Cultuur van uitzichtloosheid in oude wijken doorbreken
Veiligheid en rechtshandhaving
Boris Dittrich
11-09-2003 - Om sociale problemen die samenhangen met armoede en
gebrek aan kansen niet te concentreren in een aantal wijken, moeten
gemeenten de mogelijkheid krijgen limieten te stellen aan het aantal
inwoners met een bijstandsuitkering. Dat stelt Boris Dittrich vandaag
in de Volkskrant.
De problemen in sommige wijken zijn enorm en dreigen steeds groter te
worden. Een belangrijke oorzaak is dat problemen zich concentreren,
waardoor in bepaalde buurten een cultuur van uitzichtloosheid
ontstaat. Problemen trekken nieuwe problemen aan. Voor de mensen die
daar wonen komt het gevoel dat er een uitweg mogelijk is steeds verder
weg te liggen, aldus Dittrich.
Dittrich verwerpt het idee van een allochtonenstop, zoals Leefbaar
Rotterdam en de Rotterdamse PvdA die voorstellen. Het is gewoon niet
waar dat allochtoon synoniem is met problemen. Je ziet dat ook
allochtonen die het wat breder krijgen, snel de probleemwijken
ontvluchten. Het is geen buitenlanderprobleem, het is een
sociaal-economisch probleem. Dat zeg ik niet vanuit een soort
politieke correctheid, maar omdat je zonder juiste analyse niets zult
oplossen.
Als iemand een bijstandsuitkering heeft, heeft hij niet noodzakelijk
ook sociale problemen, zegt Dittrich. Maar het valt niet te ontkennen
dat probleemwijken vaak onevenredig veel allochtonen en onevenredig
veel mensen met een bijstandsuitkering kennen. De culturele
diversiteit brengt in combinatie met armoede het risico van echte
gettovorming met zich mee. Dan kunnen we als politiek niet gewoon
toekijken, of nog erger: zeggen dat het probleem onoplosbaar is.
Het spreidingsbeleid voor kansarmen kan volgens de D66-leider onder
meer worden vormgegeven door harde afspraken te maken met
woningbouwverenigingen. Veel corporaties stoppen al hun geld in
nieuwbouw en vergeten de oude wijken, terwijl daar ook investeringen
nodig zijn. Regiogemeenten moeten hun verantwoordelijkheid nemen en
dus ook mensen met een bijstandsuitkering huisvesten. In
nieuwbouwprojecten moet een deel van de woningen bestemd zijn voor
sociale woningbouw. Want dat we niet alle mensen met een
bijstandsuitkering bij elkaar willen zetten, neemt niet weg dat
iedereen recht heeft op een woning. Ik wil niemand uit zijn huis halen
en ergens anders heen sturen, maar er kan veel meer dan nu gebeurt,
binnen de huidige wet.
Volgens de D66-leider is een spreidingsbeleid niet meer dan het begin
van de oplossing. Je moet mensen uit een uitzichtloze situatie halen.
Dat betekent ook investeren in de buurt. Daarom hebben wij onder Paars
het grote-stedenbeleid opgezet. Politie moet de buurt veiliger maken,
illegale verhuur hard aangepakt, er moet meer opvoedingsondersteuning
komen voorschoolse opvang.'
D66 wil ook de problemen aanpakken die samenhangen met de integratie
van nieuwkomers. Dittrich: 'In het kader van gezinsvorming komen
regelmatig partners uit het buitenland naar Nederland. D66 wil dat zij
in hun land alvast een voorloper op de inburgeringscursus gevolgd
hebben, voordat zij naar Nederland komen. Bovendien zijn wij voor een
verhoging van de leeftijd naar 21 jaar om een huwelijkspartner te
laten verkomen. Zo proberen we uithuwelijking tegen te gaan. Dat
helpt, om niet steeds nieuwe groepen kinderen vanuit een
achterstandssituatie te laten beginnen.
D66