Ingezonden persbericht
Dames en heren van de pers, het bestuur, de jury en de sponsors
Zaterdag 25 mei jl. is de Alkmaarse Cultuurprijs 2002, ¬ 2250, uitgereikt aan Kees Bolten. Hiervoor waren genomineerd Theo van Houts, het Jongeren Theater Alkmaar en Kees Bolten.
De publieksprijs, ¬ 450, is gegaan naar het MCA met de musical Het Kanaal.
Aanmoedigingsprijzen, elk ¬ 100, zijn gegaan naar Studio Kreusch en Corrie Schouten.
Ter informatie stuur ik u hierbij de juryrapporten toe.
Met vriendelijke groet,
Ingrid van der Windt-van Sluis
managementassistent Theater De Vest
072 - 5191862
IvdWindt@alkmaar.nl
secretaris Alkmaarse Cultuurprijs
Juryrapport Kees Bolten
De jury heeft gemeend de kunstenaar Kees Bolten voor de Alkmaarse Cultuurprijs te moeten nomineren op grond van zijn spraakmakende projecten. Hij probeert - en slaagt daar telkens ook weer in - van kunst een groots evenement te maken. Als geen ander weet hij zijn geestdrift aan de kunstenaars rondom zich over te dragen.
Kees Bolten is er de kunstenaar niet naar om zich stilletjes terug te trekken in zijn atelier om daar fijnzinnige kunst tot stand te brengen. Telkens is hij op zoek naar de ruimte en een groot publiek. Een publiek dat door zijn confronterende en provocerende manier van werken in twee categorieën uiteenvalt: zij die zijn werk onvoorwaardelijk adoreren en zij die het stelselmatig verwerpen. Zo kleurrijk als de kunst van deze kunstenaar is, zo zwart/wit reageert meestal zijn publiek.
Kees Bolten houdt niet van kunstzinnig geneuzel. Zijn methode van werken doet dan ook het meest denken aan de spreekwoordelijke olifant in de porseleinkast. Er is echter een groot verschil met de echte olifant: onschuld kan Bolten niet aangewreven worden. Deze 'Koloss' weet dondersgoed wat hij in de culturele porseleinkast teweeg wíl en gáát brengen. Doelbewust probeert hij de hele wereld te provoceren met omstreden megaprojecten als 'Koloss' (waarbij een schip in onderdelen over de Afsluitdijk werd gezeuld), 'Cargo' (het broodoffer aan de zee) en 'Maerten in Cyberspace' het drieluik hier in de Grote Kerk.
Provoceren en zoveel mogelijk opschudding veroorzaken zijn zijn ultieme handelsmerk geworden. Een niet aflatend enthousiasme zijn drijfveer. Groots zijn zijn projecten, groot is zijn publiek. Ook de verbale confrontatie gaat Bolten niet uit de weg. Zijn eigenzinnige visie over cultureel ondernemerschap staat aan de wieg van een nieuwe relatie tussen overheid en kunstenaars.
Voor dit alles heeft de jury gemeend Kees Bolten voor de Alkmaarse Cultuurprijs anno 2002 te moeten nomineren.
Juryrapport Theo van Houts
De fotojournalist Theo van Houts is niet zo heel erg bekend bij het grote publiek. Dat komt omdat hij een solitair kunstenaarsbestaan heeft gehad. Als journalistiek fotograaf sta je weliswaar constant bij alle belangrijke gebeurtenissen vooraan, je moet jezelf echter helemaal wegcijferen en mag blij zijn als men de moeite neemt om je naam die bij de foto staat vermeld te lezen. Daarnaast vertoef je meer in het buitenland dan in ons eigen kikkerlandje.
Theo van Houts is een autodidact, die min of meer per toeval hij werd als dienstplichtige gebombardeerd tot legerfotograaf ontdekte waarvoor hij bij uitstek in de wieg was gelegd. Eenmaal aangestoken door het fotovirus heeft hij zich daarvan niet meer los kunnen maken.
Via de lenzen van Theo van Houts hebben honderdduizenden mensen de wereld leren kennen. Al het lief en leed uit de tweede helft van de twintigste eeuw legde hij als beroepsfotograaf voor het nageslacht vast. De manier waarop hij dat doet is onnavolgbaar, zijn passie Theo heeft altijd een camera op zak onuitroeibaar.
Fotografie is in Nederland een ondergewaardeerde kunstvorm. Alleen fotografen als Theo van Houts kunnen daarin een verandering brengen. Theo treedt, als donkere-kamer-artiest zelf niet zo heel erg graag in de schijnwerpers. Zijn bescheidenheid wordt alleen doorbroken door zijn ijzeren wil om beter te presteren dan al die andere fotografen.
