Toespraak van de minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs, bij
de officiële tewaterlating van de miniatuur-zonnebloemrondvaartboot,
op maandag 11 augustus om 18.00 uur in Madurodam.
Dames en heren,
Allereerst wil ik De Zonnebloem en Madurodam heel hartelijk danken
voor de uitnodiging. Ik kom net terug van vakantie en dan is het
altijd prettig om dicht bij huis te kunnen beginnen. Bovendien heb ik
nog nooit een officiële doop of tewaterlating van een schip verricht.
En ik vermoed dat ik dat de komende jaren nog vaak zal moeten doen.
Ook daarom ben ik blij dat u mij vandaag de kans geeft om alvast een
beetje in miniatuur te oefenen.
Dat woord miniatuur slaat wat mij betreft trouwens alleen op het schip
waarvoor we hier vandaag bij elkaar zijn. Want de symbolische
betekenis van deze bijeenkomst is zonder meer groot. Madurodam noemt
zichzelf Holland in miniatuur. Dat betekent volgens mij dat iedere
inwoner van Nederland er iets uit zijn eigen leefwereld in moet kunnen
herkennen. Óók al die tienduizenden zieken, gehandicapten en ouderen
voor wie De Zonnebloem zich nu al meer dan vijftig jaar inzet. Het is
dus niet meer dan terecht dat De Zonnebloem nu ook in Madurodam
zichtbaar aanwezig is.
U weet dat meedoen één van de kernwoorden is voor dit kabinet. Maar
mensen moeten natuurlijk wel in de gelegenheid zijn om mee te kunnen
doen. Als oud-voorzitter van de Stichting Alzheimer Nederland weet ik
uit eigen ervaring dat sommige mensen daarvoor een steuntje in de rug
nodig hebben. Simpele maar belangrijke dingen als op vakantie gaan,
een uitstapje maken, of gewoon een kopje koffie met iemand drinken en
een praatje maken, zijn niet voor iedereen zo simpel. De vrijwilligers
van de Zonnebloem maken dat elk jaar weer mogelijk voor tienduizenden
mensen. Dat heeft onze samenleving keihard nodig.
Ik zal zelf de komende jaren ook mijn uiterste best doen om mijn
steentje bij te dragen. Als minister van Verkeer en Waterstaat ga ik
over mobiliteit. Een belangrijk onderwerp voor ons allemaal, maar in
het bijzonder voor mensen die om welke reden dan ook minder mobiel
zijn. U kunt erop rekenen dat de toegankelijkheid van het openbaar
vervoer in deze kabinetsperiode de aandacht krijgt die het verdient.
Dat is nodig, al is er de afgelopen 10 jaar gelukkig ook al veel
gebeurd. De nieuwe trams en metros in Rotterdam en Amsterdam zijn
bijvoorbeeld goed toegankelijk. Ook voor mensen met een
functiebeperking, zoals dat dan heet. En alle toekomstige stadsbussen
hebben een lage vloer, zodat ook rolstoelers en mensen die slecht ter
been zijn gemakkelijk in en uit kunnen stappen. En zo zijn er meer
voorbeelden te geven.
Niettemin ik zei het al is er ook nog genoeg te doen. De provincies,
de regios en de grote gemeenten spelen een belangrijke rol in de
organisatie van het stads- en streekvervoer. Eind dit jaar wil ik
afspraken met hen maken om het openbaar vervoer in deze
kabinetsperiode verder toegankelijk te maken. Dat is natuurlijk een
kwestie van geld. Maar het is ook een kwestie van samenwerking en
overtuiging. De overtuiging namelijk dat iedereen in Nederland mee
moet kunnen doen aan het maatschappelijk leven. Dat is wat we in het
motto van het kabinet ook met meedoen willen uitdrukken.
Dames en heren,
Is zon motto als meedoen ouderwets gezeur? Volgens mij niet. Een tikje
idealisme is écht wat anders dan oubolligheid en een nostalgische hang
naar het verleden. De Zonnebloem bewijst elke dag opnieuw dat
idealisme veel productiever is dan cynisme. Vrijwilligerswerk, zoals
dat van de medewerkers van de Zonnebloem, is het cement van onze
samenleving. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aan nemen. Wat mij
betreft de critici van het regeringsmotto voorop.
Ik ben er in ieder geval trots op dat ik nu deze
miniatuurrondvaartboot officieel te water mag laten. Ik feliciteer De
Zonnebloem en ook mijn overburen met deze aanwinst. De Zonnebloem is
weer een stukje zichtbaarder geworden. En Madurodam is weer wat
completer en herkenbaarder als Holland in miniatuur.
Dank u wel.
Ministerie van Verkeer en Waterstaat