14-03-2004
TROTS OP DE STADSDELEN
doorMichael van der Vlis
Amsterdam kent een voor Nederland uniek bestuurlijk stelsel: de
stadsdelen. Ik vind dat een reden voor grote chauvinistische trots.
Het bestaan van die stadsdelen is bijvoorbeeld één van de redenen
waarom wij bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen, in afwijking van
andere grote steden, weinig last hadden van populistische
treurigheden. Wij (de democratische politiek in Amsterdam) hoeven de
wijken niet meer in, want we zijn er al en de burger herkent dat.
Al meer dan 150 jaar geleden bestempelde Thorbecke het lokale bestuur
tot het hart van de democratie. In veel grote steden ontbreekt dat
hart, daar zijn de bestuurlijke organisaties te groot voor, te ver van
de burger. Maar niet in Amsterdam, daar hebben we lokaal bestuur op
een voor iedereen bereikbare schaal. Om de hoek, de bestuurders
bereikbaar zonder tig ambtelijke tussenlagen, de ambtenaren gericht op
werken met en voor de buurt, voldoende geld om voor fatsoenlijke
voorzieningen en een behoorlijke dienstverlening te zorgen.
Perfect is het natuurlijk niet, want dat is een onbereikbaar ideaal.
Bovendien heeft iedere rechtgeaarde Amsterdammer altijd wel wat te
kankeren en op je stadsdeel valt natuurlijk ook altijd wel wat te
kankeren. Maar wij hebben geen dichtgetimmerde straten, geen vergeten
buurten, geen gevaarlijke ghettovorming. En we hebben heel boeiende en
bloeiende ontwikkelingen in de wijken: de verdichting van het
Osdorpplein, de vernieuwing van de Bijlmer, de plannen voor de
Noordelijke IJ-oevers, de ontwikkeling van de Westergas, enz. De stad
vernieuwt zich niet alleen op plekken die de aandacht hebben van het
centrale stadsbestuur, de stad vernieuwt zich op tal van plekken, door
de hele stad. Dankzij de stadsdelen.
We ontkomen natuurlijk niet aan grotestads-problemen, we hebben ze
zelfs al grootste stad van dit land in hevige mate. En we lossen het
ook niet allemaal op. Maar we gaan anders dan anonieme grootstedelijke
overheden, met meer maatwerk, om met de junks in Zuidoost, met de
startende ondernemers in Watergraafsmeer, met de herstructurering in
het Zuidwestkwadrant, met de overlastveroorzakers op Station Lelylaan
en het Allebéplein, met de kunstenaars in Westerpark, met
veiligheidsproblemen in de Javastraat en op het Mercatorplein. Dankzij
de stadsdelen.
En we gaan echt veel beter dan andere grote steden om met het
voetenwerk van de lokale overheid: beheer en dienstverlening: de
huisvuilophaal en het schoon houden van straat en buurt, het onderhoud
van de openbare ruimte, de dienstverlening van Burgerzaken, het lokale
welzijnswerk, het regelen van vergunningen, enz. In de meeste grote
steden heeft dat weinig bestuurlijke aandacht, maar bij ons is dat
anders. Dankzij de stadsdelen.
Er valt natuurlijk best nog wat te kankeren. Op de Centrale Stad bijv.
Ambtelijk lijkt dat een vergaarbak van mensen die veel met
parafencultuur en weinig met mensen hebben. De stadsdelen en het feit
dat hun schaal veel problemen hanteerbaarder en oplosbaarder maken zit
daar weinig tussen de oren. Maar los daarvan: dat alleen het resultaat
telt is daar niet geïnternaliseerd. Daar mag wat mij betreft heel
stevig de bezig door en een forse afslanking lijkt mij niet alleen een
zegen voor de gemeentelijke finaniciën, maar ook voor de
dienstverlening aan de burger en voor de voortgang van plannen.
En er is soms ook best reden om boos te worden op een stadsdeel. Zo
erger ik mij hevig aan het Stadsdeel Centrum dat op de Bussumse toer
zit. Rond zon flutonderwerp als vlaggen in het openbaar bijvoorbeeld.
Welke dorpeling heeft in godsnaam verzonnen dat er iets is tegen
vlaggen op Kras? En welke geesteszwakte doet ze de homokroegenvlag
verbieden ipv dat ze trots zijn op gay capital. Ik krijg bijna spijt
van de steun die ik destijds gaf aan de instelling van het Stadsdeel
Centrum. Maar dat is natuurlijk onzin. Als de VVD voor een betere
lijsttrekker in Centrum zorgt en/of de kiezers daar beter stemmen komt
dat wel weer goed. En zo niet, dan betwijfel ik nog steeds sterk of de
Centrale Stad het beter had gedaan. Zie het gehannes met Koninginnedag
en Gay Pride.
Michael van der Vlis
Partij van de Arbeid