Nobelprijs voor duurzaamheid
Voedsel, ruimte en groen
Boris van der Ham
www.Sustainable-prize.net
10-12-2002 - "Het is tijd voor een nieuwe Nobelprijs: De Nobelprijs
voor Duurzame Ontwikkeling." Dat schrijven D66-Tweede Kamerlid Van der
Ham, Brits Europarlementariër Davis, Amerikaans Congresman Greenwood
en voormalig jongerenvertegenwoordiger voor de VN Ingrid Aaldijk in
een opinieartikel in de Volkskrant van 10 december 2002.
Elk jaar worden in Stockholm en Oslo de Nobelprijzen uitgereikt. Op de
dag dat de prijzen voor de 101ste jaar worden uitgereikt, op 10
december 2002, grijpen de vier aan om aandacht te vragen voor de
noodzaak voor de installatie van een nieuwe prijs. Vanaf 10 december
kunnen burgers, bedrijven en organisaties via
www.sustainable-prize.net de brief mee ondertekenen. Begin maart 2003
zal de brief naar Stockholm worden gebracht.
De Nobelpijzen waren vanaf 1901 de eerste internationale prijzen voor
natuurkunde, scheikunde, geneeskunde, literatuur en vrede. In 1968
kwam daar de Nobelprijs voor de Economie bij.
Van der Ham: "De wereld is sinds de jaren zestig zeer veranderd. Na
het rapport van Rome, begin jaren zeventig, is de ongerustheid over de
schaduwkanten van massa-consumptie en het gebruik van fossiele
brandstoffen sterk toegenomen. Een Nobelprijs voor Duurzame
Ontwikkeling beloond hen die het leiderschap tonen om deze problemen
op te lossen: niet het cynisme, maar de innovatie, het
verantwoordelijkheidsgevoel en de technologische vooruitgang moeten
het voorbeeld geven."
De brief aan de Nobel-stichting is te lezen op:
www.sustainable-prize.net
Lees hier het opinieartikel uit de Volkskrant van 10 december 2002:
Tijd voor de Nobelprijs voor duurzame ontwikkeling
Op 10 december worden in Stockholm en Oslo de jaarlijke Nobelprijzen uitgereikt. Tweede Kamerlid Van der Ham, Brits Europarlementariër Davis, Amerikaans Congresman Greenwood en Ingrid Aaldijk pleiten voor een nieuwe Nobelprijs: De Nobelprijs voor Duurzame Ontwikkeling.
De Nobelprize werd ruim honderd jaar in het leven geroepen door Alfred
Nobel, een wapen- en springstoffenfabrikant, die wroeging kreeg over
de rijkdom die hij vergaarde door de verkoop van dynamiet en wapens.
Hij stelde een fonds in dat na zijn dood jaarlijks prijzen moest gaan
uitreiken aan personen of instellingen die zich verdienstelijk maakten
voor de samenleving. Na de dood van Nobel werden in 1901 voor het
eerste de Nobelprijzen uitgereikt. Het waren de eerste echte
internationale prijzen voor verdiensten in natuurkunde, scheikunde,
geneeskunde, literatuur en vrede. In 1968 voegde de Sveriges Riksbank
(Bank of Sweden) er de Prize in Economic Sciences in memory of Alfred
Nobel aan toe. Sindsdien zijn er geen toevoegingen meer geweest. Naar
onze visie is het tijd voor een nieuwe visionaire stap: de instelling
van een prijs voor duurzame ontwikkeling.
Sinds de jaren zestig is er veel veranderd in de Wereld. Na het
rapport van de Club van Rome, begin jaren zeventig, over de mondiale
milieuvervuiling zijn we anders gaan kijken naar, bijvoorbeeld, de
schaduwzijden van massaconsumptie en gebruik van fossiele
brandstoffen. Economische ontwikkelingen hebben gevolgen voor het
milieu en voor de verschillen in welvaart. Het is van belang dat de
balans tussen economie, milieu en sociale ontwikkeling voortdurend de
gaten gehouden wordt.
