WISSENRAET EN VAN SPAENDONCK
Forse terugval reïntegratie zieke werknemers
Forse terugval reïntegratie zieke werknemers
Expertise dreigt verloren te gaan
Een aantal specialistische reïntegratiebedrijven dreigt failliet te gaan door een forse omzetdaling. Het aantal nieuwe klanten loopt aanzienlijk terug doordat werkgevers en Arbo-diensten minder werknemers naar hen doorverwijzen.
De problemen zijn het gevolg van een bezuinigingsmaatregel van 15 miljoen euro door het schrappen van de subsidie voor werknemers met rug- of traumaklachten waarvoor specialistische hulp kan worden ingeroepen. Werkgevers en werknemers moeten sinds 1 januari zelf volledig deze kosten dragen. Maar daarmee loopt de minister te ver voor de troepen uit, zegt Ella Vogelaar, voorzitter van de brancheorganisatie van reïntegratiebedrijven. Het is een typisch voorbeeld van een besluit genomen onder de Haagse kaasstolp. Men denkt daar dat als vandaag een besluit genomen wordt, de maatschappij zich daar morgen naar gedraagt. Maar zo zit de werkelijkheid niet in elkaar.
Formeel hebben werkgevers de verantwoordelijkheid voor reïntegratie van zieke werknemers in het eerste jaar, maar het vraagt tijd voordat iedereen die verantwoordelijkheid ook daadwerkelijk oppakt. De overheid dient dat te faciliteren.
De bizarre situatie doet zich echter voor dat de overheid eerder het tegenovergestelde doet door werkgevers een volledige vergoeding te geven voor reïntegratie van zieke werknemers naar een andere werkgever en geen enkele vergoeding voor reïntegratie in het eigen bedrijf. Borea dringt aan op een evenwichtiger beleid.
Het effect van deze specifieke reïntegratie heeft zich in de afgelopen tijd ruimschoots bewezen. Om een voorbeeld te geven: 85% van de mensen met rugklachten, die een rugtraining hebben gevolgd, gaan weer aan het werk bij de eigen werkgever. Daartegenover staat dat slechts 25% van de mensen met rugklachten, die geen training hebben gevolgd, weer aan het werk gaan. Naar schatting beperkte dat de instroom in de WAO met ongeveer 1.200 mensen per jaar, waardoor de besparingen op de (meerjarige) uitkeringslasten ruim 150 miljoen euro per jaar bedragen.
Dat het uiteindelijk tot andere financiering moet komen, dan een subsidie van het ministerie van SZW lijkt Vogelaar prima. Veel trajecten zijn medisch van aard en voorkomen dat mensen op de gezondheidszorg aanspraak moeten gaan doen. Gekeken wordt of zorgverzekeraars ook een deel van de kosten voor hun rekening kunnen nemen. Door nu als overheid je handen er vanaf te halen; gooi je het kind met het badwater weg: In de afgelopen jaren is veel specifieke arbeidsgerelateerde zorg ontwikkeld met deze aanpak. De reïntegratiebedrijven die zich daar in hebben gespecialiseerd dreigen echter nu de poorten te moeten sluiten terwijl dit expertise is, die we de komende jaren met de nieuwe WAO hard nodig zullen hebben. Vogelaar doet een klemmend beroep op minister de Geus en minister Hoogervorst om een overbruggingsregeling te treffen.