---
---
DUURZAAMNEDERLAND
Stille tweedeling autochtoon/allochtoon: een dreigende stilte!
De huidige vervreemding van moslisms en aanslagen op moskeeën vormen
een explosief mengsel: is de oorlog tegen Irak een lont in het
kruidvat?
Het lijkt of maar weinig andere politici er wakker van liggen, maar
`Duurzaam Nederland' maakt zich ernstig zorgen over de uitwerking van
een oorlog met Irak op Nederlandse bodem. Recente aanslagen op
moskeeën in Amsterdam en Zaandam laten zien hoe het klimaat ook in
Nederland verhardt en de onderhuidse spanning bij Nederlandse moslims
neemt nu snel toe. Sinds 11-09 en Fortuyn's vaststelling dat de islam
een `achterlijke cultuur' vrezen veel Nederlandse moslims al dat onder
het mom van de oorlog tegen het terrorisme, discriminatie en
achterstelling binnensluipen. Overheid en politici hebben sindsdien
niet weten te voorkomen dat onder de oppervlakte van onze samenleving
een stille tweedeling is ontstaan: autochtoon en allochtoon Nederland
zijn momenteel als twee electrische polen waartussen ieder moment een
vonk van onrust, spanning en woede kan overslaan.
Dit wordt nog versterkt doordat allochtonen zich in het huidige
politieke debat over veiligheid, waarden en normen, integratie en de
mogelijke oorlog tegen Irak, niet vertegenwoordigd weten door politici
met wie ze zich kunnen vereenzelvigen. Omdat de integratie van 1
miljoen Nederlanders nu ons allen aangaat de politieke agenda van heel
Nederland bepaalt, verklaarde Wouter Bos nog onlangs bij IKON wel dat
hij inziet dat niet langer over, maar met allochtonen gepraat moet
worden, maar daarmee zien zij hem en zijn collega's nog niet als hun
vertegenwoordigers. In hun eigen beleving hebben grote groepen
nederlandse moslims in het politieke debat geen gezicht en geen stem,
en ze voelen zich monddood.
Maar ondertussen verliezen politici wel collectief het zicht op de
werkelijkheid. Die werkelijkheid is dat volgens `Duurzaam Nederland'
ook in Nederland moslims de beste medestanders zijn in een strijd
tegen het terrorisme. `Duurzaam Nederland' ziet namelijk dat men
binnen etnische en culturele minderheden zelf veel eerder opmerkt of
bepaalde personen of groepen kwaad in de zin hebben. Maar wordt zo'n
gemeenschap monddood gemaakt en raken de leden ervan steeds meer van
hun burgerschap vervreemd, dan draait dit om en zwijgt men juist of
radicaliseert. Men verkiest het isolement in eigen kring boven
burgerschap en deelname aan het democratische bestel. Maar al is het
dan stil, de stilte klinkt dreigend.
De vervreemding en verharding die al direct na 11-09 zichtbaar werden
zijn de afgelopen 12 maanden alleen maar versterkt doordat het
politieke debat in Nederland op cruciale onderdelen is verworden tot
een beeldenstrijd tussen `wij' en `zij'. Volgens `Duurzaam Nederland'
is één van de redenen hiervoor dat het debat over bijvoorbeeld waarden
en normen of de integratie van allochtonen op het ogenblik veelal
gevoerd wordt in termen van 'identiteit'.
Daarin volgen de meeste politici onkritisch het dictaat van Fortuyn,
die echter zelf de consequenties ervan voor de rechtsstaat niet goed
doordacht heeft. Voor hem waren juristen immers een soort notulisten
die de politieke `deals' achteraf moesten uitwerken, en was het recht
louter een middel tot een doel.
Maar mèt Fortuyn ontgaat het volgens `DUURZAAM NEDERLAND' de meeste
politici dat zo'n debat over integratie de rechtsstaat verzwakt
doordat het geraamte ervan wordt aangetast. Het brengt bovendien de
integratie zelf geen stap dichterbij. Immers, dat nu het begrip
identiteit' de katalysator is van het publieke debat over integratie
leidt alleen tot het volgende: De `zij' die in hun beleving geen deel
uitmaken van de `wij' die het debat voeren (en de dienst uitmaken)
voelen zich buitengesloten.
Dat het politieke debat het burgerschap van allochtonen miskent, is
een vertekening van de oorspronkelijke rechtsstaatsgedachte waarin
burgers op voet van gelijkwaardigheid samen beslissen. Dat door een
dergelijke vertekening bij groepen autochtone burgers valse
verwachtingen gewekt worden is zorgelijk. Maar de rechtsstaat is echt
wel bestand tegen de dagdromen van politici en kiezers in
verkiezingstijd. Dat echter grote groepen Nederlandse
moslims, juist doordat dergelijke vertekeningen doorgaans
onweersproken blijven, steeds vaker het gevoel krijgen te worden
buitengesloten en zo steeds verder vervreemden van hun burgerschap is
onrustbarend.
Dat dit geen louter academische kwestie is wordt met de dag
duidelijker. Allochtone Nederlanders zijn de grote afwezigen in het
politieke debat over integratie, waarden en normen. Ze doen er het
zwijgen toe, maar hun zwijgen spreekt boekdelen. `Duurzaam Nederland'
vreest dat een mogelijke oorlog tegen Irak het debat over integratie
nog verder zal vertekenen en vertroebelen. In het huidige politieke
klimaat kan alleen al de gedachte aan de honderdduizenden Irakese
moslims die waarschijnlijk zullen moeten worden opgevangen, en waarvan
er mogelijk enkele tienduizenden uiteindelijk in Nederland zullen
belanden, de vonk zijn die de etnische en religieuze spanningen in
onze samenleving tot ontlading brengt.
Een kleine groep orthodoxe moslims zal in zo'n oorlog, en het maakt
daarvoor niet eens uit of ze nu de kant van Saddam Hussein of die van
de Irakese oppositie kiezen, de bevestiging zien dat het steeds weer
moslims zijn die de tol van de oorlog tegen het terrorisme betalen.
Dit zal het bij hen toch al aanwezige gevoel van achterstelling en
discriminatie alleen maar versterken. Zij zullen zichzelf gefrustreerd
en vernederd voelen, met het risico dat zij zich zodanig zullen
gedragen dat dit op Nederlandse autochtonen alleen maar bedreigend kan
overkomen: het is alsof deze kleine groep op haar beurt zelf wil
vernederen en frustreren wat niet bij hen hoort.
Maar ook de grote groep liberale moslims vindt het steeds moeilijker aan de `goede' kant te gaan staan. Het lijkt erop of er daar voor hen gewoon geen ruimte is om erbij te horen. Want met name zij betalen op dit moment de rekening van een ontspoord integratiedebat, doordat ze zichzelf daarin niet meer herkennen en zich buitengesloten en monddood gemaakt voelen. Het is geen debat met hen, maar over hen, en degenen die het hoogste woord hebben staan het verst van hen af. Als zelfs deze grote groep zich afwendt - en dat proces is gaande - is de vervreemding van hun burgerschap compleet. Maar dan is het geraamte van de democratische rechtsstaat, een gelijkwaardig burgerschap, van binnenuit verteerd en valt het uiteen. Het is dan ook de hoogste tijd dat de verkiezingscampagne nu echt `geopend' wordt.
dr. Seyfi Özgüzel, lijsttrekker - 06-53642897 / 010-2653621
mr. Rob Hogendoorn, kandidaat - 06-51057548 / 010-4264969
t: 010-2653621
f: 010-4664078
m: 0653 642897
info@duurzaamnederland.nl