Cordaid


---

Monrovia, 26 augustus 2003

Steeds meer mensen die in Monrovia een veilige plek zochten wegens het geweld van de rebellen keren terug naar hun huizen. Om dit nog extra te stimuleren, heeft Caritas in samenwerking met CRS (Catholic Relief Services) zeil, jerrycans en zeep uitgedeeld in Wilson Camp, zon zestien kilometer buiten Monrovia. LURD rebellen hebben zelfs in deze armoedige omgeving alles meegenomen wat ze konden vinden.

Nu slapen we in ieder geval weer droog

Caritas en CRS delen zeil, jerrycans en zeep uit in ontheemdenkamp

In Wilson Camp, ongeveer zestien kilometer ten noorden van Monrovia, wonen normaal gesproken naar schatting 30.000 mensen. De meeste mensen komen oorspronkelijk uit Bomi en Grand Cape Mount, twee westelijke provincies van Liberia. In 2001 sloeg de bevolking massaal op de vlucht voor het geweld en de plunderingen van LURD rebellen, en bouwden een nieuw bestaan op in Wilson Camp. Door de recente oplevingen van geweld, waarbij zelfs ontheemdenkampen als Wilson niet werden gespaard, vluchtte zon negentig procent van de bewoners naar verschillende plaatsen in Monrovia. Nu de situatie in en rond Monrovia met de komst van ECOMIL enigszins is gestabiliseerd, keren mensen geleidelijk aan terug naar huis. Vaak komt eerst alleen de vader, zodat hij het verwoeste en geplunderde huis op kan bouwen. Daarna komt de rest van de familie. Om mensen te stimuleren terug te gaan, heeft Caritas in de afgelopen dagen zeep, jerrycans en zeil uitgedeeld. Zeil moet de rieten daken beschermen tegen de heftige regenbuien die Liberia kenmerken in het regenseizoen. Momenteel brengt Caritas in kaart wat de andere behoeftes zijn, zoals voedsel en huishoudelijke spullen zoals potten en pannen. In een van de lemen huisje in Wilson Camp brandt een vuurtje. We proberen ons huis weer droog te krijgen. Jackson Cassell heeft zojuist een zeil van Caritas opgehaald en over zijn huis gespannen. Nu slapen we in ieder geval weer droog. Enkele dagen geleden is hij teruggekeerd naar Wilson Camp, samen met zijn vrouw Francess. Zijn zeven kinderen in de leeftijd van drie tot zestien jaar verblijven met hun grootmoeder nog in Banjor, een wijk in Monrovia Ik wil eerst mijn huis op orde hebben voordat ik ze terug laat komen, zegt Jackson. Plantaardige olie, cassave en palmnoten, dat zijn de ingrediënten waar mensen in Wilson Camp hun maag mee moeten vullen. Toch is het hier beter dan in Banjor, vindt Jackson. Daar zaten we met veel te veel mensen op elkaar. In Bomi Hills gaf Jackson les aan de lokale school, en had hij een boerderij. De kinderen gingen naar school. We hadden alles en leidden een goed leven. Hij vraagt zich af wat er over is van de gewassen die hij verbouwde, zoals koffie en cacao. De grond zal wel overwoekerd zijn met onkruid. Toch hoopt hij elke dag dat hij zo snel als mogelijk weer terug kan keren naar zijn geboortegrond. Massa Gallah heeft een uur gelopen met op haar hoofd de spullen die ze bij elkaar had geraapt voordat ze op de vlucht sloeg voor LURD. In haar handen heeft ze een kom met visjes, haar avondmaaltijd naar alle waarschijnlijkheid. Ze is samen met haar zoon Joseph. Haar twee andere kinderen verblijven nog in Banjor, Monrovia, waar ze tijdelijk hebben gewoond. Haar man is tijdens de recente gewelddadigheden om het leven gekomen. Haar huis blijkt nog redelijk in tact. Dit in tegenstelling tot de woning van Iballey Sando. Hij is net terug van een school in Bushrod Island waar hij met zijn vrouw en zeven kinderen ongeveer vier maanden heeft gewoond, en ontdekt zojuist dat zijn huis grotendeels vernield is. Desondanks is hij blij terug te zijn. De omstandigheden in de school waren vreselijk. Het gebouw telde maar twee verdiepingen, en we verbleven er met 36.000 mensen. Kinderen hadden mazelen en waren ondervoed, en veel volwassenen hadden cholera. Hier hebben we in ieder geval meer ruimte, en we eten wat de bush ons biedt.

Mariska Smolders

Massah Galla komt terug naar Wilson Camp, met haar zoon Joseph

Iballey Sando komt terug naar Wilson Camp, en ziet wat de regen met zijn huis heeft gedaan.

Jackson en Francess Cassell

Mariska Smolders is namens Mensen in Nood (Cordaid) sinds 16 augustus in Liberia. Zij maakt deel uit van een internationaal Caritas noodhulpteam. Dit team inventariseert de eerste noden en brengt de eerste hulp op gang. Mariska brengt regelmatig verslag uit naar de (inter)nationale media.

Eerdere berichtgeving van Mensen in Nood/Cordaid over Liberia:


· Leven in Monrovia komt langzaam weer op gang, 22 augustus 2003


· 'Vrouwen in Liberia hebben het meeste te lijden onder de oorlog', 21 augustus 2003


· Liberianen houden moed, ondanks jarenlange burgeroorlog, 18 augustus 2003


· Mensen in Nood (Cordaid) in actie voor Liberia, 11 augustus 2003


· Internationale gemeenschap moet onmiddellijk optreden in Liberia, 24 juli 2003