Zinloos geweld door de politie in Steenwijk
Ooggetuigeverslag van een ongeruste vaderSTEENWIJK, 20040723 -- Soms zit je eens voor je uit te staren en denk je als 42 jarige vader van twee platen van dochters, een auto, een eigen huis en een breedbeeld kleuren TV dat je alles in de hand hebt en dat je de zaken onder controle hebt.
Sinds de nacht van 21 op 22 juli 2004 weet ik echter dat je in Nederland niet mag verwachten dat je een en ander onder controle hebt. Zo zaten, mijn dochter, haar vriend en vrienden gezellig op een terrasje tijdens de beroemde Midweekfeesten. Het was stik gezellig. Op een gegeven ogenblik ligt er een beschonken man op de grond aan de andere kant van het marktpleinDirect is er veel politie aanwezig. De man wil niet vrijwillig mee en geeft dit ook duidelijk te kennen. De agenten(3) stompen en slaan de man op het moment dat zij hem in de boeien slaan. Compleet zinloos geweld mijns inziens. Want de man was al zo lam als ik weet niet wat.
De omstanders reageren furieus en roepen tegen de agenten dat zij het zinloos geweld moeten staken.Er komt nog meer politie inclusief honden bij. De 8 agenten die reeds aanwezig waren konden de situatie kennelijk niet aan. Ondertussen besluit een vriendinnetje van mij dochter naar huis te gaan. Het is op dat moment is het ongeveer half één in de nacht. Het meisje loopt langs de groep mensen. Op dat moment horen we een schrik reactie in het publiek. We besluiten naar huis te gaan omdat het lijkt dat de situatie uit de hand loopt. We lopen langs de groep en zien dat het vriendinnetje op de grond ligt. Mijn oudste dochter loopt naar een agent me een baseballpetje en vraagt wat er gebeurt is.
De agent vertelt haar dat een politiehond haar vriendin gebeten heeft. Daarop rent mijn dochter naar haar vriendinnetje. Haar vriend merkt echter dat een vrouwelijke agent de lijn van de politie hond weer laat vieren. Hij wil zijn vriendin beschermen en springt tussen mijn oudste dochter en de hond. Hierop laat de vrouwelijke politieagent de hond tweemaal aanvallen. Ik sta daar 3 meter vandaan en ik zie dat de jongen zwaar gewond is in onderbuik en pols. Ik vraag, met luide stem, aan de politieagente, die ongeveer 10 meter verder staat, waar ze mee bezig is. Vervolgens laat ze de hond voor de derde keer aanvallen. De messcherpe tanden van de hond snijden door de bovenarm van de jongen heen. Er ontstaat een wond zo groot dat je bot en spieren kunt zien.
De jongen raakt in shock. Ik reageer furieus richting de agente en zeg"uit emotie: "Stom wijf waar ben je mee bezig!". Waarop zij lachend zegt: Pas maar op dan laat ik hem nog eens los. Ik negeer haar en bekommer me om de jongen en probeer hem samen met wat vrienden naar een rustige plaats te vervoeren. Ondertussen wordt mijn oudste dochter bij haar keel gegrepen door de agent met het baseballpetje. Hij tilt haar aan haar keel op en slaat haar achterhoofd tegen een politieauto. Ik duw de agent weg en neem mijn dochter mee naar haar zwaar gewonde vriend. Mijn dochter heeft een aangeboren afwijking in haar nek en als deze te zwaar belast wordt onstaat een levensbedreigende situatie.
Ik bel 112. Ik probeer de jongen bij bewustzijn te houden. Rondom ons staan allemaal politiemensen. Een plaatselijke caféhouder komt aangesneld met een EHBO koffer. Een mevrouw met verstand van zaken biedt eerste hulp. De jongen begint te kwijlen en voelt erg koud aan. Op dit moment is hij echt in shock. Een politieman met donker haar grijpt hem in zijn zwaargewonde bovenarm. De jongen kermt het uit. Ik duw de agent weg. De ambulance arriveert. Ik breng de jongen samen met mijn oudste dochter naar de ambulance. Onderweg naar de ambulance schreeuwt de agent met het baseballpetje dreigend tegen mijn dochter: "Als je hier nog eens komt dan pak ik je meisje". De man heeft zichzelf totaal ik niet onder controle ik probeer hem te kalmeren met de woorden: "Laat je niet leiden door je emoties".
De man kalmeert iets maar begint gelijk andere omstanders weer te provoceren met allerlei dreigementen. De jongen en mijn dochter stappen in de ambulance en worden afgevoerd naar het ziekenhuis van Meppel. Ik bestel een taxi. Onderweg naar het ziekenhuis bekruipt mij het angstige gevoel dat ik nergens veilig meer ben. Als zelf de politie zinloos geweld mag gebruiken en dit kennelijk nog leuk vindt ook. Waar moet ik mijn kinderen dan uit laten gaan en hoe moet ik hun uitleggen wat zinloos geweld is. Zelf heb ik dienst gedaan als een beëdigd ambtenaar heb ik trouw aan de koningin en gehoorzaamheid aan de wetten beloofd. Zo heb ik tot nu toe mijn kinderen ook opgevoed. Door het gewelddadige optreden van de politie deze nacht blijkt dat ik mijn kinderen de verkeerde uitleg van zinloos heb gegeven. Ik krijg het wederom benauwd.
Ik hoop dat de burgervader , de landelijk bekendstaande Hayo Apotheker, van mijn geliefde woonplaats Steenwijk het zelfde gevoel heeft. Anders weet ik mij geen raad meer.