Gemeente Leiden
Persbericht
CBK presenteert It's Only Human
Publicatiedatum: 30 juni 2003
Het CBK Leiden presenteert in de Waag, van 5 juli t/m 24 augustus
2003:
ITS ONLY HUMAN,
een tentoonstelling met werk van: ASTRID, FRANK BORST, HANNEKE
FRANCKEN, MARJOLEIN VAN HAASTEREN, MIRJAM HOEKMAN, PAUL OVERDIJK,
FRANCELINE POMPE, THOMAS RAAT, BUNNY SOETERS en JACQUES TURK.
Opening: vrijdag 4 juli om 17.00 uur door Bart van Mossel, directeur Leidse
Schouwburg.
Het CBK Leiden organiseert jaarlijks in de zomermaanden een
tentoonstelling in de monumentale
ruimte van de Leidse Waag. ITS ONLY HUMAN is een presentatie van tien
kunstenaars uit Leiden in wier werk de fascinatie voor de mens - op
zeer uiteenlopende wijze - centraal staat. Zij nemen de menselijke
figuur als uitgangspunt voor uitspraken over figuratie en klassieke
uitbeelding en verbeelding van het lichaam, maar ook als uitspraak
over psychische realiteit of over vraagstukken als evolutie en
wetenschappelijke ontwikkelingen. Dit doen deze kunstenaars in
verschillende technieken en ieder vanuit een eigenzinnige
benaderingswijze. Sommigen werken vanuit een traditie en
(kunst)historisch kader; anderen zoomen in op gedachtewerelden en een
aantal put inspiratie uit actuele media en populaire cultuur of richt
zich juist op dagelijkse taferelen.
Beeldend kunstenaar ASTRID (1963) maakt geen portretfotos, maar
autonome fotografie. Wat zij zoekt en vindt in door haar te
portretteren personen is een sensitieve, serene en positieve kracht en
een eigenzinnige introverte sensualiteit. Haar fotos vormen een
tijdloos en universeel familiealbum, aanschouwd en beschouwd door een
kritische en gevoelige waarnemer.
Het oeuvre van FRANK BORST (1956) is moeilijk te omschrijven en
bestaat veelal uit tegenstellingen: tussen kwetsbaarheid en
krijgshaftigheid, tussen Walt Disney en de gruwelijkheden van
oorlogen, tussen zeer persoonlijke statements en universele
uitspraken. Met grote gebaren presenteert hij kleine rake observaties
die het midden houden tussen rumoer en verstilling; een constant spel
met de werkelijkheid. De (Murano-glazen) koppen op deze
tentoonstelling vormen een onderdeel van een grote serie, het Dynastie
Whoo Ping Air- project 2006-2008, en bestaan uit drie versies van een
cartoonachtige figuur. Het project vormt Borsts visie op de wereld,
zijn gedachten over de noodzakelijkheid een nieuw wereldrijk op te
zetten en zijn ideeën over en voor het (lokale) culturele bestuur.
HANNEKE FRANCKEN (1976) wil in haar verfijnde monumentale tekeningen
nooit letterlijk iets verbeelden. Meer vertelt haar confronterende
werk een nieuw verhaal of het stelt vragen, veelal over (instinctief)
gedrag. In een nieuwe serie tekeningen - waarin zij voor het eerst
kleur toepast - legt Francken de directe relatie tussen mens en dier.
Zijn wij mensen een superieur ras en staan wij boven al het andere?
MARJOLEIN VAN HAASTEREN (1974) schildert in een opvallend kleurpalet
details en afsnijdingen van gezichten. Niet de geportretteerde of
zozeer diens gedachtewereld, maar contrastrijke en spannende vormen
zijn hierbij het uitgangspunt. In haar naar fotografie verwijzende
composities brengt zij met synthetische gekleurde verf delen van
personen tot stilstand op doeken die spanning, kracht en suggestie
uitstralen.
