Toespraak fractievoorzitter CDA bij de Algemene Beschouwingen 2004
Uitgesproken op 29 oktober 2003
30 oktober 2003 - Hans Res
Voorzitter,
De behandeling van de begroting is behalve een graadmeter van de
financiële gezondheid van de Gemeente Amsterdam ook het moment voor
politieke partijen om hun prioriteiten aan te geven. Alvorens u de
gedachte van het CDA hierover toe te vertrouwen is het goed even stil
te staan bij de bereikte resultaten van het lopende jaar. Ook dit jaar
zijn er vele punten uit het programakkoord bereikt. Maar ook de
ombuigingsoperatie van 100 miljoen is daadkrachtig te noemen. Een
ombuiging die deze raad de mogelijkheid biedt prioriteit te geven aan
zorg, veiligheid, onderwijs en sport. Ook zijn er positieve resultaten
geboekt met het doorstromen van ID-banen naar een reguliere baan. Dit
alles wil niet zeggen dat bestaand beleid zo geruststellend is dat we
als raad verzekerd zijn van beloofde resultaten. Nee, volgens het CDA
geldt ook in 2004 het motto: handen aan de ploeg!
Wat vindt het CDA van de begroting die voor ons ligt?
Ik zal mij beperken tot de beleidsterreinen die voor het CDA van
fundamenteel belang zijn voor de toekomst van onze stad.
Het meest in het oog springend is de nieuwe Wet Werk en Bijstand.
Hiermee wordt de gemeente 100% verantwoordelijk voor haar eigen
inwoners die niet deelnemen aan het arbeidsproces en een beroep doen
op de bijstand. De aanvang van de nieuwe wet per 1 januari 2004 is
vooralsnog gunstig. Het college heeft immers 60 mln. euro positief
begroot. Het is nu aan de gemeente -aan ons- om te laten zien dat wij
werk maken van het hoge aantal bijstandsgerechtigden in onze stad.
Het CDA hanteert als uitgangspunt dat het sociaal is om mensen te
activeren, menselijk kapitaal maatschappelijk afschrijven past niet
binnen onze ideologie. Dat neemt niet weg dat er altijd een sociaal
vangnet zal zijn voor hen die niet meer mee kunnen komen. De nieuwe
wet geeft wat dat betreft voldoende mogelijkheden om Amsterdammers
zonder werk te ondersteunen. Zo heeft het college 10 mln. euro
uitgetrokken voor een gericht armoede beleid om de landelijk
bezuinigen op te vangen. Het CDA is hier blij mee. Het CDA is ook blij
dat het rijk extra middelen beschikbaar heeft gesteld voor een
langdurigheids toeslag. Verder zullen wij bij onze Tweede Kamerleden
aandringen om meer geld beschikbaar te stellen voor de bijzondere
bijstand.
Voorzitter, het CDA zal in het kader van het dualisme het college
nauwgezet volgen op de uitvoering van de Wet Werk en Bijstand en het
armoedebeleid in onze Gemeente. Voor het CDA is het niet acceptabel
dat de uitvoering ondermaats wordt uitgevoerd. Verder zijn wij
benieuwd naar de reactie van het college voor wat betreft de
mogelijkheid die de nieuwe wet biedt om uitkeringen te verstrekken in
de vorm van natura (zie motie). Wij denken dat dit de gemeente de
mogelijkheid biedt om langdurige drugs- en alcohol verslaafden een
helpende hand te bieden. Het CDA wil met deze motie onderzoeken of
voor een deel de uitkering, zo niet voor een groot deel, van deze
verslaafden kan worden ingehouden waarmee de gemeente vervolgens een
slaapplaats, de voeding, de kleding en de persoonlijke hygiëne kan
bekostigen. Het geven van een menswaardig bestaan voor kanslozen en
kansarmen.
De begroting 2004 geeft duidelijk aan waar dit college haar
prioriteiten legt. De beleidsvoornemens geven perspectief. Zoals de
sportnota's. Wij hebben hoge verwachtingen hiervan. Behalve goed voor
lijf en geest is sport ook een middel om de integratie en participatie
van allochtone Amsterdammers te verbeteren. Momenteel sporten
allochtone jongeren verhoudingsgewijs minder terwijl dit een goede
manier is om deze jongeren nauwer te betrekken bij de Nederlandse
samenleving. Het is niet het middel tot integratie maar één van de
middelen. De sportschool Mousid gym in Amsterdam oost is hierbij een
goed voorbeeld.
Daarnaast zijn de financiële prioriteiten zoals het onderhoud van
schoolgebouwen, extra parkeervergunningen en woningen voor personeel
in onderwijs, zorg en veiligheid van groot belang voor onze stad. Ook
de bestrijding van jeugdwerkloosheid (2,5 mln.) en
studentenhuisvesting (5 mln.) zijn prioriteiten waar het CDA zich zeer
goed in herkent.
Deze financiële en beleids -prioriteiten stralen ambitie met een
duidelijke visie uit, het geld komt terecht waar de pijn en nood het
hoogst is.
In de voorjaarsnota schreef deze raad een extra taakstelling uit voor
het Gemeentelijk Havenbedrijf van 1 miljoen euro. Het bevreemd het CDA
dan ook dat deze dienst nu 325 000 euro `terugkrijgt' om haar
promotieactiviteiten te bekostigen. Wij willen deze kostenpost dan ook
ombuigen naar een andere prioriteit. Wij zullen daar in de betreffende
commissie op terug komen.
