Ministerie van Justitie
Bedrijfsleven moet betalen voor kopiëren
21 januari 2003
Voor het bedrijfsleven is een vergoeding vastgesteld voor gemaakte
kopieën van auteursrechtelijk beschermde werken. De wetswijziging
treedt per 1 februari 2003 in werking. Voor de overheid, bibliotheken,
onderwijsinstellingen en andere organisaties werkzaam in het algemeen
belang, geldt al een vergoedingsplicht. Het gaat dan bijvoorbeeld om
het kopiëren van een artikel uit een tijdschrift, dag-, week-,
nieuwsblad, of kleine gedeeltes van een boek, of in deze werken
opgenomen andere werken, zoals tekeningen of foto's. De
vergoedingsplicht geldt niet voor het kopiëren van brieven, interne
nota's rapporten en verslagen. Voor het bedrijfsleven gold weliswaar
ook al een vergoedingsplicht, maar er zijn nooit regels gesteld over
de hoogte van de te betalen vergoeding. De tarieven, die al golden
voor overheid, bibliotheken, onderwijsinstellingen en andere
instellingen werkzaam in het algemeen belang, gaan nu ook gelden voor
het bedrijfsleven. Het tarief bedraagt E 0,045 per gekopieerde pagina.
Voor onderwijsinstellingen die geen instellingen van wetenschappelijk
onderwijs zijn, geldt een lager tarief van E 0,011. In het algemeen
kopiëren zij aanzienlijk minder kostbare werken.
Het aantal kopieën dat jaarlijks wordt gemaakt, dient te worden
opgegeven bij de Stichting Reprorecht. Daarbij gaat het niet om het
aantal auteursrechtelijk relevante kopieën, maar om het totaal aantal
fotokopieën dat binnen de instelling is gemaakt. In onderling overleg
met de Stichting Reprorecht wordt bepaald over welk percentage van de
gemaakte kopieën vergoeding wordt betaald. De opgavenplicht geldt niet
wanneer er jaarlijks niet meer dan 50.000 kopieën gemaakt worden. Dit
houdt niet in dat over dit aantal geen vergoeding behoeft te worden
betaald. De vrijstelling tot 50.000 kopieën is bedoeld om de
administratieve lasten voor kleinere organisaties en bedrijven te
beperken.
De nieuwe regeling voorziet tevens in een 'opt out'mogelijkheid. Dat
wil zeggen dat auteurs of hun rechtverkrijgenden ook rechtstreeks, dus
zonder inschakeling van de Stichting Reprorecht, afspraken met
betalingsplichtigen kunnen maken.
Meer informatie over de Stichting Reprorecht en de inning en verdeling
van reprovergoedingen is te vinden op: www.cedar.nl