Was speelt in de beelden en installaties van MIRJAM HOEKMAN (1960)
zowel letterlijk als figuurlijk een belangrijke rol. Zoals de
menselijke gestalte wordt gevormd om - van foetus tot grijsaard - te
veranderen; zo wordt onze perceptie gekleurd door gevoelens,
herinneringen en onbewuste verlangens. De vormen van Hoekmans beelden
wisselen continu, maar de gevoelens en gedachten waaruit zij
voortkomen niet. Die zijn dan ook de kneedbare was die de (deels)
wassen beelden echt vormgeven.
In de schilderijen van FRANCELINE POMPE (1963) staat de relatie tussen
mensen centraal. Die relatie beeldt zij de laatste jaren uit in twee
figuren op doek die elkaar opnieuw ontmoeten. Maar het contact dat zij
hadden en zo graag willen, is er vaak net niet: er blijft een afstand
bestaan tussen de twee individuen. En toch zijn deze herontmoetingen
(Rencontres) heel innig. Het zijn schilderijen over communicatie en de
onmogelijkheid daarvan.
PAUL OVERDIJK (1968) bewerkt fotoportretten tot nieuwe en eigenzinnige
surreële beelden. Door negatieven te dupliceren, kopiëeren, te
bewerken en als cibachrome print af te drukken, ontstaan fascinerende
samengestelde (dubbel)portretten die enerzijds doen denken aan
fotocollages uit het begin van de 20ste eeuw, maar tegelijkertijd
eigentijdse onderwerpen als klonen en andere experimenten in de
medische wetenschap aanstippen.
THOMAS RAAT (1979) zijn werken op papier zijn quasi luchtige varianten
op agressieve beelden uit de media en actualiteit. Het zijn fragmenten
waarin een context ontbreekt. De koortsachtige kleuren en het gebruik
van goedkoop tape geven de werken een bijna cynisch en banaal karakter
dat op intrigerende wijze contrasteert met de filmische suspense van
de beelden.
Bunny Soeters (1935) haar portretten zijn gestolde biografieën. Met
een minimum aan middelen realiseert zij een maximum aan expressie.
Haar portretten getuigen van een grote trefzekerheid en een
nauwgezette waarneming. Deze waarneming gaat gepaard met een groot
inlevingsvermogen en een flinke dosis humor.
De witte beelden van JACQUES TURK (1946) ademen een theatrale of
sprookjesachtige sfeer uit, waarin lichtheid (van onderwerp en
materiaal) wordt afgewisseld met meer dramatische en alledaagse
taferelen.
Toch stralen deze figuren niets van vlees en bloed uit: het zijn
archetypes, anonieme gestalten in papier-maché die niet aan de
actualiteit zijn ontleend, maar juist als in een tableau vivant
theatrale houdingen aannemen.
Het CBK in De Waag:
ITS ONLY HUMAN
5 juli t/m 24 augustus 2003
Aalmarkt 21, Leiden
open: woensdag t/m zondag 12-17 uur
info: CBK: 071-516 53 69
www.leiden.nl/cbk
Deze pagina is gewijzigd op 1-07-2003
Commentaar van Frank Borst
Het project vormt Borsts visie op de wereld, zijn gedachten over de noodzakelijkheid een nieuw wereldrijk op te zetten en zijn ideeën over en voor het (lokale) culturele bestuur.
De schuin gedrukte frase is niet in overeenstemming met mijn mening en bedoeling.
Een nieuw wereldrijk is over the top. Mijn ideeën waren/zijn gericht op een andere benadering van kunst door het lokale bestuur. Überhaupt een kunstbeleid zou op zijn plaats zijn voor een stad als Leiden. Wanneer er in mijn ogen een goed beleid gevoerd zou worden dan wordt er inderdaad een nieuwe wereld geopend voor de mensen in leiden.
De drie hoofden van glas stelden de nieuwe wethouders en burgemeester plus de directeur van stedelijk museum de Lakenhal voor. De namen van deze drie beelden waren (om het wat luchtig en vrolijk te maken) respectievelijk; "Lotus Ping, Whoo Ping en Loo Ping"
13-5-2009
http://www.frankborst.info
e-mail: borstfrank@gmail.com