De voormalige premier van Noorwegen, mevrouw Bruntlandt, schreef in
1987 het beroemde rapport: Onze gezamenlijke toekomst. Dit rapport
lanceerde de term duurzame ontwikkeling (Sustainable Development) en
legde de samenhang uit tussen ontwikkeling en milieu. Bruntlandt
omschreef het alsvolgt: Het gaat hierbij om een ontwikkeling, die
voorziet in de behoeften van de huidige generatie zonder daarbij de
mogelijkheden te verminderen voor toekomstige generaties om in hun
behoeften te voorzien. Eenvoudig gezegd is duurzaamheid het rekening
houden met mens en milieu, nu en later, hier en elders. Het rapport
Bruntlandt werd vervolgd door twee wereldconferenties in Rio de
Janeiro (1992) en in Johannesburg (2002), waarbij vraagstukken
besproken werden die te maken hadden met milieu, armoede en
economische ontwikkeling. Op het hoogste niveau werd het belang van
mens- en milieuvriendelijk handelen erkend. Klimaatverandering,
verwoestijning, gebrek aan schoon water en verlies van biodiversiteit
zijn nu al een bedreiging voor de aarde; niet alleen door oorlog en
ziekten, maar ook door de uitputting van onze natuurlijke bronnen, de
opwarming van de aarde en het uitsterven van diersoorten.
De term duurzame ontwikkeling werd na de conferentie van Rio de
Janeiro in 1992 welliswaar steeds bekender. Maar bekender wil niet
altijd zeggen dat er ook voldoende invulling aan werd gegeven. De
hoeveelheid papier dat over dit onderwerp is besteed is nog altijd
groter dan de hoeveelheid succesvolle voorbeelden van landen,
bedrijven of projecten die een praktische invulling aan duurzame
ontwikkeling geven. Het instellen van een Nobelprijs voor duurzame
ontwikkeling is een steun in de rug van diegenen die niet alleen mooie
woorden spreken maar die ook daadwerkelijk aan de slag zijn gegaan:
Burgers, wetenschappers, politici en maatschappelijke organisaties.
Niet het doemdenken, maar de innovatie, de technologische
verbeteringen, het leiderschap en het verantwoordelijkheidsgevoel
moeten bekroond worden.
Ook het bedrijfsleven moet kunnen meedingen naar de prijs.
Technologische doorbraken en het ombuigen van ongezonde
consumptiepatronen zijn essentieel voor de toekomst van de aarde, en
zonder het moreel leiderschap bedrijfsleven is dat onbegonnen werk.
Maatschappelijk verantwoord ondernemen moet een wezenskenmerk zijn van
corperate business.
Een Nobelprijs voor duurzame ontwikkeling kan een noodzakelijke en
voortdurende stimulans geven aan mens- en milieuvriendelijke
ontwikkeling. Winnaars voor Nobelprijzen krijgen grote bekendheid en
wordt een platform geboden voor hun ideeën. Soms levert een Nobelprijs
ook een veiligheidsgarantie op. Onderdrukkende regimes zijn in het
verleden opzettelijk in verlegenheid gebracht door de aandacht voor
prijswinnaars als de Dalai Lama (Tibet) en Aung San Suu Kyi (Birma).
Een prijs voor Duurzame Ontwikkeling is tevens een blijvende oproep
aan wereldleiders om actieve steun te geven aan vernieuwende
initiatieven en internationale verdragen.
Op 27 november, 1895, schreef Afred Nobel zijn testament in de
Zweeds-Noorse Club in Parijs. Hij schreef: Ik richt een fonds op,
waarvan de rente jaarlijks zal worden uitgekeerd in de vorm van
prijzen aan hen die, gedurende het afgelopen jaar, de grootste
bijdrage heeft geleverd ten dienste van de mensheid. Nu de wereld de
afgelopen decenia sterk afhankelijk is geworden van hen die
leiderschap durven tonen op het gebied van duurzame ontwikkeling, is
een nieuwe prijs zeker op zijn plaats. Het testament van Afred Nobel
is immers geen dode letter, het is een levende aansporing voor een
betere wereld.
Begin maart 2003 sturen wij daarom een brief naar de Nobel-stichting
in Stockholm met het verzoek de nieuwe Nobelprijs voor Duurzame
Ontwikkeling in overweging te nemen. Burgers, bedrijven, organisaties,
en politici uit de hele wereld zijn uitgenodigd deze brief te
ondersteunen via www.Sustainable-prize.net
Boris van der Ham
Lid van de Tweede Kamer, Den Haag
James Greenwood,
Congreslid, Washington
Chris Davis
Brits lid van het Europees Parlement, Brussel
Ingrid Aaldijk,
Voormalig VN-jongerenvertegenwoordiger, Utrecht