Space Research Organization Netherlands (SRON)
10 december 2002
Team gammaflitsspeurder wint EU-wetenschapsprijs
De Europese Commissie heeft op 5 december aan een groep wetenschappers
en technici uit het ruimteonderzoek de Descartes-Prijs toegekend. De
prijs is toegekend voor wetenschappelijke uitmuntendheid door Europese
samenwerking. Het consortium heeft het raadsel van de gammaflitsen in
de ruimte opgelost. De prijs wordt gedeeld door astronomen van de UvA,
onder leiding van Astrofysicus prof.dr. Ed van den Heuvel, die
optische waarnemingen aan de explosies deden en de ontwikkelaar van de
röntgendetector die de gammaflitsers lokaliseerde, SRON. Daarnaast
delen Italiaanse, Deense, Spaanse Engelse en Duitse partners in de
prijs.
In 1998 kreeg het BeppoSAX team samen met wijlen hoogleraar Jan van
Paradijs van de Universiteit van Amsterdam, de prestigieuze 'Rossi'
prijs van de American Astronomical Society voor onderzoek in de
hoge-energie astrofysica. Nu krijgt het Europese consortium in een
iets andere samenstelling de jaarlijkse prestigieuze Europese
wetenschapsprijs.
De internationale groep kwam met een groothoekcamera onwikkeld door
SRON kosmische explosies op het spoor. De groothoekcamera heeft tussen
april 1996 en april 2002 van meer dan 50 gammaflitsen de positie aan
de hemel gedetecteerd.
Gammaflitsen, kortstondige kosmische uitbarstingen van de
hoogenergetische gammastraling, zijn sinds hun ontdekking door
Amerikaanse spionagesatellieten dertig jaar lang een raadsel gebleven.
Er zijn geen detectoren de positie van een gammaflits goed kunnen
bepalen. Daarom besloot SRON een röntgencamera te ontwikkelen die een
grote hoek van de hemel af kan speuren. De camera neemt het
kortstondige nagloeien van een gammaflits in het röntgengebied waar,
en kan de positie aan de hemel wel goed bepalen. De camera is in april
1996 met de satelliet BeppoSAX de ruimte in geschoten. In april van
dit jaar is de BeppoSAX gestopt met waarnemen.
SRON ontwikkelde voor BeppoSAX een tweetal röntgengroothoekcamera's.
Via een eenvoudig werkingsprincipe dat sterk lijkt op de dat van een
ouderwetse gaatjescamera kon hiermee exact de positie van een
gammaflits bepaald worden.
Gammaflitsen, kortstondige kosmische uitbarstingen van de
hoogenergetische gammastraling, zijn sinds hun ontdekking door
Amerikaanse spionagesatellieten dertig jaar lang een raadsel gebleven.
Er zijn geen detectoren de positie van een gammaflits goed kunnen
bepalen. Daarom besloot SRON een röntgencamera te ontwikkelen die een
grote hoek van de hemel af kan speuren. De camera neemt het
kortstondige nagloeien van een gammaflits in het röntgengebied waar,
en kan de positie aan de hemel wel goed bepalen. De camera is in april
1996 met de satelliet BeppoSAX de ruimte in geschoten. In april van
dit jaar is de BeppoSAX gestopt met waarnemen.
Sinds de lancering van de BeppoSAX in 1996 heeft de satelliet 54 keer
de astronomische wereld gealarmeerd met de positie van een gammaflits.
Optische telescopen op aarde, maar ook de Hubble Space Telescoop
werden dan razendsnel op de plek van de flits gericht. Door de
roodverschuiving in de optische waarneming kon zo de afstand van de
explosies worden gemeten. De explosies bleken voor het merendeel in
het vroege heelal van meer dan tien miljard jaar geleden te hebben
plaatsgevonden.
De groothoekcamera voor röntgenstraling werkt volgens het principe van
de camera obscura. In plaats van een enkel gat aan de voorkant had
deze camera 20.000 gaatjes, die zo waren geplaatst dat ze geen enkele
symmetrie vertoonden. Uit het beeld kon met grote precisie de positie
aan de hemel worden bepaald.
De prijs, een miljoen euro, wordt gedeeld met een consortium dat
onderzoek heeft gedaan naar de ontstekingsziekte multiple sclerose
(MS).
Nadere informatie: Prof. Dr. John Heise tel. 030-2535727,
j.heise@sron.nl.
Links:
* Informatie over de groothoekcamera
* beeldmateriaal