Reparatievoorstellen Wet Werk en Bijstand
De CG-Raad heeft geconstateerd dat de Wet Werk en Bijstand qua structuur als
twee druppels water lijkt op de Wet Voorzieningen Gehandicapten (Wvg). Met
de Wvg heeft de CG-Raad al negen jaar ervaring: veel ellende, en weinig
goeds. Hieronder staan enkele concrete wijzigingsvoorstellen voor de WWB, op
basis van onze ervaring met de Wvg.
* Oormerk vanuit het Rijk de gelden voor het inkomensdeel. Lokale
platforms of beraden kunnen dan naar de bestuursrechter wanneer
het geld voor het inkomensdeel niet of niet volledig wordt
gebruikt.
* Stel kaders voor de cliëntenparticipatie: leg de rechten van de
lokale platforms of beraden vast, en leg vast hoe gemeenten hun
lokale beraden moeten faciliteren. Op basis van de WVg kunnen we
aantonen dat veel gemeenten de platforms inhoudelijk niet serieus
nemen, ze negeren de platforms en geven slechts een gebrekkige (of
simpelweg: geen) ondersteuning, vooral in gemeentes kleiner dan de
G 26. Leg vast dat de cliëntenparticipatie niet alleen gaat om
vrijblijvende enquetes over uitvoeringskwesties, maar met name ook
over het gemeentelijk beleid.
* Leg in de wet het recht op reïntegratie en het recht op toekenning
van gemeentelijke ondersteuning daarbij vast. Zoals het nu in de
wet staat, kan de individuele uitkeringsgerechtigde wel door
gemeenten tot van alles gedwongen worden, maar heeft deze geen
juridische positie om zijn recht op reïntegratie op te eisen.
* Leg vast welke criteria de gemeente mag hanteren als het gaat om
de individualisering ( artikel 18) en maatwerk, en hoe ze deze
moeten wegen. Gebruik daarvoor het WVG-protocol, maar geef dat een
wettelijke status. Dus niet slechts een advies. Maatwerk was de
afgelopen jaren ook als we een smoes kunnen bedenken om mensen
bepaalde voorzieningen niet te geven, zullen we die met beide
handen aangrijpen.
* Leg vast dat cliënten een recht hebben op toetsing van wat de
gemeente beslist, dat uitgaat boven wat er toevallig in de
gemeentelijke verordening staat. In deze wet wordt ook deze fout
van de WVG herhaald: de rechter mag alleen toetsen aan wat er in
toevallig in de gemeentelijke veroredening staat waar je woont.
Meer niet. Dat betekent dus georganiseerde en bij voorbaat
gelegitimeerde rechtsongelijkheid en rechtsonzekerheid: mensen in
gelijke situaties worden ongelijk behandeld. Hoe verhoudt zich dat
tot artikel 1 van de grondwet ?
* Leg in de wet vast dat het voorzieningenniveau niet simpelweg
gewijzigd mag worden door een verandering van de gemeentelijke
verordening, bijv op basis van advies van de VNG. Want het gemak
waarmee gemeenten in de WVG hun voorzieningenniveau hebben
afgebroken, daartoe aangezet door adviezen van de VNG, is in hoge
mate verantwoordelijk voor de daling van het voorzieningenniveau
van de WVG in de afgelopen 9 jaar met 70 %, en die daling zet nog
steeds door.
* Leg in de wet vast wat de vage kreet voldoende
verantwoordelijkheid tonen voor je eigen situatie betekent. Dit
argument wordt in de wet overal het college van B & W in handen
gegeven om mensen voorzieningen te ontzeggen, zonder dat er
mogelijkheid bestaat voor weerwoord, bij voorbeeld op
machtsmisbruik. (Hoe verhoudt zich dit tot de detonnement de
pouvour in de Algemene Wet Bestuursrecht?)
* En vergeet svp de punten van de inspraakreactie van de CG-raad
niet.
(1 juli 2003)
---
Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland