01 maart 2004
Verdrag van Ottawa 5 jaar geleden in werking getreden
Deze Angolese jongen
verloor een
arm en een been
Anti-personeelsmijnen maken geen onderscheid maken tussen burgers en
militairen. Hierdoor maken ze veel slachtoffers onder burgers. Daarom
zijn ze door het verdrag verboden. Veel mijnen blijven na afloop van
een gewapend conflict liggen. Niet alleen maken ze dan veel
slachtoffers onder spelende kinderen, ook kunnen boeren een gebied
waar mijnen liggen niet gebruiken voor landbouw of veeteelt. Dit
bemoeilijkt het economische herstel van een door oorlog verscheurd
land.
Mijnen verbieden
Het Verdrag van Ottawa vult het Mijnenprotocol uit 1996 aan. Dit
Protocol bevat een groot aantal bepalingen over mijnen. Bij de
totstandkoming ervan kon geen overeenstemming worden bereikt over een
totaal verbod op het gebruik van mijnen. Tijdens de onderhandelingen
bleek echter, dat een grote groep landen dat wel wilde. Dit leidde tot
de totstandkoming van het Verdrag van Ottawa. Ook Nederland is partij
bij het Verdrag van Ottawa.
Andere munitieresten
Het Rode Kruis
zorgt voor protheses
Anti-personeelsmijnen zijn echter niet de enige erfenis van een
oorlog. Ook delen van clusterbommen, handgranaten en andere munitie
die achterblijft maken veel slachtoffers. In Kosovo vielen in het
eerste jaar na afloop van het conflict 492 doden en gewonden. Op
initiatief van het Rode Kruis is daarom op 28 november 2003 in Genève
overeenstemming bereikt over een nieuw protocol. Onontplofte
munitieresten die een gevaar vormen voor burgers, vredesmachten en
hulpverleners moeten de partijen bij het verdrag nu zelf opruimen. Ook
Nederland heeft dit Protocol ondertekend.
Meer informatie:
* Humanitair Oorlogsrecht
* Factsheet over mijnen, download
* Factsheet over wapens, download
Het Nederlandse Rode Kruis