RIJKSAKADEMIE V. BEELD. KUNST

Jurys Prix de Rome samengesteld

JURYS PRIX DE ROME 2002/2003
BEELDHOUWEN / KUNST EN PUBLIEKE RUIMTE
HEDEN GESTART

JURY KUNST EN PUBLIEKE RUIMTE:

Alicia Framis (1967, ES/NL)
Anthony Gormley (1950, GB)
Ken Lum (1953, CA/CHI)
Narcisse Tordoir (1954, BE)
Dirk van Weelden (1957, NL)
onder voorzitterschap van Janwillem Schrofer (1945, NL - algemeen directeur Rijksakademie)

JURY BEELDHOUWEN:

Stephan Balkenhol (1957, DE)
Frans Haks (1938, NL)
Mona Hatoum (1952, GB/LB)
Mike Nelson (1967, GB)
Moniek Toebosch (1948, NL)
onder voorzitterschap van Janwillem Schrofer (1945, NL - algemeen directeur Rijksakademie)

Extra informatie over de juryleden aan het eind van dit bericht.

De RIJKSAKADEMIE VAN BEELDENDE KUNSTEN organiseert de Prix de Rome, de oudste en belangrijkste staatsprijs voor jonge kunstenaars en architecten (tot 35 jaar) in Nederland.
Deze prijs wordt uitgereikt op tien terreinen van beeldende kunst en architectuur, waarbij in een vijfjarige cyclus jaarlijks twee disciplines aan bod komen.

De Prix de Rome wordt georganiseerd voor alle kunstenaars in Nederland geboren op of na 1 januari 1967.

Inschrijving start op 16 september a.s.
Deadline inschrijving: maandag 14 oktober.

INFORMATIE / AANMELDING VIA:

Bureau Prix de Rome / Rijksakademie van beeldende kunsten Bernie Deekens, Mira Kho

Sarphatistraat 470
1018 GW Amsterdam
t 020-5270320/21
f 020-5270301
e prix@prixderome.nl
w www.prixderome.nl

INFORMATIE OVER DE JURYLEDEN

KUNST EN PUBLIEKE RUIMTE

Ken Lum (1953, Canada/China) is sinds 1990 als hoogleraar verbonden aan de Department of Fine Arts aan de University of British Columbia. Doceert daarnaast aan de Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts (Parijs) en de Akademie der Bildenden Kunst (München). Lum heeft een drukke kunstenaarspraktijk. Hij participeert in vele internationale tentoonstellingen en biennales waaronder Venetië, Johannesburg en Sao Paulo en publiceert regelmatig in veel toonaangevende internationale tijdschriften en journals (Art & Text, Art Margins, Nka etcetera)

In zijn kunst verwerkt hij onderwerpen als identiteit en urbanscape. Zijn werk verschijnt verscheiden van vorm en hij maakt gebruik van diverse media. Al zijn werk betreft de dialectiek van private en publieke constructies over identiteit, ruimte en poltitiek. Zeer recent heeft Ken Lum gewerkt aan een aantal opdrachten op het gebied van openbare kunst (Public Art), waaronder Wenen, Siena en Leiden met als onderwerp stedelijke politiek. Een van zijn meest bekende projecten is There's No Place Like Home. Ken Lum is vele malen onderscheiden.

Alicia Framis (1967, Barcelona), winnaar van de Prix de Rome 1997, Kunst en de Publieke Ruimte, is bij het publiek vooral bekend als maker van sociale sculptuur. Het werk heeft meestal geen vaste (gematerialiseerde) vorm maar gaat in op het creëren van omstandigheden waaruit ervaringen en/of gebeurtenissen kunnen voortkomen. Zijzelf kan daarin voorkomen - zoals bij dreamkeeper, waarbij zij gedurende veertig dagen bereikbaar was voor eenzamen in de nacht - alsook dat zij gebruik maakt van andere personen. Het gaat in ieder geval altijd om direct contact tussen mensen, waarbij grootsteedse noden en eenzaamheid vaak het onderwerp zijn.

Narcisse Tordoir (1954, België) studeerde aan de Kunstakademie van Antwerpen. Hij is een veelzijdig kunstenaar. Op ieders netvlies staat het ijzeren hekwerk met dagelijkse taferelen dat de toegang tot het Barcelonaplein op het KNSM eiland markeert. In Nijmegen maakte hij verwant werk in de openbare ruimte. Hij is begeleider schilderen en fotografie aan de Rijksakademie van beeldende kunst. De relatie tussen beide kunstvormen houdt hem bezig: 'Hoe kun je zinvol omgaan met schilderen in deze tijd van beeldcultuur, wanneer de fotografie veel taken van de schilder heeft overgenomen?'

De Britse beeldhouwer Anthony Gormley (1950, Engeland) is met zijn latere werk vooral bekend om zijn zogeheten 'field' installatie's; velden vol gelijkvormige voor zich uit starende terracotta figuren, 35.000, die een biologerende uitwerking hebben op de toeschouwer. Hij maakt deze beelden vaak samen met (Mexicaanse)families die traditioneel handgebakken stenen maken. Gormley die in 1995 kandidaat was voor de Turnerprize is eveneens de schepper van het grootste beeld in de openbare ruimte van Engeland: Angel of the North, staal, 20m bij 54m. Hij heeft in zijn vroege periode vooral levensgrote figuren gemaakt in brons en andere metalen. Zijn eigen lichaam diende daarbij steeds als model. Gormley heeft gestudeerd aan de Central school of Art, Goldsmith's school of Art en de Slade School. Hij is geboren in Londen waar hij nog steeds woont en werkt.

