06-04-2004
Meningen: angstcultuur of reële dreiging?
Elke dag wordt er wel een verdacht pakketje gevonden. Een bom op het
spoor, een ontruiming van stations, het lijkt we schering en inslag.
Maar elke keer blijkt het vals alarm te zijn. Grappenmakers leggen
overal hun tas neer om het openbare leven te ontregelen. De media doen
van elke minieme verdenking verslag. Hierdoor ontstaat een
angstcultuur waardoor mensen niet meer de straat op durven. Zijn we te
ver doorgeschoten of is er een reële dreiging die we nooit mogen
onderschatten?
Peter Klerks, Raadslid voor de PvdA in Amsterdam, woordvoerder
veiligheid:
Bij bom-meldingen moeten de autoriteiten telkens een snelle afweging
maken, afgaande op een aantal indicatoren. Bij twijfel wordt ontruimd,
want een verkeerde beslissing kan desastreuze gevolgen hebben. Het is
wel de vraag of de media er telkens zo'n aandacht aan moeten besteden:
dat kan immers na-apen stimuleren. Het zou voorts goed zijn om
'grappenmakers' die op deze wijze het treinverkeer ontregelen, te
vervolgen en de schade op hen te verhalen. Dat zal de animo snel doen
afnemen.
Godlieve van Heteren, Tweede-Kamerlid voor de PvdA
Als de angst regeert, gaat het altijd mis. Waakzaamheid is goed.
Paniek niet. En veiligheid is helaas nooit honderd procent te
garanderen. Mensen die de vuurwerkpakketjes neerleggen moeten, als ze
worden getraceerd, een forse boete opgelegd krijgen. En laat ze maar
verantwoordelijk worden voor het aanhoren van alle schadeclaims.
Wellicht dat ze dat die onverantwoordelijke flauwekul dan de volgende
keer uit hun kop halen. Vals alarm moet niet breed in de media worden
uitgemeten. Pagina 20 links onder, lijkt me.
Kasper van Noppen, directeur van BBKinfo, PvdAer en columnist op
www.pvda-amsterdam.nl
Ik heb geleerd dat angst een slecht raadgever is, en constateer dat
paniek toch snel te zaaien valt. Gelukkig komen de meeste bommeldingen
van mensen die geen bommen leggen, het grootste gevaar komt van mensen
die niet van tevoren zeggen dat ze de trein waar je inzit opblazen,
maar hoe reëel die dreiging is en hoe concreet de kans dat het je
treft, nobody knows, of de code nu groen of rood is. Intussen leven we
in een samenleving die bestuurd wordt door twee onderwerpen: de kans
op terrorisme en de kans op integratie. Tijd voor wat meer balans en
minder angst.
Marius Nijman, raadslid voor de PvdA in Amsterdam:
Na de bomaanslagen op treinen in Spanje en de zelfmoord met bom door
de hoofdverdachte van die aanslagen toen de politie op de deur klopte
is er, terecht, een siddering door Europa aan het gaan. De angst voor
terreur van mensen wiens religie honderden, zelfs duizenden
willekeurige doden rechtvaardigt, zelfs voorschrijft is nu nog meer
aanwezig dan na 11-09-01. Na de eerste grote aanslag van
moslimterrorisme op Europese bodem is de siddering die door Europa
gaat nog niet over. Getuige de angst voor ieder verdacht pakketje op
een ongure plaatst. Zelfs voor een pakketje met daarop de tekst
verdacht pakketje ontstaat paniek. Is dat erg? Nee. Gaat het weer
over? Ja. De kans is klein dat er op korte termijn weer een grote
aanslag van Al-Quaida plaatsvindt, en de kans dat die op het station
van Roosendaal plaats zal vinden is nog veel kleiner. Maar de angst is
zo vlak na een aanslag wel goed. Het drukt mensen met de neus op het
feit dat de vrijwaring voor terrorisme niet zo vanzelfsprekend is als
wel gedacht. En het idee dat de onveilige wereld buiten West Europa
ook weleens manifest kan worden in Nederland, is belangrijk genoeg om
eens bij stil te staan.
Marcel Duyvestijn
Partij van de Arbeid