Gemeente Dongeradeel
---
Wet Maatschappelijke Ondersteuning in 2006 van kracht
Met ingang van 2006 gaat er nog al wat veranderen op het gebied van
voorzieningen.
Er komt een nieuwe wet waarin de huidige Welzijnswet, WVG ( Wet
Voorzieningen Gehandicapten) en een deel van de AWBZ ( Algemene Wet
Bijzondere Ziektekosten) worden ondergebracht. De uitvoering van die
WMO komt in handen van gemeenten en daardoor dichter bij de burger.
Het is echter geen wet die automatisch regelt dat mensen in bepaalde
omstandigheden recht hebben op voorzieningen van de overheid. Wie in
staat is zelf huishoudelijke verzorging te regelen na bijvoorbeeld een
ziekenhuisopname, moet dat doen. Pas wanneer iemand dat niet lukt, kan
bij de gemeente worden aangeklopt. Die biedt dan ondersteuning.
De belangrijkste reden voor de stelselherziening is om een einde te
maken aan de onduidelijkheid voor de burger. Door een veelvoud aan
loketten, bureaucratie en een onduidelijke rolverdeling tussen
gemeenten en rijk is het niet altijd duidelijk waar aangeklopt moet
worden voor hulp. Zorg valt vanaf 2006 onder de WMO en langdurige zorg
voor chronisch zieken, gehandicapten en ouderen onder de AWBZ.
Gemeenten, ouderenorganisaties en zorginstellingen hebben grote
bedenkingen over de WMO. Ze zien het als een verkapte
bezuinigingsmaatregel van de rijksoverheid en gemeenten vrezen dat het
hen geld gaat kosten. Het kabinet stelt weliswaar dat het doel van de
WMO is dat iedereen mee kan doen in de maatschappij, maar vindt wel
dat de eigen verantwoordelijkheid en de inzet van burgers en
organisaties gestimuleerd moet worden. Wie er zelf niet uitkomt, mag
uiteindelijk naar de gemeente stappen voor ondersteuning. Uitgangspunt
is "niet leunen, maar steunen" op de overheid.
Dat de WMO wel degelijk is geboren om te bezuinigen, blijkt uit de
brief van het ministerie van VWS aan de voorzitter van de Tweede
Kamer. Enerzijds wordt genoemd dat de solidariteit van gezonde mensen
met gehandicapten, zorgbehoevende ouderen en psychiatrische patiënten
behouden dient te blijven en de kwaliteit van zorg en ondersteuning
aan de burgers te verbeteren. Anderzijds wordt genoemd dat er sprake
is van een forse overschrijding van het beschikbare geld voor de zorg
en dat het kabinet daar niet aan voorbij kan gaan. In die brief staat
ook dat mensen die dat kunnen meer dan nu het geval is zelf
oplossingen moeten bedenken in de eigen sociale omgeving voor de
problemen die zich voordoen.
Het kabinet stelt daarom een aantal historisch gegroeide
vanzelfsprekendheden in de zorg en ondersteuning ter discussie. Dit
doet een groter beroep op eigen draagkracht en laat een aantal
verzekerde rechten zoals huishoudelijke hulp verdwijnen. Het Rijk
zorgt voor een AWBZ die verzekert waarvoor ze is bedoeld: zware
chronische en continue zorg die grote financiële risicos voor
individuen met zich meebrengt en particulier niet te verzekeren is.
Deze ingrijpende operatie, zoals het kabinet stelt, zal veel vergen
van de dienstverlening en het regisserend vermogen van gemeenten. Ook
realiseert men zich dat veel partijen in het veld grote moeite zullen
hebben met onderdelen van de voorstellen. Landelijke
cliëntenorganisaties hebben moeite met het schrappen van bepaalde
aanspraken uit de AWBZ en vrezen mindere voorzieningen.
Hoewel het er naar uitziet dat de wet er komt, moet de Tweede Kamer
wel eerst groen licht geven. Zegt deze ja, dan kan begin 2005 de
ontwerpwet worden aangeboden. De tijd en de praktijk zullen leren in
hoeverre de nieuwe wet een verbetering is te opzichte van de huidige
regelgeving en of degenen die daar nu een beroep op doen nadeel zullen
ondervinden van wat de WMO beoogt. Tegen de tijd dat de wet definitief
is vastgesteld wordt u opnieuw geïnformeerd en kunt u voor meer
informatie terecht bij de heer G. Koopmans van de afdeling Welzijn,
tel.: (0519)298 867