Helaas zijn de beloofde tourniquets niet vanaf 1 januari 2004 bij het
Amsterdamse openbaar vervoer in gebruik. Verbaasd zijn wij echter over
de vele onderzoeken die binnen het Mobiliteitsfonds worden
gefinancierd. Het CDA ziet liever dat er in overleg met de minister in
Den Haag naar een overbrugging wordt gezocht tot het moment dat de
tourniquets wél worden ingevoerd. Als CDA hebben wij dan ook een
gesprek met minister Peijs aangevraagd om over dit probleem te praten.
Een sterke aanwezigheid van Amsterdam binnen het ROA kan wellicht ook
tot meer druk richting Den Haag leiden.
Een van de primaire taken van de overheid is de zorgplicht voor hen
die daar op aangewezen zijn. Bij herhaling wijzen wij dan ook op het
achterblijven van WIBO woningen voor de senioren in Amsterdam. De
noodzaak hiervan wordt alsmaar groter, gezien de vergrijzing in ons
land. Ook dient er nu al rekening te worden gehouden met het aantal
vergrijzende migranten in onze stad. Het huidige aantal WIBO woningen
van 5300 is bij lange na niet voldoende om het beloofde aantal van
8000 in 2010 te behalen. Het CDA is op de hoogte dat het college
afhankelijk is van woningcorporaties, tevreden zijn wij dan ook met de
extra WIBO investeringssubsidies van 2004. Maar wij missen nog de
inspanning om bestaande woningen om te zetten naar WIBO´s.
Ook het Amsterdamse gehandicaptenbeleid baart ons zorgen. Aan de ene
kant dient, terecht, het geld dat op de plank ligt omgezet te worden
in concrete uitvoering. Aan de andere kant verdient de zorgplicht voor
de Amsterdammer een andere benadering. In de begroting wordt
voorgesteld om de WVG reserves vanaf 1 januari 2005 te laten
vervallen. Het CDA denkt daar anders over. Mochten de reserves nu al
van de plank worden gehaald dan betekent dit in de praktijk dat mensen
vanaf 1 januari 2005 niet meer het beloofde maatwerk krijgen. De
beperkte WVG middelen zullen tussen een steeds groter wordende groep
verdeeld moeten worden. Wat zal uitmonden in gehandicapte die alleen
nog maar de mogelijkheid tot collectief vervoer krijgen waarbij geen
plaats meer is voor hen die de voorkeur geven aan individueel vervoer.
Zoals een scoot mobiel. En dat is voor het CDA een doorn in het oog.
Uitgangspunt dient te zijn dat individueel mobiel vervoer gegarandeerd
is voor gehandicapten die daar voor in aanmerking komen. Dit is een
principiële en politieke discussie, graag zien wij de mening van het
college en de andere fracties tegemoet. (Wij zullen hiervoor een motie
indienen)
Vorig jaar heb ik tijdens de APB vooruit geblikt naar 2003. Hierin heb
ik aangegeven dat dit jaar een definitief besluit zou worden genomen
over het Stedelijk Museum. Ik moet echter constateren dat hierover nog
steeds geen duidelijkheid bestaat. Dit past niet bij het credo:
`alleen het resultaat telt'. Voor alle duidelijkheid; het CDA
onderkent het belang van het Stedelijk voor Amsterdam. Niet alleen
vanuit cultureel opzicht maar ook uit economisch opzicht. Maar in 2004
opnieuw gaan bekijken wat er allemaal mogelijk is en wie wat gaat
betalen kan het CDA niet meer steunen. Op 31 december 2003 willen wij
van mevrouw Belliot zwart-op-wit aangetoond hebben dat het nog
benodigde bedrag van 22 miljoen grotendeels binnen is. Lukt dat niet
dan dient het Stedelijk binnen het huidige gereserveerde budget
gerenoveerd te worden.
Bij enkele stadsdelen in Amsterdam zien wij de problemen opstapelen
omdat zij over onvoldoende daad en draagkracht beschikken.
Samenwerking om de voordelen van schaalvergroting te verkrijgen moet
volgens het CDA nadrukkelijk op de agenda worden gezet bij de
betreffende stadsdelen. Wij hebben dan ook een motie ingediend om te
bezien of de stadsdelen in west kunnen fuseren. (zie motie fusie
stadsdelen)
Het binnenhalen van subsidies, zowel in Den Haag als Brussel, blijkt
een moeilijke klus voor Amsterdam. Het CDA twijfelt aan de
effectiviteit van de gemeente Amsterdam op dit vlak. Graag ziet het
CDA dan ook dat er één subsidieloket wordt ingesteld waar zowel de
centrale stad en de stadsdelen hun aanvragen voor subsidies indienen.
Met één wethouder die hiervoor verantwoordelijk is.
Voorzitter, tot slot wil ik nog één belangrijk punt naar voren brengen
en dat is de bestrijding van Huiselijk geweld in Amsterdam.
Door de goede samenwerking van politie en de Vrouwenopvang Amsterdam
is een stroom van gevallen aan het licht gekomen. Het boven tafel
halen hiervan heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat dit een hardnekkig
en onderbelicht probleem is in Amsterdam. Helaas is de uitbreiding van
de ambulante steunpunten in de verschillende stadsdelen stilgelegd
omdat het geld op is. Terwijl bestrijding van het geweld achter de
voordeur uiterst succesvol is als de medewerkers van vrouwenopvang
contact weten te leggen met de veroorzakers van dit geweld. Daarnaast
is het ook van een groot maatschappelijk preventief belang. Zeker als
men beseft dat 80% van de TBS klinieken wordt bevolkt door mensen die
met Huiselijk Geweld te maken hebben gehad. Ook heeft dit type geweld
zijn uitwerking op kinderen die hiermee worden geconfronteerd. Alle
reden om de samenwerking tussen politie en vrouwenopvang door te
zetten. (zie motie)
Dank u wel.
© Gemeente Amsterdam
Gemeente Amsterdam