Bond van Trein-, Tram- en Busgebruikers


vrijdag 26 maart 2004

Oostende, politieke onwil

De zwakke weggebruiker verzwakt

Slechts enkele weken nadat ze in voege traden en ruim een jaar na publicatie in het staatsblad doet de regering alsof ze nu pas een aantal besluiten ontdekt, waaronder de beteugeling van parkeren op voetpaden (daterend van de vorige legislatuur).

Topamateurisme en/of paniek(verkiezings)voetbal? Een auto die op het voetpad staat - ook al is het maar voor even - is steeds een belemmering voor voetgangers en à fortiori voor personen met beperkte mobiliteit (PBM).
Dit geldt zeker voor kinderen omdat zij worden onttrokken aan het zicht van de chauffeurs en zelf de gevaren op de rijbaan niet kunnen zien.


1ste graad parkeerovertredingen herleiden tot eenvoudige overtredingen, dwz. de vroegere situatie, is synoniem voor automobilisten toelaten dat ze hun voertuig om het even hoe en om het even waar achterlaten. Zonder risico overigens beboet te worden, aangezien de politie chronisch onderbemand is en ze parkeren amper controleert.

Auto's de kans laten om voetpaden in te nemen, betekent wegen opnieuw minder veilig maken voor de zwakke weggebruiker.

Vanuit het standpunt van de verkeersveiligheid vormt de intrekking van de maatregelen, enkele weken na hun invoegetreding, een zeer negatief signaal dat leidt tot een verzwakking (was dit nog mogelijk?) van de wettelijke normen.

We merken op dat de huidige campagne van het BIVV (in samenwerking met de gewesten - misschien schrikken zij wel wakker?) 'Voetpad is geen parkeerpad' voorbijgestreefd is nog voor ze afloopt...

Waarom repressieve maatregelen?
Wanneer auto's enkel de rijbaan gebruiken en de voetpaden voorbehouden blijven voor voetgangers, zijn repressieve maatregelen overbodig.

Repressieve maatregelen zijn nodig om bij sommigen de burgerzin aan te scherpen.

Maandenlang heeft de Staten Generaal van de Verkeersveiligheid vergaderd om o.a. de bescherming van de zwakke weggebruikers te bekomen door het gebrek aan burgerzin van bestuurders in te dijken. Enkel de repressie, via de portemonnee, kan doen beseffen hoe gevaarlijk het parkeren op voetpaden is, zelfs als er geen 'bijzondere hinder' is.

De idee om sancties te moduleren naargelang de potentiële hinderlijkheid van het parkeren op voetpaden is onrealistisch. Want indien dat parkeren op een bepaald moment geen gevaar inhoudt, kan niemand voorspellen of er wat later een groep kinderen, rolstoelgebruikers, senioren of een moeder met kinderwagen zou passeren. Zij zullen dan de straat op moeten tussen de auto's.

Een voetpad is een voetpad.
Een voetpad is en blijft een plaats voorbehouden aan voetgangers.

Er zijn in België 4 500 000 auto's maar vooral bijna 11 000 000 voetgangers.

Alle landen willen de zwakke weggebruiker beschermen maar België schaaft de wetten bij ten voordele van de wagen zonder de problematiek ter dege te onderzoeken.

De ondertekenaars eisen dat de sancties tegen het parkeren op voetpaden op hun huidige niveau behouden blijven.

BRAL, Alain Vandenplas, tel. 02 217 56 33
BTTB, Luc Desmedt, tel. 09 223 86 12
IEB, Camille Thiry, tel. 02 223 01 01
Komimo, Bart Baeten, tel. 09 242 32 35
Ligue des familles, mobilite@liguedesfamilles.be NoMo - Autrement mobile, Jean-Luc Bastin, 081 63 51 28