Verdwaalde klapmuts gered uit de IJssel
Toen de crèchemedewerkers maandagochtend in de stromende regen het
recreatiegebied de Rhederlaag in de buurt van Velp per boot
doorkruisten, liet de jonge klapmuts zich weliswaar kort maar
overduidelijk zien. Dat was het sein om het "vangteam" van Pieterburen
op te roepen om op weg te gaan. Terwijl die mannen onderweg waren,
volgde het team ter plaatse de zeehond. Die kreeg al bij voorbaat de
naam Jan Mayen toegewezen, naar zijn vermoedelijke geboorteplaats: het
eiland Jan Mayen ten oosten van Groenland. Dankzij de fantastische
medewerking van enkele binnenvaartschippers werd de zeehond steeds
opnieuw gelokaliseerd, waardoor hij goed kon worden gevolgd. Hij trok,
net als de vorige dag, na enkele uren weg uit het recreatiegebied en
zwom stroomopwaarts in de ter plaatse vrij smalle en daardoor
snelstromende IJssel. Beslist niet de ideale plek om een vangpoging te
doen.
Toen het tweede team uit Pieterburen was gearriveerd, werd een
observatietocht op de IJssel uitgevoerd. De zeehond - die steeds in de
gaten was gehouden - bleek na een dag van zwemmen tegen de stroom in
vermoeid en koos een rustplaats op een zandige oever tussen de kribben
in een bocht van de IJssel. Die kans konden we niet voorbij laten
gaan.
Richard en Meindert, twee leden van het vangteam, gingen buiten het
gezichtveld van de rustende klapmuts aan land. Terwijl de één het dier
afleidde, kroop de andere dichterbij. Daardoor kon de klapmuts bij
verrassing worden gepakt.
foto's: Ronald Koelink - www.foto-nautiek.nl
Het dier bleek sterk vermagerd en oververmoeid. Een eerste-hulpactie
door het toedienen van vocht (ORS) deed echter wonderen. Daarop begon
het transport naar Pieterburen, waar de jonge klapmuts zijn verblijf
in volledige quarantaine zal moeten doorbrengen: het is erg belangrijk
dat "exoten" (zeehonden uit andere gebieden dan de Noordzee of de
Waddenzee) gescheiden blijven van de dieren uit juist die gebieden.
foto's: Ronald Koelink - www.foto-nautiek.nl
De klapmuts Jan Mayen is vermoedelijk niet ziek, maar wel uitgeput.
Zijn verblijf in Pieterburen zal daarom waarschijnlijk niet lang
duren. Zodra hij op krachten is, zal hij worden uitgezet op een manier
die het hem makkelijk maakt om terug te keren naar zijn geboortegrond
in de Noordelijke IJszee.
Het blijft een open vraag hoe een dergelijke "dwaalgast" vanuit
Noordelijke streken bijna honderd kilometer landinwaarts heeft kunnen
doordringen zonder ooit gezien te zijn. Daar kan ook de
Zeehondencrèche alleen maar vraagtekens bij plaatsen.
Zeehondencreche Pieterburen