Nieuws en publicaties
---
Geneesmiddelen Bulletin
September 2004
Ivermectine (Stromectol®), geregistreerd
Ivermectine (Stromectol®), geregistreerd
Ivermectine is een antiparasitair middel (anthelminthicum) bestemd
voor de behandeling van scabiës (veroorzaakt door Sarcoptes
scabiei), intestinale strongyloidiasis (anguillulosis), en
microfilaremie bij patiënten met lymfatische filariasis veroorzaakt
door Wuchereria bancrofti.1 Scabiës mag alleen worden behandeld als
de diagnose klinisch en/of door parasitologisch onderzoek is
bevestigd. In het geval van pruritus zonder formele diagnose van
scabiës dient geen medicamenteuze behandeling te worden ingesteld.
Ivermectine is afgeleid van de avermectines, een groep van
macrocyclische lactonen die worden geproduceerd door Streptomyces
avermitilis.
Bij patiënten met scabiës werden gunstige resultaten bij de
meerderheid van de patiënten (>90% met het aanbevolen
doseringsadvies) verkregen met ivermectine in vergelijkend
onderzoek met benzylbenzoaat, lindaan en permetrine.
De werkzaamheid en veiligheid van het middel bij patiënten met
strongyloidiasis zijn aangetoond in klinisch onderzoek, onder meer
in vergelijkend onderzoek met albendazol en tiabendazol.
Bij patiënten met filariasis gaf vergelijkend onderzoek met
diëthylcarbamazine (DEC) gunstige resultaten voor ivermectine.
Ivermectine is niet werkzaam tegen volwassen wormen van
Filariae-species. Voorzichtigheid is geboden bij gelijktijdige
toediening met DEC. DEC heeft een snelle microfilaricide werking,
waardoor ontstekingsreacties kunnen ontstaan op afbraakproducten
van de afgestorven microfilariae.
De meeste bijwerkingen zijn licht en van voorbijgaande aard, maar
de incidentie en ernst van de bijwerkingen kunnen hoger zijn bij
een infectie met meerdere parasieten, zoals Loa loa, ernstige
microfilaremie, ernstige of fatale encefalopathie. Voor de overige
bijwerkingen kan men de samenvatting van de productinformatie
raadplegen.1
In het enige, kleine, vergelijkende onderzoek naar de behandeling
van scabiës met 19-24 patiënten per groep, was in vergelijking met
lindaan de frequentie bijwerkingen van beide middelen zeer laag. De
bijwerkingen waren niet van dezelfde aard voor beide middelen:
hoofdpijn (één patiënt), hypotensie (één patiënt), buikpijn (één
patiënt) en braken (één patiënt) voor ivermectine versus hoofdpijn
(zes patiënten) bij lokale behandeling met lindaan. Er waren dus
meer verschillende bijwerkingen na behandeling met ivermectine.
Deze verschillen in soort bijwerkingen zijn te verwachten, omdat
ivermectine systemisch wordt toegediend. Bij de behandeling van
scabiës kan ivermectine (orale toediening) daarom iets vaker
aanleiding geven tot lichte systemische bijwerkingen dan de lokale
behandeling met lindaan.
De dosering bij scabiës is 200 µg/kg lich.gewicht eenmalig oraal.
Een tweede dosis kan binnen twee weken alleen worden overwogen als
er nieuwe laesies ontstaan of als parasitologisch onderzoek
positief uitvalt. In geval van zeer ernstige infectie kan binnen
8-15 dagen een tweede dosis ivermectine en/of gelijktijdig lokale
therapie nodig zijn. De veiligheid bij kinderen
Bij scabiës kan ivermectine worden beschouwd als een alternatief
voor lindaan.
¹ IB-tekst Stromectol® via: www.cbg-meb.nl,
Geneesmiddeleninformatiebank.
dr S. Simonian (CBG)
Top pagina
College ter Beoordeling van Geneesmiddelen