Chronisch zieken en Gehandicapten Raad Nederland
Scholen weigeren zwarte en joodse leerlingen
'Scholen weigeren zwarte en joodse leerlingen'. Dat is de titel van een ingezonden brief van Sjoerdina Romijn uit Utrecht. Ze reageert hiermee op het artikel uit de Volkskrant van zaterdag 7 juni. Daarin staat dat scholen gehandicapten weigeren. Ze stuurde de brief naar de Volkskrant en naar de Internetsites van de CG-Raad en Leefwijzer.
NEDERLAND - Basisscholen proberen zich op grote schaal in te dekken tegen de
komst van joodse en zwarte leerlingen. Veel scholen willen geen kinderen die
de lessen voortdurend verstoren. Dit blijkt uit een telefonische rondgang
langs enkele tientallen basisscholen. Vanaf 1 augustus moeten basisscholen
zich in principe openstellen voor joodse en zwarte kinderen. Maar veel
basisscholen proberen de komst van joodse en zwarte kinderen aan voorwaarden
te binden. Bovendien behouden de meeste scholen zich het recht voor joodse
en zwarte leerlingen weer van school te sturen als er te veel problemen
zijn.
Vul in: "joodse en zwarte" kinderen en het land is te klein.
Vul in: "gehandicapte en chronisch zieke kinderen" en je mag zeggen
wat je wilt.
Bijvoorbeeld dat je alleen maar kinderen met een 'normale'
intelligentie wilt (ooit een normaal mens ontmoet? Saaaiii...) of
alleen gehandicapte kinderen die als kleuter binnenkomen. Wat doe je
dan met een kind dat hersenletsel oploopt als gevolg van een
verkeersongeval in groep 7? Verwijderen maar! Of in groep 4 blijkt een
spierziekte te hebben? Juist ja! Of kanker krijgt in groep 3...?
En wat te denken van kinderen met gedragsstoornissen? 'Die kunnen de
sfeer op school erg verknoeien'. Inderdaad ja. Net als kinderen die
bijzonder slim zijn, of hun handen soms wat los hebben zitten. En wat
doe je als leerkracht als je eigen kind een handicap of ziekte blijkt
te hebben?
Willen we leven in een land waar je kunt zeggen wat je wilt over
mensen met een handicap of ziekte? Waar mensen met een handicap of
ziekte niet meer zijn dan een object van zorg? (Daar zijn zulke goede
voorzieningen voor!
En waar ligt eigenlijk de grens tussen vrijheid van meningsuiting en
discriminatie?
En dan nog: is het niet veel prettiger te weten wat er met een kind
aan de hand is en daar dan nog extra financiering en menskracht voor
te krijgen ook? Of zullen deze directeuren liever een klas vol
kinderen met 'lichte 'gedragsproblemen, hoogbegaafden en dyslectische
leerlingen hebben waarbij ze zelf gaandeweg de diagnose mogen stellen
en het gesprek aan kunnen gaan met ouders die graag willen dat hun
kind 'normaal' is?
Sjoerdina Romijn
Utrecht