STICHTING VREDESEDUCATIE
NSB taboe doorbroken
De geschiedenis van Fort De Bilt als interneringskamp voor NSB vrouwen
is bij velen onbekend. Maar degenen die er opgesloten zaten, hebben
nog regelmatig last van het verzwegen verleden. Meer dan 1000 vrouwen
werden er na de Tweede Wereldoorlog opgesloten. Ze werden uit hun
gezin gehaald en hun kinderen werden ondergebracht in tehuizen. Voor
velen is dat nog steeds traumatisch en niet bespreekbaar. Kinderen en
kleinkinderen zijn nog vaak onwetend van dit stuk
familiegeschiedenis.
De dertigjarige Rie Hijink-Rijnders kreeg de dagelijkse leiding op
Fort De Bilt. Zij moest zich zien te redden met de vrouwen in zeer
gebrekkige omstandigheden zonder voldoende zeep, medicijnen en gezond
voedsel. Daarbij kwam de enorme dagelijkse verveling. De 87-jarige
oud-commandante wil er nu over praten. Ze vertelt over de
veranderingen die in de loop van de maanden het lot van de vrouwen
iets deed verbeteren. De vrouwen werden te werk gesteld, mochten een
keer hun kinderen bezoeken, konden de kerkdienst op het kamp bijwonen
en er werd zelfs een opera ingestudeerd en uitgevoerd. Op 4 mei 1946
was er een dodenherdenking. Iedereen herdacht in stilte.
Bij de Stichting Vredeseducatie is een boekje verschenen gebaseerd op
gesprekken met mevrouw Hijink-Rijnders, aangevuld met informatie uit
het Gemeente Archief Utrecht en een dertigtal unieke historische
opnamen.
Met deze brochure wordt het taboe bespreekbaar gemaakt en wordt aan
verzoening een impuls gegeven. Daarvoor is nodig dat het verhaal wordt
verteld en gelezen. Om het verdriet en de vernederingen, toegebracht
als dader en ondergaan als slachtoffer te verwerken.