persbericht / nr. 1744
31-juli-2003
Systeem voor snellere signalering voedselrisico's
Om voedselrisico's in producten zo vroeg mogelijk op het spoor te
komen, hebben het LEI en het RIKILT een nieuw ketengericht
signaleringssysteem ontwikkeld. Met indicatoren in opeenvolgende
schakels van de productie wordt de kans geschat dat in het eindproduct
stoffen zullen zitten die gevaar kunnen opleveren voor de
volksgezondheid. Daarbij is de traceerbaarheid van een product van
groot belang: waar bevond een partij zich op een bepaald moment?
Alleen als dat bekend is, kan ook de juiste indicatorwaarde worden
vastgesteld. Bijvoorbeeld de hoeveelheid neerslag in een gemeente op
een bepaalde datum, omdat die van invloed is op de risico's bij de
tarweteelt. De methode van 'pro-actieve signalering' is uitgetest op
de mogelijke gevaren van DON in tarwe en van chloorprofam op
aardappels. Zij lijkt zich goed te lenen voor bredere toepassing.
De methode is ontwikkeld in opdracht van het ministerie van LNV, dat
mogelijke gevaren op het gebied van voedselveiligheid in een vroeger
stadium wil kunnen signaleren. Bij wijze van proef zijn over het hele
traject van teelt en verwerking van tarwe de indicatoren in kaart
gebracht die kunnen aangeven of er een verhoogd risico bestaat op het
optreden van DON (een door schimmels geproduceerd gif). Hetzelfde is
gebeurd voor aardappels, met het oog op de aanwezigheid van
chloorprofam. Door het toekennen van gewichten aan de verschillende
indicatoren kan voor elke partij grondstoffen worden bepaald of er een
verhoogde kans is op risico's voor de voedselveiligheid. Ook zijn de
beschikbare informatiebronnen voor de invulling van de indicatoren
geïnventariseerd. De indicatoren kunnen sterk verschillen, afhankelijk
van het te onderzoeken gevaar en van de fase in het productie- en
verwerkingsproces waarin dat gevaar vooral optreedt.
Het onderzoek maakt aannemelijk dat een pro-actief signaleringssysteem
technisch haalbaar is. Voor de realisering ervan is nog wel verder
onderzoek nodig, onder meer om het verband tussen de indicatoren en
het optreden van een gevaar statistisch te kwantificeren. Daarnaast
zou alvast nagedacht moeten worden over de organisatie van het
systeem. Wie levert de benodigde informatie en wie beheert deze met
het oog op een betrouwbare en onafhankelijke meting? Samenwerking van
alle partijen in de keten is hierbij belangrijk. Aansluiting bij
bestaande kwaliteitssystemen zal de kosten drukken en de kans op
slagen vergroten.
---
Methode voor pro-actieve signalering van gevaren voor de
voedselveiligheid. Het rapport bestellen 'rapport 8.03.03'.
LEI