Ministerie van Algemene Zaken

Toespraak minister-president kok Tweede kamer der staten-generaal In memoriam ab harrewijn, 22 mei 2002

Met het overlijden van Ab Harrewijn heeft Nederland een volksvertegenwoordiger van formaat verloren; een man uit één stuk. Namens de regering wil ik in de allereerste plaats woorden van deelneming richten tot zijn vrouw, zijn dochter, zijn ouders en overige familieleden. De fractie van GroenLinks verliest ­ in de woorden van haar voorzitter Rosenmöller - een onvervangbare collega. Hij was een alom gewaardeerd Tweede Kamerlid. Zeer velen buiten de Kamer waren hem dierbaar en hadden hun vertrouwen in hem gesteld. De massale belangstelling tijdens de rouwdienst jongstleden vrijdag waar hij werd herdacht vormt daarvan een illustratie. Ook al werd hij maar 47 jaar, zijn leven heeft voor velen heel veel betekend.

Ab Harrewijn was een volksvertegenwoordiger in de ware zin van het woord. Zijn Kamerwerk lag in het verlengde van zijn maatschappelijke bezigheden daarvóór. Vanaf het begin van de jaren tachtig maakte hij zich als bedrijfspastor sterk voor met ontslag bedreigde werknemers. Voor arbeidsongeschikten. Dak- en thuislozen deden nooit tevergeefs een beroep op hem. De aanpak van armoede was hem aan het hart gebakken, ongeacht wie er door getroffen werd.

Harrewijn deed dat alles met het geloof en de hoop die zo typerend zijn voor de dominee én politicus die hij was. En ging



daar mee door toen hij in 1998 in de Tweede Kamer werd gekozen. Hij nam zitting in de commissies voor Sociale Zaken en ook Defensie. Voor een GroenLinks-politicus op het eerste gezicht misschien niet de meest voor de hand liggende combinatie. Geen punt voor Harrewijn. Zoals u, voorzitter, net al memoreerde overbrugde hij met de deken-actie moeiteloos de kloof tussen die twee portefeuilles.

Tijdens de rouwdienst werd ook zijn suggestie gememoreerd om tanks op zonnecellen te laten rijden. Toen Defensie uitrekende dat die zonnecellen dan wel de afmeting van twee voetbalvelden moesten hebben, liet Harrewijn zich snel overtuigen dat dát niet zo handig was. Idealist, jazeker. Maar wel met twee benen in de maatschappij. Daardoor groeide Ab Harrewijn uit tot een gerespecteerd parlementariër. Dwars door alle inhoudelijke meningsverschillen heen, voerden medemenselijkheid en respect voor de mening en overtuiging van de ander de boventoon.

Zelf heb ik Harrewijn meegemaakt als lid van de tijdelijke commissie besluitvorming uitzendingen, in de wandeling de commissie Bakker genaamd. Ik heb hem toen leren kennen als iemand met een scherp oog voor wat werkelijk telt. Een man die ook in staat en bereid was goed te luisteren. Dat gaf bijzondere kracht aan de rol die hij als volksvertegenwoordiger vervulde. Hij was bereid zijn nek uit te steken, ook in de eigen politieke omgeving.

Ab Harrewijn was nog lang niet klaar. Met de tomeloze energie die hem kenmerkte, zei hij drie weken geleden: "Ik moet nog



zoveel doen. Er is van alles aan de hand en we moeten juist nu dat andere, socialere antwoord op de problemen in Nederland uitdragen." Helaas heeft hij zijn werk niet mogen voortzetten. Met respect en warmte gedenken wij Ab Harrewijn. Zeer velen zullen het goede dat hij heeft gegeven in dankbaarheid met zich meedragen.

CONCEPT
Versie 3, 22mei2002 13.00 uur