Ingezonden persbericht

Betreft: Stille Tocht Enschede vrijdag 4 juli

Geachte redactie,

De voorgenomen sluiting van het nagenoeg nieuwe asielzoekerscentrum in Enschede - een van de 34 in het land - is als een enorme dreun aangekomen. De storm na de de berichten over de landelijke bezuinigingen op de opvang van vluchtelingen is inmiddels gaan liggen, maar bij ons is de klap nog niet uitgewerkt. Wij worden dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van het besluit. De eerste bewoners van het centrum zijn al halsoverkop vertrokken, weggerukt uit een omgeving waar ze net mee vertrouwd raakten. Zoals zo vaak het geval is met landelijk genomen besluiten, overheersen in de berichtgeving in de media de grote getallen. Dat is onvermijdelijk. Sluiting van 34 azc's, inkrimping van drie azc's, het verlies van een zevenhonderdtal arbeidsplaatsen en het verdwijnen van duizenden 'bedden'is geen klein bier. Maar aan het einde van de besluitvormingsketting staan wij: de bewoners van het azc, de hulpverleners, medewerkers van vluchtelingenwerk en vrijwilligers die al dan niet vanuit een kerkelijke achtergrond een handje toesteken. Wij ondergaan of zien de wanhoop, de vertwijfeling, de trauma's, de ellende die zo'n besluit veroorzaakt. Haagse besluitvorming krijgt bij ons een gezicht. Wij huilen de tranen, of reiken de kleenex aan.

Wij kunnen niet lijdzaam toezien hoe het azc in Enschede wordt gesloten. Wij kunnen niet stom blijven terwijl het Nederlandse asielbeleid steeds harder wordt. Daarom lopen we aanstaande vrijdag 4 juli vanaf 12.00 uur in stille optocht van de Diekmanhal bij het azc in Enschede naar het stadhuis op het Ei van Ko. Daar willen we tegen 13.00 uur een petitie aanbieden aan het gemeentebestuur van Enschede, het liefst burgemeester Mans, om ons protest een vorm te geven. Wij lopen in een stille tocht, het is aan u, vertegenwoordigers van de media, om onze stem te laten klinken. Want in beleidsnotities staan de cijfers, op straat lopen de verhalen achter de cijfers. Daarom nodigen we jullie uit om getuige te zijn van onze stille tocht en de bijeenkomst bij het stadhuis, en daar verslag van te doen.

Met vriendelijke groet,

Bewoners van het azc, vluchtelingenwerk en opvang nieuwkomers Enschede, bondgenootschap vluchtelingen , beroeps- en vrijwillige krachten., e.a.

Voor vragen: Astrid Valikhani
0651757364
astridvalikhani@home.nl

Bijgevoegd: de petitie en een lijst met aandachtspunten

Vertrek: 12.00 uur Diekmanhal Enschede (nabij het azc Enschede) Route: Van Deinselaan - Kuipersdijk - Van Heekplein - Raadhuisstraat - Ei van Ko (tegen 13.00 uur)

Wij vragen aandacht voor:

De gevolgen van de onverwachte, snelle sluiting van het azc in Enschede;


- Voor de bewoners gaat het leven op de kop. Er zijn bewoners die voor de derde keer in een jaar moeten verhuizen.
- Hun kinderen moeten weer naar een andere school; zich weer aanpassen en zich weer veilig proberen te voelen in een andere omgeving.
- De bewoners en hun kinderen verliezen voor de zoveelste keer hun moeizaam opgebouwde sociale contacten.
- Familie die in de buurt woont, en waar sommige vluchtelingen veel steun van krijgen, kan niet meer of slechts met moeite worden bezocht.
- Moeizaam opgebouwde, maar belangrijke contacten met artsen, psychiaters, maatschappelijk werkers, of andere hulpverleners worden plotseling afgebroken.
- Het traumatische effect van een plotselinge overplaatsing wordt gestapeld op eventuele trauma's, veroorzaakt door vroegere ervaringen en de vlucht, en het trauma als gevolg van het langdurig wachten op de uitslag van de asielprocedure en het daaraan gekoppelde langdurige nietsdoen in een azc.

Het onmenselijke asielbeleid;


- Vluchtelingen die zijn uitgeprocedeerd, worden sneller uitgezet.
- De te verwachten toename van illegaliteit, criminaliteit (stelen om te overleven), verslavingen en daardoor negatieve invloed op onze samenleving in zijn geheel.
- Toename van een beroep dat illegalen doen op de gezondheidszorg als gevolg van de slechte omstandigheden waarin ze leven.
- Onmenselijke situaties als: invalide en/of oudere mensen die op straat zwerven.
- Gezinnen met jonge kinderen die ondervoed raken.
- Kinderen die niet naar school gaan.

