SMO
VN-studie: antiglobalisten serieuzer nemen
Stichting Maatschappij en Onderneming publiceert VN-studie naar
antiglobaliseringsbeweging
Globalisering kent voor- en tegenstanders. De voorstanders wijzen erop
dat een meer open wereldeconomie tot hogere welvaart leidt.
Tegenstanders wijzen op het feit dat de grote internationaal
opererende ondernemingen de drijvende kracht zijn achter het vrijmaken
van het internationaal handels- en kapitaalverkeer en dat deze vooral
denken aan hun eigen belang. Zij vrezen dat dit zal leiden tot een
mondiaal bestuur dat vooral de belangen van die grote ondernemingen
dient en waar sociale ontwikkeling, de rechten van de consument en de
kwaliteit van het milieu weinig aandacht krijgen. Daarnaast hekelen
zij het gebrek aan democratie en transparantie in de besluitvorming
van internationale organisaties zoals de Wereldbank, het
Internationaal Monetair Fonds, de Organisatie voor Economische
Samenwerking en Ontwikkeling de Wereldhandelsorganisatie WTO die het
institutionele kader van dit mondiale bestuursysteem vormen.
In de onlangs verschenen publicatie 'Het wereldbeeld van de
antiglobalisten' doet econoom Gijsbert van Liemt verslag van zijn
onderzoek naar de antiglobalisten. De studie, uitgevoerd in opdracht
van de VN-organisatie International Labour Organisation (ILO), gaat
onder andere in op het ontstaan van de beweging, haar belangrijkste
issues en de wijze waarop zij hun doelgroepen proberen te bereiken en
besluitvorming trachten te beïnvloeden. Maar er is ook aandacht voor
de groeiende kritiek op de beweging: vermeende dubbele agenda's en
starheid bij het aangaan van dialoog, populisme, gebrek aan interne
transparantie en gebrek aan constructieve oplossingen voor de door hen
gesignaleerde problemen.
De studie signaleert dat het niet juist is om te spreken over dé
antiglobaliseringsbeweging. Antiglobalisten verschillen qua afkomst,
in de mate waarin ze zich kritisch opstellen jegens de overheid, in de
omvang van hun organisaties en in de onderwerpen die hen bezighouden.
Ze zijn het onderling niet eens in hun ideologie en ook gaan zij
verschillend te werk om hun doelstellingen te verwezenlijken. Wat hen
daarentegen bindt is een streven naar duurzame
langetermijnontwikkeling en een kritische houding tegenover het
kortetermijnwinst-denken.
De auteur concludeert dat antiglobalisten serieuzer moeten worden
genomen als gesprekspartner, alleen al omdat bij het publiek grote
sympathie bestaat voor hun idealen en acties. Hun toenemende invloed
staat buiten kijf en veel van hun agendapunten zijn door de publieke
opinie omarmd. Tot nu toe ontbrak het echter aan een objectieve en
heldere studie over de doelstellingen, motieven en werkwijze van de
antiglobaliseringsbeweging. Deze studie voorziet in die behoefte en
legt bovendien het interne debat bloot dat binnen ondernemingen en
internationale organisaties wordt gevoerd als gevolg van de groeiende
kritiek op hun functioneren.
---