Dirk van Weelden (1957), is schrijver en filosoof en waarnemer van maatschappelijke processen. Heeft voor het Amsterdams Fonds voor de Kunst observaties gedaan naar de betekenis van de publieke ruimte.

BEELDHOUWEN

Stephan Balkenhol (1957, Duitsland) onderzoekt in zijn werk de geisoleerde positie van de menselijke figuur, ontdaan van zijn context. Dieren en bloemen vergezellen en benadrukken dikwijls het menselijke figuur. Zijn werken openbaren zijn interesse in fundamentele aspecten van de sculpturale vorm en het materiaal alsmede zijn obsessie met de menselijke vorm ontdaan van alle verhalende en allegorische attributen. Hij werkt veel in opdracht en is vertegenwoordigd is vele museale collecties. Balkenhol studeerde aan de kunstakademie van Hamburg en werkte bij Ulrich Rückriem.

Van allerdaagse schijnbaar bij het groot vuil gezette materialen, zoals schrootjes, meubels, tijdschriften en kleding, bouwt Mike Nelson (1967, Engeland) grote architectonische installaties die vaak een buitenaardse indruk maken. Zijn werk is vervreemdend. Het desoriënteert. In Coral Reef (2000) wordt de bezoeker meegenomen in een labyrinth van ongastvrije rommelige ruimtes waarin de details verontrusten: een lege slaapzak, een islamitische kalender, een portret van J.F. Kennedy, een kapotgeslagen stoel. Nelson was kandidaat voor de Turnerprize 2001 en nam in datzelfde jaar deel aan de biënnale van Venetië.

Moniek Toebosch (1948, Nederland) Het veelzijdige werk van performance kunstenares Moniek Toebosch is nauwelijks onder een noemer te vangen. Haar werk dwingt de kijker altijd tot nadenken. Zij maakt daarbij veelvuldig gebruik van nieuwe media. Voor haar geboortestad Breda maakte ze afgelopen jaar een interactieve digitale vraagmuur. Het zoekt naar dichtelijke, filosofische, politieke of persoonlijke vragen van de bezoeker. Alleen vragen. Geen antwoorden. 'Is het Chouchou die ik in mijn hart vind?' 'Heb ik iets gemist gisteren?' De recente vragen zijn te vinden in de openbare ruimte: zowel op internet als aan een gevel in Breda.

Mona Hatoum (1952, Libanon) breidt de rationele vormentaal, die in de jaren zestig door minimal art gevestigd werd, uit met een traumatische dimensie. Haar beklemmende werk is met associaties geladen. Centrale uitgangspunt in Hatoums werk is het lichaam; in haar vroegere werk gebruikte haar eigen lichaam vaak in combinatie met haar sculpturen in acties en videos. Belangrijk is het gelijktijdig werken aan objecten en performances. Haar land van herkomst is belangrijk, maar niet het thema van haar werk. Zij is docent aan de Jan van Eyck maar woont en werkt in Londen.

Frans Haks (1938, Nederland)
Ex-museumdirecteur en tentoonstellingmaker Frans Haks studeerde in Utrecht kunstgeschiedenis. Van 1961 tot 1965 was hij conservator van het Aartsbisschoppelijk Museum; later in dezelfde stad, tot 1995, directeur van het Groninger Museum. Op de vraag welke aankopen van dat museum hij achteraf het meest belangrijk vond, antwoordde hij gedreven: 'alles is belangrijk'. Er is voor hem geen verschil tussen hoge en lage kunst, tussen eenmalig geschilderde meesterwerken en posters in grote oplagen. Alles heeft een betekenis voor de tijd waarin het werd gemaakt. Hij schreef 'Calculerende terriër. Logboek van het Groninger Museum van 16-1-'86 tot 31-12-'95' (1995), en 'Pissende poes in museumland' (2000).

VOORZITTER ZONDER STEMRECHT VOOR BEIDE JURY'S

Janwillem Schrofer (1945, Nederland) studeerde organisatie-sociologie (Erasmus Universiteit, Rotterdam.Is sinds 1983 Janwillem Schrofer (1945, NL) studeerde organisatie-sociologie (EUR). Sinds 1983 is hij algemeen directeur en begeleider van de Rijksakademie van beeldende kunsten te Amsterdam en voorzitter (zonder stemrecht) van de
jury's Prix de Rome. Schrofer is lid van werkgroepen en commissies waaronder Bijzondere Muntuitgiften (Ministerie van Financiën) en voorzitter van Europan Nederland. Adviezen aan overheid (provincie Zuid-Holland, Ministerie van OCenW, Raad voor Cultuur) en aan kunstopleidingen en kunstenaarsinitiatieven in binnen- en buitenland, waaronder in Azië, Afrika en Latijns-Amerika.


03 sep 02 16:30