NEPROFARM
Schrappen vergoeding zelfzorggeneesmiddelen onverstandig!
Huizen, 29 augustus 2003 - Het kabinetsplan om de vergoeding van chronisch gebruikte zelfzorggeneesmiddelen te schrappen zal geen besparing opleveren, maar leiden tot een verschuiving naar zwaardere en duurdere receptgeneesmiddelen. Neprofarm, de vereniging van fabrikanten en importeurs van zelfzorggeneesmiddelen, pleit ervoor om niet de status van het geneesmiddel, maar de klacht waarvoor het wordt voorgeschreven bepalend te laten zijn voor de vergoeding. Bij eenvoudige klachten moet zelfzorg worden gestimuleerd en moeten receptgeneesmiddelen dus niet worden vergoed. Bij ernstiger chronische klachten moet het meest doelmatige geneesmiddel worden vergoed. En regelmatig zijn dat de relatief goedkope en veilige zelfzorggeneesmiddelen.
Zelfzorggeneesmiddelen zijn zonder recept verkrijgbaar bij apotheek en drogist, maar worden ook regelmatig door artsen voorgeschreven. In 2002 betrof dit 17 miljoen recepten voor receptvrije pijnstillers, laxeermiddelen, hooikoortsmiddelen, etc. De totale vergoeding van deze op recept voorgeschreven zelfzorggeneesmiddelen bedraagt circa 250 miljoen Euro per jaar.
Sinds 1 september 1999 worden zelfzorggeneesmiddelen alleen bij chronisch gebruik (langer dan 3 maanden) op doktersrecept vergoed, mits er C.G. (Chronisch Gebruik) op het recept wordt vermeld. Korter voorgeschreven zelfzorggeneesmiddelen worden niet vergoed. Bovendien wordt bij chronisch gebruik het recept voor de eerste 2 weken evenmin vergoed.
Neprofarm heeft altijd gewezen op het risico dat artsen door deze maatregel ook bij kortdurend gebruik C.G. op het recept zouden vermelden of zouden uitwijken naar receptplichtige geneesmiddelen. Uit de evaluatie van de '1 september-maatregel' door het College voor zorgverzekeringen (CVZ) bleek dat inderdaad op grote schaal te zijn gebeurd, waardoor de beoogde besparing van 65 miljoen Euro per jaar niet kon worden bereikt. De Stichting Farmaceutische Kengetallen (SFK) constateerde vorig jaar dat het uiteindelijke besparingseffect van de maatregel niet hoger is dan 21 miljoen Euro per jaar. Als in januari 2004 ook de vergoeding van chronisch voorgeschreven zelfzorggeneesmiddelen wordt geschrapt, zal er een nog sterkere verschuiving optreden naar de volledig vergoedbare receptplichtige geneesmiddelen. Dat levert niet alleen extra kosten op, maar leidt tevens tot het (chronisch) gebruik van onnodig zware geneesmiddelen.
Bij de invoering van de '1 september-maatregel' in 1999 heeft Neprofarm ervoor gepleit om de vergoeding niet per product te bepalen, maar te relateren aan de klacht. Het meest eenvoudig is dat door de vergoeding per therapeutische groep vast te stellen. Dan zou er geen reden meer zijn om bij kortdurend gebruik uit te wijken naar een receptgeneesmiddelen. Bovendien zou dan de eigen verantwoordelijkheid bij kortdurend gebruik worden gestimuleerd.
Voor bepaalde therapeutische gebieden, zoals hooikoorts, zou bovendien overwogen moeten worden om zelfs bij chronisch gebruik niet te vergoeden. Bij dergelijke onschuldige klachten is zelfzorg in principe op zijn plaats. Het CVZ heeft in april 2002 ook geadviseerd om de vergoeding van geneesmiddelen te relateren aan de ziektelast. De uitsluiting van vergoeding van 17 meest eenvoudige aandoeningen, variërend van een gewone verkoudheid tot voetschimmel, zou volgens dat rapport op jaarbasis een besparing van 65 miljoen Euro kunnen opleveren.
---