- Volstrekt onoverzichtelijke besluitvorming in Den Haag. Ministers en politici die plannetjes lanceren, daarmee hoop wekken, om vervolgens de hoop weer de bodem in te slaan.
- In het vervolg daarvan: er komt een nieuwe regeling. Maar wie vallen onder de nieuwe wet?
- De ellendig lange procedures en het jaren wachten op een antwoord op een asielaanvraag maakt dat veel volwassenen en alle kinderen integreren in onze samenleving.
- Er zijn kinderen van zes, zeven jaar oud, die in Nederland zijn geboren. Ze spreken hun moedertaal niet eens en hebben het land van hun ouders nog nooit gezien. Zij worden als het besluit eenmaal is gevallen, zonder pardon teruggestuurd.
- Gezinsleden worden van elkaar gescheiden. Vaders of moeders moeten terug, terwijl andere gezinsleden wel mogen blijven.
- De toenemende onverschilligheid van de Nederlandse samenleving voor het menselijke leed dat vluchtelingen treft.


---- --

Enschede, 4 juli

Geacht gemeentebestuur van Enschede,

Als een donderslag bij heldere hemel heeft ons het besluit getroffen van de centrale opvang asielzoekers het asielzoekerscentrum in Enschede te sluiten. Hoewel we begrijpen dat de gemeente Enschede geen directe invloed uit kan oefenen op in Den Haag genomen beslissingen, vragen we toch uw aandacht om onze bezorgdheid en verontrusting uit te spreken over de gevolgen van de sluiting. Die grijpt namelijk niet alleen diep in de levens van de bewoners van het azc, maar heeft ook gevolgen voor de Enschedese samenleving.

Allereerst vragen we aandacht voor de bewoners van het azc. In het bezuinigingsverhaal van de COA wordt gesproken over het schrappen van zoveel duizenden bedden. Bij duizenden bedden of opvangplaatsen kunnen we ons niets voorstellen. Hier treedt de wet van de grote getallen in werking. Maar elk bed staat voor een verhaal, elke opvangplaats voor een mens. In Enschede gaat het om 350 opvangplaatsen, om 350 verhalen, elk een boek waard. Maar anno 2003 is er geen interesse voor de inhoud van deze boeken. Ze worden ongeopend heen-en-weer gestuurd van azc naar azc. Sommige bewoners van het azc moeten al voor de derde keer in een jaar verhuizen; als postpakketjes, met adres onbekend. Het Nederlandse asielbeleid is er alleen nog maar op gericht om de pakketjes menselijk leed retour afzender te sturen. Is de wereld veiliger geworden? Zijn er minder oorlogen? Is de vervolging van andersdenkenden afgenomen? Nee dus. Maar we sluiten er als samenleving onze ogen voor en doen daarbij de grenzen dicht. Voor vaak getraumatiseerde vluchtelingen is geen plaats meer, met hun kinderen gaan we harteloos om.

De sluiting van het azc en de verharding van het asielbeleid hebben ook direct gevolgen voor de Enschedese samenleving. Vluchtelingen worden uit de opvang verwijderd. Ze moeten hun heil op straat zoeken. Hoe houden ze zichzelf staande in een samenleving als ze zonder inkomsten zitten, zonder dak boven hun hoofd leven, zonder enige vorm van hulp hun eigen weg moeten zoeken? Ze worden de illegaliteit ingedreven, of de criminaliteit, of vluchten in verslaving. Als samenleving kun je de ogen gesloten houden voor leed, maar niet voor criminaliteit, verslaafden en daklozen. Die kleuren een samenleving. Je ziet ze op straat.


---


De stille tocht de we deze middag hebben gehouden, moet u dan ook zien als een schreeuw om aandacht van mensen naar wie niet geluisterd wordt, die niet worden gehoord. Vanmiddag zijn we de straat op gegaan om afstand te nemen van het onmenselijke asielbeleid in Nederland en de rampzalige gevolgen van de sluiting van het asielzoekerscentrum in onze stad. Enschede heeft de reputatie opgebouwd dat het een stad is die altijd open heeft gestaan voor vluchtelingen; mensen in nood die een goed heenkomen zochten. Wij hopen dat Enschede die reputatie hoog houdt en niet doof is voor onze roep om hulp. Wij doen een klemmend beroep op de gemeente om haar invloed aan te wenden om het beleid van de COA menselijk te maken. Help ons.


---- --


---- --