Het Nederlandse Rode Kruis
20 juni 2002
Wereldrampenrapport 2002: maatregelen tegen rampenrisico´s
noodzakelijk
De investering in concrete programma´s die de bevolking voorbereiden
op rampen is onvoldoende. Daardoor sterven elk jaar duizenden mensen.
Rampen hebben enorme economische gevolgen, waardoor de ontwikkeling
van het getroffen land achterop raakt.
Het Rode Kruis is kritisch over de beperkte budgetten om de bevolking
in rampgevoelige gebieden voor te bereiden. Ook is er te veel aandacht
voor internationale noodhulp om levens te redden, terwijl het
merendeel van de hulp lokaal wordt georganiseerd. Bijvoorbeeld tijdens
de overstromingen in Mozambique. Van de 53.000 mensen die werden
gered, werden er 34.000 door de Mozambikanen zelf in veiligheid
gebracht. Veel minder mensen werden gered door de buitenlandse
helikopters die wereldwijd op de TV te zien waren.
Lange-termijninvesteringen in het terugdringen van rampenrisico´s op
lokaal niveau zijn veel effectiever dan internationale noodhulp.
Armoede hoeft er niet toe te leiden dat mensen hulpeloos zijn als ze met een ramp te maken krijgen. Veel arme gemeenschappen verdedigen zichzelf met succes tegen natuurrampen. Zo plantte het Vietnamese Rode Kruis 110 kilometer mangrove langs de kust als buffer tegen orkanen. Ook bouwt het huizen en scholen op palen tegen overstromingen.
Goed nieuws is dat het aantal sterfgevallen door rampen sterk is
gedaald. Tussen 1982 en 1991 stierf een miljoen mensen. Tussen 1992 en
2001 ging het om veel minder doden: 620.000 mensen. Daar tegenover
staat slecht nieuws: het aantal mensen dat getroffen wordt door
natuurrampen is in de afgelopen dertig jaar bijna verdrievoudigd. De
afgelopen tien jaar ging het om twee miljard mensen die hun huis, hun
bezittingen en hun werk verloren.
Voor de komende decennia wijst het Rode Kruis op de negatieve invloed
van klimatologische veranderingen. De stijging van de zeespiegel
bijvoorbeeld bedreigt veel dichtbevolkte kustgebieden.