Korte toespraak van de minister-president bij de
herdenking van mr. R.M.L.A. Leenders in de Eerste Kamer
der Staten-Generaal, 30 september 2003
Mevrouw de voorzitter,
Na vier jaar gemeenteraadslid en twaalf jaar wethouder te zijn
geweest in zijn geliefde stad Maastricht, nam Raymond
Leenders in maart vorig jaar afscheid van het lokale bestuur.
Hij wilde het iets kalmer aan gaan doen, maar tegelijkertijd zat
hij vol nieuwe plannen. Want Raymond Leenders was een
doener, die slecht kon stilzitten.
Enkele weken na zijn afscheid als wethouder, werd bij hem een
ernstige ziekte geconstateerd. Desondanks bleef hij
optimistisch gestemd. Hij wilde zich nuttig blijven maken voor
anderen en voor de samenleving. Met een positieve houding en
hard werken wilde hij zijn ziekte overwinnen.
In juni dit jaar trad hij toe tot de Eerste Kamer. Hij verheugde
zich op de samenwerking met die andere vechter; Johan
Stekelenburg. Voor beiden was het erop of eronder. Ze konden
elkaar in hun strijd steunen. Maar voor beiden was de
ondermijnende kracht van hun ziekte uiteindelijk te sterk.
---
Raymond Leenders stelde zich niet zomaar kandidaat voor de
Eerste Kamer. Als bestuurder van Maastricht wist hij welke
invloed wetten en regels uit Den Haag hebben op het leven van
mensen. Hij wilde die opgedane ervaring teruggeven aan Den
Haag. Het is buitengewoon te betreuren dat hij daartoe niet de
kans heeft gekregen.
Bij de uitvaart van Raymond Leenders op 13 september
jongstleden, zat de Servaasbasiliek aan het Vrijthof vol.
Burgemeester en Wethouders waren aanwezig, en ook veel
andere bestuurders en functionarissen.
Maar de meeste banken werden bezet door gewone
Maastrichtenaren. Onder hen de leden van de Harmonie St.
Petrus & Paulus Wolder-Maastricht, waarvan Leenders
voorzitter was.
Het tekent de grote betrokkenheid van Leenders bij zijn stad,
waaraan hij zoveel jaar zijn beste krachten had gegeven. Het
wel en wee van de stad en haar bewoners gingen hem
bijzonder aan het hart. En de liefde kwam van twee kanten.
Tijdens zijn wethouderschap veranderde Maastricht van een
oude industriestad in een kennis- en dienstenstad met
internationale allure.
---
Aan die ontwikkeling heeft hij veel bijgedragen. Als wethouder
Volkshuisvesting, Financiën en Cultuur zocht en vond hij
nieuwe vormen van samenwerking die de stad ten goede
kwamen. "Investeren in de duurzame ontwikkeling van de stad
bevordert de werkgelegenheid en daardoor investeer je ook in
mensen", zei hij.
Raymond Leenders was bij zijn overlijden pas 51 jaar. Het
vervult ons met droefheid dat hij zijn werk als lid van de Eerste
Kamer, waarnaar hij met zoveel enthousiasme uitkeek, niet
werkelijk heeft kunnen beginnen.
Hij had het ook hier ongetwijfeld heel goed gedaan. Zijn
overlijden is een verlies voor Maastricht en Limburg. Maar ook
voor onze landelijke volksvertegenwoordiging.
Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw en kinderen, in wier
leven nu een gat geslagen is.
We herdenken Raymond Leenders met veel respect en kijken
met dankbaarheid terug op zijn werk voor zijn stad, zijn
provincie en voor ons land.
---