1 mei
toespraak Jos Geysels
1 mei toespraak Jos Geysels
Antwerpen Veemarkt, 1 mei 2003
Beste vrienden,
Op 1 mei 1886 staakten in de USA meer dan 300 000 mensen voor drie
keer acht uur : acht uur arbeid, acht uur rust en acht uur
zelfontplooiing. Vandaag, op 1 mei 2003, kunnen we het ons niet
veroorloven alleen met nostalgie een jaarlijks ritueel op te voeren.
Integendeel. Want de emanciperende ideeën die meer dan 100 jaar
geleden zovele mensen over heel de wereld mobiliseerden zijn ook
vandaag actueel. Wij vertalen ze nu , vandaag in drie principes :
duurzaamheid, kwaliteit en solidariteit.
Duurzaamheid betekent dat wij ervan uitgaan dat er slechts een aarde
is die niet drie keer kan uitgegeven worden en die we moeten bewaren.
Tenzij we ervan uitgaan dat de publieke goederen zoals proper water,
gezonde lucht en bodem alleen voorbehouden moeten worden aan de
sterkeren van deze aarde. Die aarde conserveren heeft dus niets te
maken met een conservatieve opstelling, zoals Stefaan De Clerck
beweert , maar alles met de wetenschap dat groen werkt. Groene
voorstellen zijn niet alleen milieuvriendelijk maar ook
arbeidsvriendelijk. Eén kwh geproduceerd door hernieuwbare
energiebronnen levert tien keer meer arbeidsplaatsen op dan een
nucleaire kwh.
De lasten op arbeid laten dalen en de lasten op energieverspilling
laten stijgen levert twee keer winst op : meer werkgelegenheid en
minder milieuvervuiling. Kortom : wij formuleren hier geen
ingewikkelde regels of onredelijke eisen maar realistische voorstellen
die de toekomst meer vrijwaren dan de recepten van diegenen die de
mythe blijven koesteren dat meer van hetzelfde de oplossing is . En
daarin ligt het verschil tussen een groene, progressieve partij en een
steeds meer conservatief wordende partij zoals de CD&V.
Kwaliteit. In 1886 hadden de mensen ook al begrepen dat recht op werk
samengaat met kwaliteit van leven . Dat vrije tijd samengaat met
bevrijde tijd. Al te vaak wordt het succes van een samenleving
afgemeten aan de hoeveelheid wegwerpproducten die we produceren. Voor
sommigen geldt blijkbaar het motto : midden de producten. Maar er
schort iets aan de kwaliteit van de samenleving wanneer de ene mens
niet meer mee kan met de hoge eisen van de arbeidsmarkt en de andere
zich te pletter werkt, voortdurend heen en weer moet hollern en zo
steeds minder tijd voelt. Daarom pleiten wij voor een politiek van de
tijd. Dat betekent dat mensen het recht krijgen om de tijd van hun
leven te verdelen over de verschillende levenstaken : werken, zorgen
voor kinderen of andere naasten, hun persoonlijke ontwikkeling, zich
engageren in verenigingen ,... . En het gaat hier om rechten, want die
"tijd" mag geen voorrecht zijn van wie voldoende geld heeft. Daarom
komen wij op voor een recht op en de uitbreiding van het tijdskrediet
zodat iedereen een grotere greep op zijn levensloopbaan krijgt. Daarom
vragen we dat het ouderschapsverlof tot één jaar per ouder wordt wordt
verlengd . Deze eisen zijn geen illustratie van meer van hetzelfde
maar een stap in een andere richting : anders werken om beter te
leven.
Solidariteit. Een duidelijk woord. Een belangrijke waarde. Ze verbindt
de emancipatiestrijd van de arbeidersbewegingen met de principes van
de ekologische beweging . Solidariteit is de bindende gedachte tussen
alle progressieve mensen en bewegingen die ervan uitgaan dat alle
mensen , ongeacht hun afkomst, huidskleur, godsdienst, of geslacht
gelijk zijn en allen recht hebben op wat deze aarde voortbrengt.
Daarom willen wij vandaag oproepen om van de strijd tegen de armoede
en de bestaansonzekerheid één van de hoofdpunten van de kiescampagne
te maken. Als 750 000 mensen in België arm zijn, als 14% van de
bevolking in een slechte woning leeft, dan kan de volgende regering
niet anders dan voor deze mensen tot een lastenverlaging over te gaan.
De eis om de sociale uitkeringen welvaartsvast te maken en de laagste
uitkeringen te verhogen is dan ook één van de belangrijkste
prioriteiten van ons programma.
De uittredende regering heeft hier reeds een aantal inspanningen
gedaan. Maar deze inspanning moet verder gezet worden. De verhoging
met 1O% van de laagste uitkeringen is noodzakelijk. We kunnen het ons
immers niet veroorloven dat dat armoede en bestaansonzekerheid onder
de mat van de actieve welvaartsstaat wordt verschoven. Deze eis is
voor ons geen gratuite verkiezingsslogan, zoals solidariteit niet
gratis is.
Beste vrienden,
1 mei 2003 valt midden in een verkiezingscampagne. Het geeft ons niet
het recht om deze dag te recupereren maar wel de plicht om de
emancipatiegedachten die de programmapunten van de arbeiders- en
progressieve bewegingen kleuren te steunen.
Die ondersteuning kunnen we niet geven door naar het politieke centrum
te trekken maar door het verschil te maken. Het verschil met diegenen
die denken dat alles te koop is, de huidige economie alles oplost en
onze wereld straffeloos kan opgesoupeerd worden zonder de lasten van
de volgende generaties te verhogen.
Dat verschil is nodig. En daarom is uw steun en stem nog nooit zo
nuttig geweest.
Jos Geysels,
politiek secretaris Agalev
Agalev (Vlaanderen)