaar juli met haar vriend ontvangen bij een Sami familie thuis, in een dorpje van 800 zielen ver boven de poolcirkel. Zij bezoekt er het Riddu Riddu Festival, waar één keer per jaar inheemse volkeren van over de hele wereld samenkomen om elkaar te ontmoeten en vol passie te musiceren.

Voor informatie of foto's van de prijsuitreiking door Angela Groothuizen en Carel Kraayenhof: neem contact op met:

BeemsterKaas
Tara van Oyen
t.vanoyen@cono.nl
0299 - 68 92 00

Meer informatie vindt u ook op:

www.nachtvandepassie.nl

Bijlage:

De inzending van Hilde de Leeuw:

Iedereen heeft een passie? dat maakt het leven passievol?

Dit is mijn passie al sinds ik mij kan herinneren? Schrijven. Als kleuter mijn eigen naam, niet veel later die van ouders, zusjes en broertjes en de dieren op onze boerderij. Vanaf mijn twaalfde staat mijn complete leven van dag tot dag op papier; in schriften en boekjes met fleurige of bestickerde kaften. Er kan een hele boekenplank mee gevuld, verhalen van op de boerderij of op school in ons dorpje Markelo, maar nooit anders dan dat?

Vakanties of dagjes uit zaten er niet in met zo'n afhankelijke boerderij, terwijl ik over meer wou schrijven dan dat! Over andere volkeren en culturen! Over Afrikaanse volksstammen met hun passie voor dansen? Of de Bhopa's in Rajasthan met hun passie voor zingen om hun leven in de woestijn wat draaglijker te maken? Ik telde mijn dagen af totdat ik de magische grens van 18 jaar bereikte zodat ik kon & mocht gaan.

Ondertussen schreef ik nog over school, mijn havo-examen en het werk op de boerderij waar ik mijn steentje bijdroeg. En toen, in mei vorig jaar, brak mijn 18e verjaardag aan!!!

Een aantal maanden van voorbereidingen en zenuwachtige verhalen in mijn dagboek -- 'Kan ik dit?' -- later was het moment aangebroken dat ik werd uitgezwaaid op Schiphol, door mijn familie.

Op naar Ghana! Het land wat vol zit met passie, waar ik twee boeken vol heb geschreven over het leven daar waar ik in ondergedompeld werd. Ik leefde zoals zij leven: Ik at wat zij aten en droeg wat zij droegen aan kleding. Ik leerde zelfs hun stamtaal 'Twi' spreken om zo met de weeskinderen te kunnen spreken, waarmee ik werkte. Als vrijwilligster werkte ik in een ontwikkelingsproject met weeskinderen middenin het regenwoud van Ghana.

Elke ochtend werd ik met een geluksgevoel wakker, wanneer de zon door het regenwoud mijn hutje binnenscheen. Ik heb zo enorm veel meegemaakt en geleerd. Ook kennisgemaakt met de kwetsbaarheid van het leven en hoeveel verschil het maakt waar je geboren bent. De wereld is zo oneerlijk verdeeld!

Even heb ik gedacht dat dit misschien een té zware beproeving zou worden, zo alleen en onervaren met een rugzak (wat kleding, pen & papier) rond te trekken, maar het heeft me over de streep getrokken: Dit is wat ik wil,
Dit is mijn passie!
Ik wil blijven schrijven over al die mooie mensen, over hun cultuur en tradities, over de omgeving waarin zij leven en hun passies. Door daar te leven zoals zij leven en te werken. En wie weet word ik ooit schrijfster!!

Hopelijk kan ik over een aantal jaren aan de slag bij Artsen zonder Grenzen of een andere organisatie. Ik ben vanuit Markelo naar Utrecht verhuisd, op kamers, zodat ik hier verpleegkunde kan studeren.'