De Minister van Economische Zaken, mr. L.J. Brinkhorst heeft deze vragen als volgt beantwoord. Ministerie van Economische Zaken
1
Heeft u kennisgenomen van de paginagrote advertentie van energiebedrijf NUON in NRC-Handelsblad van 1 april 2004?
Ja.
2
Bent u van mening dat deze advertentie een uitgesproken politiek karakter heeft, omdat het een expliciet pleidooi is om de besluitvorming van het kabinet en de Tweede Kamer te beïnvloeden?
Ja.
3
Deelt u de opvatting dat dit niet noodzakelijk is, omdat zowel het kabinet als de Tweede Kamer reeds op talrijke manieren op de hoogte zijn gebracht van de opvattingen van de bedrijven, terwijl deze bovendien op vele momenten hun mening naar voren hebben kunnen brengen in alle media, waaronder de dagbladen in zowel redactionele als ingezonden stukken?
Ja
4
Acht u het aanvaardbaar dat volledige overheidsbedrijven die hun inkomsten grotendeels halen uit verkoop aan wettelijk gebonden klanten, hun inkomsten op deze wijze aanwenden?
Ik heb geen bevoegdheid ten aanzien van de wijze waarop energiebedrijven hun vermogen aanwenden, maar ik ben van oordeel dat de hiervoor ingezette inkomsten zinvoller hadden kunnen worden besteed.
5
Waren de overheidsaandeelhouders op de hoogte van deze advertentie?
Ik heb begrepen dat de aandeelhouders niet op de hoogte waren van deze advertentiecampagne door NUON.
6 en 7
Past dit soort uitgaven binnen de criteria die de Dienst uitvoering en toezicht energie toepast bij het vaststellen van de tarieven voor consumenten?
Bent u bereid om ook andere belangengroepen de financiële mogelijkheid te geven in advertenties hun mening over de politieke besluitvorming uit te dragen, zoals de Consumentenbond en MKB Nederland die geen wettelijk gebonden klanten hebben en die zich vóór ontkoppeling van de energienetwerken van de commerciële energieactiviteiten hebben uitgesproken?
DTe ziet toe op de hoogte van de door de energiebedrijven in rekening gebrachte tarieven voor transport en voor levering aan beschermde afnemers. De bedrijven hebben echter ook andere inkomsten. De systematiek van de vaststelling van de tarieven door DTe biedt geen ruimte voor deze advertentie-uitgaven. De bedrijven kunnen deze wel uit andere inkomsten financieren of in mindering brengen op de dividenduitkeringen aan de (publieke) aandeelhouders.
Ik meen dat er in Nederland meer dan voldoende mogelijkheden zijn voor organisaties en burgers om hun mening over het regeringsbeleid kenbaar te maken zonder daarvoor het middel van het kopen van advertentieruimte te benutten. De vraag is gerechtvaardigd of er zo sprake is van een debat waarin de argumenten de boventoon voeren.
Ik acht het overigens geen taak voor de overheid om in reactie op dit gedrag organisaties als de Consumentenbond en MKB-Nederland financiële mogelijkheden te bieden om hun mening over de politieke besluitvorming uit te dragen.
Dergelijke organisaties slagen er in om via de onafhankelijke media voldoende aan het publieke debat bij te dragen en hebben mijns inziens dit middel niet nodig.