01-04-2004
Meningen: Persoonlijk drama is leuker dan inhoudelijke notitie
Het persoonlijke is politiek geworden, zei Tjalling Halbertsma over de
affaire Oudkerk. De wethouder ruimde het veld, omdat hij prostituees
bezocht. Hendrik Colijn, de onkreukbaarheid zelve, ging vreemd met een
Duitse, blijkt nu uit deel 2 van zijn biografie. Dat is zon beetje het
enige wat de pers oppikt uit een vuistdik boek over de vooroorlogse
staatsman. Uiteindelijk gaat het voornamelijk over de poppetjes.
Persoonlijk drama is veel leuker dan een inhoudelijke discussie, hoor
je wel eens. Hoever mag de pers gaan? En in hoeverre heeft een
politicus ook recht op privacy?
Frank de Wolf, raadlid voor de PvdA in Amsterdam en befaamd viroloog
Het persoonlijke is politiek; het gaat over de poppetjes; politiek is
persoonlijk. Dat is allemaal waar. Net als in alle andere takken van
sport gaat het in de politiek ook om mensen, met ambities, met een
carrière wens. Vergelijkbaar met de sport, de kunst, speelt de
politiek zich in het openbaar af. Dat is goed, sterker, is nodig.
Iemand die de politiek in gaat heeft besloten een openbaar leven te
leiden en des te meer als er ook sprake is van ambitie, van carrière
in de politiek. Je profiteert van die openbaarheid, maar je hebt er
dan ook rekening mee te houden. Een ambitieuze politicus heeft geen
recht op privacy, maar verwerft die.
Bernadette de Wit, publicist:
Politici zijn BN'ers geworden. Alles is emotie, het moet steeds
geëxalteerder op televisie. Voor mensen die in de inhoud zijn
geïnteresseerd, is dit regressiestadium een plaag. Bestaat er nog
privacy? Behalve de genoemde hysterie wil de meerderheid nu
overheidsbestanden aan elkaar koppelen en plaatst menigeen zelf
privé-gegevens op internet.
Trudy Admiraal, hoofdredacteur van De Echo:
Het persoonlijke is niet politiek geworden, wat een onzin. Maar
politici worden bekender en krijgen een gezicht (willen ze ook graag
want mensen stemmen op mensen en niet op partijen). Oudkerk is niet
weggestuurd omdat hij prostituees bezocht, dat is te kort door de
bocht. Oudkerk en de PvdA zijn onhandig geweest. De pers stortte zich
op Oudkerk omdat Oudkerk een bekende persoonlijkheid is. Het is uit de
hand gelopen omdat ze niet gestopt zijn en niemand voor elkaar onder
wilde doen, bang om iets te missen. Maar het ging nergens over. Ik
vind een inhoudelijke discussie stukken leuker, mits het ergens over
gaat. Politiek is soms saai, soms spannend, dat is wat de pers moet
berichten. En: politici hebben uiteraard recht op privacy.
Lennart Booij, ondernemer en PvdAer
'Wat een onzin, elke leerling wordt tijdens de geschiedenislessen
doodgegooid met onze Colijn, de harde gulden, zijn crisiskabinetten
etc. Leuk dat daar nu eindelijk eens een wat meer persoonlijke noot
aan kan worden toegevoegd. Daarbij, de politiek was altijd al
persoonlijk, personen bepalen uiteindelijk richting en geven invulling
aan mooi geformuleerde idealen. Practice what you preach is dan ook
essentieel. Dat bepaalt of je geloofwaardig bent in actieve politieke
dienst en of je goed wordt gememoreerd als je weg gaat. In deze is de
vraag dus relevant waarom een gekozen politicus reeds op de helft van
de rit zijn kiezers verlaat, waarom collega-politici met dubbele tong
praten en waarom een wethouder wordt weggestuurd omdat hij in privé
tijd pornosurft. Dat schrijft de pers allemaal op, maar wie begon er
eigenlijk?'
Eric Van der Burg, fractieleider VVD Amsterdam
Het privé-leven van een politicus hoort buiten de publiciteit te
blijven. Ik heb al nooit begrepen dat de partner van een burgemeester
of minister soms mee moet naar diners of openingen of dat de vrouw van
de minister-president een opening doet. We kiezen de politicus om zijn
ideeën en niet om zijn privé-leven of om zijn of haar partnerkeuze. De
vraagt van politici dat ze hun privé-leven ook niet inzetten als
politiek wapen (stem op mij want ik ben zo'n keurige huisvader) en het
vraagt van de media dat ze ook terughoudend zijn in het publiceren van
privé-gegevens.
Later meer
Marcel Duyvestijn
Partij van de Arbeid