Die ijzeren wil gaf hem ook de kracht om uit te groeien tot een van de beste tijdschriftfotografen van de wereld. In de vakwereld van fotografen is de naam Theo van Houts een begrip. Als voortvloeisel daarvan is het heel begrijpelijk dat hij diverse uitnodigingen kreeg om mee te werken aan internationale fotosalons. Een aardige bijkomstigheid is dat Theo van Houts ooit een zilveren camera won door het fotograferen van het project 'Koloss' van medegenomineerde kunstenaar Kees Bolten.
Juryrapport Jongeren Theater Alkmaar
Het Jongeren Theater Alkmaar heeft een geheel eigen plek in de theaterwereld verworven. Jongeren hebben bij het JTA de mogelijkheid om iets van zichzelf aan het publiek over te brengen.
Door de inhoudelijke vrijheid, die de spelers krijgen, ontstaan er opzienbarende theatervoorstellingen waarin de emoties en de belevingswereld van jongeren heel sterk naar voren komen. Hierbij wordt gedacht aan voorstellingen als 'Hersenen Wassen', 'Anders' en 'Macaroni'.
Het JTA heeft in samenwerking met jongerencentrum Argus de opmerkelijke voorstelling 'Hartcore' gemaakt. Dit initiatief leidt er niet alleen toe dat jongeren van Alkmaar zich gaan interesseren voor theater, het leidt er ook toe dat cultureel Alkmaar weer eens nationaal en internationaal op de kaart wordt gezet. De jury denkt hierbij aan het landelijk circuit voor jongerentheater en de voorstelling (deels in het Duits) in theater Das Schlachthof te Bremen.
De kracht van het JTA ligt niet alleen in de reguliere producties die worden uitgebracht. Een niet onbelangrijk aspect waarom de jury meent het JTA te moeten nomineren is gevonden in de vernieuwende manier van werken bij de zogeheten theaterwerkplaats-producties.
Jonge artiesten die een geheel eigen plek in de theaterwereld willen verwerven worden in de theaterwerkplaats van het JTA op professionele wijze op weg geholpen. Zij krijgen bij het totstandbrengen van hun eigen producties niet alleen artistieke ondersteuning. Zij worden ook op de organisatorische kant van de theaterwereld gewezen en leren zo op hun eigen benen te staan.
Kwalitatief voldoet het JTA aan de hoogste normen van het hedendaagse jongerentheater en de eerste prof-artiesten in spé zijn dan al ook bij de toneelacademies afgeleverd. De drijvende, professionele krachten achter het JTA: Hanneke Vries, Gerard Kooistra, Ria de Ridder en Johan Blauw mogen in dit juryrapport niet onvermeld blijven.
Juryrapport Studio Kreusch
De vakjury kent Studio Kreusch een aanmoedigingsprijs toe vanwege hun opmerkelijke manier van muziek maken. De arrangementen van de zeven liedjes op hun cd 'Gebakken Poets' zijn weliswaar aan de eenvoudige kant, de teksten daarentegen steken, om het zo maar eens te stellen: ,,Boven het muzikale maaiveld uit''.
Soms letterlijk, zoals in hun liedje ''Lievelingskoe''. Maar ook de teksten in de liedjes ''Veel te lange dag'' en ''Ga van mijn teen'' vertonen een unieke samensmelting van eenvoud en humor.
Studio Kreusch, bestaande uit Friso Vonder, Sebastiaan Bruin, Martijn Komen, Davy Akkerman en Gerben Hermanus, worden door het toekennen van deze prijs aangespoord om op de ingeslagen weg voort te gaan.
Juryrapport Corry Schouten
De jury was blij verrast door het werk van keramiste Corry Schouten. Het heeft een heel eigen stijl en getuigt van de wil om tot perfectie te komen. Ook de manier waarop zij stelselmatig op zoek is naar nieuwe technieken spreekt de jury aan. Minder tevreden is de jury over het feit dat Corry Schouten niet met haar werk naar buiten wil treden omdat het in haar ogen niet goed genoeg is.
Haar fragiele, zo nu en dan surrealistisch keramische voorstellingen laten artistiek en technisch gezien echter niets te wensen over en zullen een breed publiek aanspreken.
De jury kent Corry Schouten deze aanmoedigingsprijs dan ook om twee redenen toe:
Ten eerste wil de jury daarmee haar waardering uitspreken over de kwaliteit van haar werk,
ten tweede hoopt de jury dat deze prijs voor haar een stimulans zal zijn om wat meer met haar werk naar buiten te treden.