Ingezonden persbericht
Persbericht
Race der schaatsgiganten
Rotterdam, 30 januari - Johann Olav Koss, Dan Jansen en Adne Søndrål behoren tot de meest aansprekende schaatsers aller tijden. Ontwikkelingsorganisatie
Right To Play haalt deze schaatsers naar het WK allround schaatsen in Hamar, waar zij nog een keer gaan uitmaken wie nu daadwerkelijk de beste schaatser is. In een estafetterace zullen de Noren Koss, Søndrål en Kjell Storelid uitkomen tegen Jansen, Jeroen Straathof en Vadim Sayutin. De race vindt plaats op zondag 8 februari in het Viking Skipet in Hamar.
De schaatsers komen in actie omdat het tien jaar geleden is dat in het Noorse Lillehammer de Olympische Winterspelen plaatsvonden. Ook wordt met deze race het tienjarig bestaan van Right To Play gevierd.
Right To Play is de internationale humanitaire organisatie waarvan Johann Olav Koss president is, met vestigingen in Toronto, New York, Rotterdam, Oslo en Zürich.
Johann Olav Koss wordt in Noorwegen beschouwd als een van de beste wintersporters ooit. De Olympische successen begonnen al in 1992, waar Koss een gouden plak binnenhaalde op de 1500 meter en naar zilver schaatste op de 10 km. Dat succes overtrof hij tijdens de Spelen in Lillehammer. De Noor schaatste drie keer naar goud in drie wereldrecordtijden. De 1500 meter reed hij in 1.51.29, de 5 km werd afgelegd in een tijd van 6.34.96 en ook Koss' tijd op de 10 km, 13.30.55, was goed voor goud. De Nederlanders werden verpletterd en moesten genoegen nemen met een keer zilver en drie keer brons.
Ook voor Amerikaan Dan Jansen waren de Spelen van 1994 de kroon op zijn toch al geweldige carrière. Jansen schaatste in zijn leven zeven World Cups en zeven wereldrecords bij elkaar. Toch lukte het hem tot 1994 niet om het podium te halen op een Olympische Spelen. In 1984 werd hij vierde op de 500 meter, in 1988 viel hij zelfs twee keer. In Albertville haalde hij weer een vierde plaats op de 500 en werd hij 26e op de 1000 meter. Ook de 500 meter in Lillehammer, zijn laatste Spelen, liepen niet goed. Jansen gleed weg en eindigde op een achtste plaats. De enige mogelijkheid die de Amerikaan uit Charlotte, North Carolina nog had was op de 1000 meter, maar op die afstand hadden zes schaatsers al ooit eens een betere prestatie geleverd dan hij. Toch stond Jansen na de 1000 meter op het hoogste podium en kon hij eindelijk, met tranen in zijn ogen, de Star Spangled Banner meezingen.
Adne Søndrål maakte in Lillehammer zijn debuut op Olympisch niveau. Hij deed dat met een vierde plek op de 1500 meter. Vier jaar later won hij in Nagano goud op dezelfde afstand in een tijd van 1.47.87.
Op zijn lijst van prestaties staan verder nog diverse gouden medailles: tijdens EK's (2000: 500 en 1500 meter) en WK's (1999: 1500 meter en 2000: 1000 meter). Verder won Søndrål vier Wereldbekers(1996: 1000 meter en op de 1500 meter in 1999, 2000 en 2001). Søndrål reed in Salt Lake City 2002 met een schouderblessure naar brons op de 1500 meter.
Net als voor Koss waren de Olympische Spelen in Lillehammer voor Kjell Storelid ook succesvol. De Noor won tweemaal een zilveren medaille in Hamar. Eerst op 13 februari op de 5000 meter en een week daarna op de 10.000 meter. Storelid is een echte langeafstandsschaatser die tijdens de Winterspelen in Nagano nog een vijfde plaats behaalde op de 10 km.
Nederlander Jeroen Straathof kwam in zijn Olympisch debuut in Lillehammer uit op de 1500 meter. Met een tijd van 1.53.70 behaalde hij een negende plaats. Goud was er in Hamar, waar Straathof in 1996 de winnende 1500 meter tijd reed tijdens het WK afstanden, en in Sydney, waar Straathof met Paralympisch sporter Jan Mulder deelnam aan het baanwielrennen.
De laatste schaatser die op het ijs in Hamar zal verschijnen is Vadim Sayutin. De Rus nam ook deel aan de Olympische Spelen in Lillehammer op de 1500 meter en
5 km. Sayutin behaalde tijdens zijn schaatscarrière drie belangrijke medailles. In 1998 werd hij derde op het EK allround in Helsinki. In 1999 pakte de Rus het zilver tijdens het WK allround in Hamar, waarbij zijn overwinning op de 5000 meter in een nieuw baanrecord voor een ware schaatsgekte zorgde in Rusland. In 2001 schaatste Sayutin naar het brons op de 10 km tijdens het WK afstanden in Salt Lake City.
De organisatie die de wedstrijd mogelijk maakt, is sport & ontwikkelingsorganisatie Right To Play. Right To Play wil met sport en spel de ontwikkeling van kinderen in ontwikkelingslanden verbeteren en daardoor een bijdrage leveren aan een positieve groei van de gemeenschap. De organisatie komt voort uit de Winterspelen in Lillehammer, waar het organisatie comité met de oprichting van Olympic Aid aandacht wilde vragen voor kinderen in door oorlog getroffen gebieden. Na de Spelen besloot Koss het werk voor kinderen in noodlijdende regio's in de wereld voort te zetten.
In eerste instantie haalde Right To Play alleen geld op, dat vervolgens werd geschonken aan organisaties als Unicef en de wereldvluchtelingenorganisatie. Vanaf 2001 voert Right To Play haar eigen projecten uit. Zo'n 75 vrijwilligers implementeren meer dan 45 sport- en spelprojecten in twintig landen over de hele wereld. Internationale topatleten helpen Right To Play haar doel te bereiken: Ieder kind het recht geven om te spelen.
Voor meer informatie: www.righttoplay.nl
De race der giganten wordt mede mogelijk gemaakt door Craft, Spar en Tiscali.