De Unie
Unielid Ria Ommen kent de weg in Brussel
Brussel - Ze heeft er al drie periodes van vijf jaar op zitten in het
Europees Parlement. Maar verzadigd is Limburgs enige
europarlementariër Ria Oomen-Ruijten (53, CDA) nog niet. Tijdens de
verkiezingen op 10 juni 'vecht' ze voor de vierde ronde. ,,Nee, in
Brussel ben je helemaal niet weggestopt in de politieke luwte.''
Door Peet Adams en Math Wijnands
Het was even slikken voor de Limburgse frontvrouw in Brussel toen het
CDA partij- en provinciegenoot Camiel Eurlings als lijsttrekker naar
voren schoof. Ria Oomen is in de provincie door haar lange staat van
dienst - maar vooral ook door het ontbreken van andere Limburgse
politici in Brussel - de personificatie van de Europese politiek
geworden. Maar nu dreigde ze vanwege de regionale verdeling ineens
haar verkiesbare plaats op de lijst te verliezen. Dankzij een lobby
van partijvrienden kreeg ze alsnog de achtste plek. Een 'vechtplaats',
zoals ze het zelf noemt, omdat het CDA balanceert tussen zeven en acht
zetels. Op het moment dat Camiel benoemd werd, wist ik dat een stapje
terug moest doen. Hij heeft een aantal talenten die ik niet heb. Hij
kan het allemaal heel goed presenteren en spreekt door zijn jeugdige
uitstraling de jongeren aan. Maar ik heb hier in Brussel een enorme
ervaring en ken goed de weg in dit gigantische instituut. Dus we
zullen elkaar perfect aanvullen.'' Nee, teleurstelling en kritiek op
de gang van zaken in haar partij uit ze niet nu ze haar comfortabele
derde plaats op de lijst van vijf jaar geleden kwijt is. Het voormalig
Tweede-Kamerlid weet als geen ander dat dat gelijk staat aan politieke
zelfmoord.
Om verkozen te worden heeft Ria Oomen 20.000 voorkeurstemmen nodig.
Hoewel ze voor de verkiezingen van volgende week donderdag in
hetzelfde vijvertje vist als Eurlings, moet het toch een makkie zijn
voor een stemmenkanon dat de vorige keer 100.000 voorkeurstemmen
kreeg? ,,Helemaal niet. Voor elke stem moet je vechten. Dat doe je
echter niet tijdens de campagne, dat doe je in de zittingsperiode. Ik
heb altijd alle brieven van de mensen behandeld en waar mogelijk steun
geleverd aan Limburgse zaken. Als je je nergens hebt laten zien, kun
je het vergeten.''
De Maasbrachtse laat zich inderdaad vaak zien bij haar achterban. Geen
belangrijke bijeenkomst in Limburg, of ze is er bij. Ze zorgt ervoor
in the picture te blijven. Vandaar dat haar naam geregeld valt als
weer ergens een burgemeesterpost in Limburg vacant is. ,,Ik ben vaker
benaderd voor mooie posten. Eveneens voor het lijsttrekkerschap voor
de Provinciale Staten. Maar ik heb altijd op het standpunt gestaan dat
je moet afmaken waar de mensen je voor gekozen hebben. Daarom ben ik
tot op heden nergens op ingegaan. Trouwens de mooiste posten
-Maastricht, Heerlen en Roermond- zijn pas vergeven. Het is te
verwachten dat het mijn laatste periode gaat worden hier in Brussel.
Dan ben ik 58 jaar, een mooie leeftijd om nog een bestuurlijke baan te
nemen.'' Welke functie zou ze dan ambiëren? De mooiste baan die ik me
kan voorstellen is gouverneur van Limburg.''
Het klinkt een beetje tegenstrijdig: een politica die voor functies in
de schijnwerpers gevraagd is en toch kiest voor een redelijk anoniem
bestaan in Brussel. ,,Het is een misvatting om te veronderstellen dat
je in Brussel bent weggestopt in de politieke luwte. Het belang van
dit parlement is flink toegenomen. Steeds meer wetgeving komt van de
EU. Maar de Nederlandse politiek en media zien dat niet, voor hen is
Brussel de ver-van-mijn-bed-show. Andere landen weten de invloed van
Europa op het nationale beleid beter op waarde te schatten.
We menen dat we het in Nederland het beste weten. Maar als je hier
werkt, kom je er snel achter dat we veel van andere landen kunnen
leren. Het verbreden van je horizon en de internationale sfeer en
contacten, dat is wat een zetel in het europarlement juist zo
aantrekkelijk maakt. En dat je niet zo vaak in de media komt, heeft
ook voordelen. Je bent namelijk niet zo snel aan sleet onderhevig. Het
kan voorkomen dat mensen uitgekeken raken op politici die te vaak op
tv komen.''
Of ze vijf punten kan noemen waar Limburg aan heeft gemerkt dat Ria
Oomen uit Maasbracht in het Europees Parlement zit? Ze is niet
overdonderd. Zonder voorbereid te zijn brengt ze wel tien dossiers te
berde die (mede) door haar inbreng tot resultaat zouden hebben geleid.
En als het zou moeten, zou ze nog een tijdje door kunnen gaan met de
opsomming. De sociale zekerheid voor grensarbeiders op sommige punten,
Europees gehandicaptenbeleid, regels voor postorder-verkoop en
financiële producten, ziekenzorg over de grens, borstkankeronderzoek,
kwaliteits- en kwantiteitsbeheer voor water, enzovoorts. Zonder te
haperen en met een onuitputtelijke dossierkennis somt ze de details
op. Ook zegt ze een sturende rol achter de schermen te hebben gehad in
Limburgs grootste conflict met de EU, de aanbesteding van de
Grensmaas. ,,Daarmee kun je niet naar buiten treden, want dan is je
rol zo uitgespeeld. Maar ik heb mede in overleg met de
provinciebestuurders contacten gelegd met de verantwoordelijke
topambtenaren van de Europese Commissie. Alleen is het spijtig te
moeten constateren dat toen het compromis bereikt was, de provincie
dezelfde fout maakte bij de aanbesteding van de Zandmaas. Dan verspeel
je veel goodwill.''
Het is deze keer een moeilijke campagne voor Ria Oomen. Maar ze vindt
het niet erg. Het heilige vuurtje brandt nog steeds, ze voelt zich
top-gemotiveerd.
,,Ik ben vitaal genoeg om de strijd aan te gaan en weer vijf jaar hard
te werken. Deze baan vergt veel. Hoewel ik een huiselijk type ben, heb
ik toch een appartement in Brussel moeten nemen. Dagelijks pendelen
valt niet te doen. Jammer, want ik ben een type dat van gezelligheid
hou. Koken is mijn hobby. Eigenlijk ben ik van nature lui, maar ik
krijg geen gelegenheid om het te zijn.''
Bron: Dagblad De Limburger - 3 juni 2004
vrijdag, 4 juni 2004