Persbericht
3 oktober 2003
Incognito simulatiepatiënten moeten zorg transparanter maken
Onderzoek naar dagelijks gedrag van reumatologen
In deze tijd van budgettering en toenemende uitgaven in de gezondheidszorg,
wordt de roep om een kwalitatief goede zorg en verbeterde
kosteneffectiviteit sterker. Voorwaarde daarvoor is dat de zorg
transparanter moet worden. Eén van de manieren daarvoor is het in kaart
brengen van het handelen van zorgpersoneel in de dagelijkse praktijk. Op
welk manier dat monitoren het beste kan gebeuren bij medisch specialisten is
vooralsnog niet duidelijk. Reumatologe in opleiding Simone Gorter onderzocht
of het introduceren van incognito simulatiepatiënten in de praktijk van
specialisten een goed observatiemiddel is. Zodoende liet zij
simulatiepatiënten 201 eerste bezoeken en 53 vervolgbezoeken afleggen bij 27
reumatologen. Hiermee registreerde zij het handelen in de dagelijkse
praktijk bij een achttal reumatologische ziektebeelden. En passant probeert
zij, aan de hand van de data die deze bezoeken opleverden, eveneens het
gedrag van reumatologen bij het contact met patiënten te doorgronden. Op dit
onderzoek promoveert Gorter op vrijdag 3 oktober 2003 bij de Faculteit der
Geneeskunde aan de Universiteit Maastricht.
Het inzetten van incognito simulatiepatiënten om het gedrag van
gezondheidspersoneel in kaart te brengen, werd eerder al met succes gebruikt
bij het monitoren van huisartsen. Het is echter voor het eerst dat de proef
op de som werd genomen in de praktijk van medisch specialisten. Gorter komt
tot de conclusie dat het toepassen van deze methode bij die doelgroep erg
bewerkelijk is. Zo bleken er voor geslaagde bezoeken van de patiënten aan de
reumatologen een verwijsbrief van de huisarts, gesimuleerde röntgenfoto's en
andere labuitslagen nodig. Dit betekende een intensieve en tijdrovende
samenwerking met huisartsen, laboratoria en röntgenafdelingen in het
ziekenhuis. De wetenschapster concludeert daarom dat deze kostbare
werkwijze niet zomaar overal en altijd ingezet kan worden. Eventueel zou ze
wel nuttig zijn als een service on demand, wanneer er bijvoorbeeld gericht
wordt gevraagd naar een evaluatie van handelen in de praktijk.
Niettemin verschaften de bezoeken van gestandaardiseerde patiënten (dat wil
zeggen dat ze allemaal dezelfde aandoening voorwendden) inzicht in het
gedrag van de reumatologen. Opvallend was dat er sprake was van een grote
variatie in handelen tussen de reumatologen, wanneer zij dezelfde patiënten
onderzochten. Zo verschilden de aangevraagde laboratoria- en
röntgenonderzoeken, alsmede de kosten die daarbij hoorden. Behalve op deze
objectieve resultaten, gaat Gorter in op subjectieve ervaring van de
simulatiepatiënten. Over het algemeen waren zij zeer tevreden over de
bezoeken aan de artsen. Gewaardeerd werden vooral een dokter die een patiënt
persoonlijk uit de wachtkamer haalt en informeert naar de thuissituatie. Al
deze bevindingen dragen volgens Gorter hopelijk bij aan discussies tussen
reumatologen onderling en zullen worden ingezet als een instrument voor het
meten van specifieke behoeften van nascholing of het ontwikkelen van
richtlijnen en het verbeteren van de relatie tussen patiënt en arts.
Noot voor de pers:
Voor vragen kunt u terecht bij Simone Gorter, tel:043 3875026
mailto:simonegorter@raketnet.nl
De afdeling Communicatie van de UM is bereikbaar via 043 3882044. Voor
urgente zaken buiten kantooruren: 06 21275612.
Mail to: pers@voorlichting.unimaas.nl.
De persberichten van de UM staan op Internet www.pers.unimaas.nl.