NED. BRANDWONDEN STICHTING
meer nazorg voor mensen met brandwonden
Meer psychosociale nazorg voor mensen met brandwonden Beverwijk, 14
mei - Of je nu brandwonden hebt door een cafébrand, zoals in Volendam
of door een huisbrand, het blijft een individuele ramp. En hierbij
heeft ieder mens zijn eigen verwerkingsproces, zegt Bertus Faber, als
psycholoog werkzaam in het brandwondencentrum Groningen. Hij is een
van de sprekers op de lotgenotencontactdag, die door de Vereniging
voor mensen met brandwonden (VBP) samen met de Nederlandse Brandwonden
Stichting (NBS) wordt georganiseerd. De Volendammers hebben veel
aandacht gekregen, en ik gun het ze van harte, maar ik heb geen enkele
nazorg gekregen.Door de aandacht in de media voor Volendam en de
inzamelingsacties die gehouden zijn, leeft er onder een aantal mensen
met brandwonden gevoelens die getypeerd kunnen worden als
slachtoffernijd: Faber heeft zijn patiënten het meermaals horen
zeggen. Het gevoel is begrijpelijk, maar, relativeert Faber, de hulp
die de Volendammers aangeboden kregen is niet altijd even deskundig en
doeltreffend. Ook wijst hij op negatieve aspecten van zoveel aandacht:
de getroffenen worden door de media steeds geconfronteerd met hun
geschiedenis, terwijl ze die liever even zouden vergeten. En hoe lijkt
het je om verslaggevers onaangekondigd aan de deur te krijgen?Ik woon
in Edam en ben in 1992 verbrand. De Volendammers zijn aan alle kanten
opgevangen, terwijl ik na ontslag uit het ziekenhuis in een zwart gat
ben gevallen,' is de eerste reactie van iemand met brandwonden. Veel
mensen met brandwonden vinden de weg naar een adequate hulpverlener
pas jaren na het ongeluk.Behoefte aan nazorg is grootDe grootste
uitdaging voor de VBP blijft, hoe we die 1500 mensen bereiken die
jaarlijks in een ziekenhuis worden opgenomen met brandwonden. Circa
450 daarvan hebben na een jaar nog problemen met de verwerking,' schat
Jeanne Hamers voorzitter van de VBP. Maar van deze 450 zien wij
slechts een fractie terug als lid van de vereniging, zegt Hamers.
Terwijl de behoefte er wel is. Uit een onderzoek gehouden door de
Brandwonden Stichting blijkt dat 68 procent aangeeft behoefte te
hebben aan nazorg. Hiervan vindt twintig procent op eigen kracht
psychosociale hulp. Dit is weinig. Professionalisering psychosociale
zorgDaarom richt de Nederlandse Brandwonden Stichting haar aandacht op
het opzetten van een telefonische hulplijn en het organiseren van een
netwerk van hulpverleners die gespecialiseerd zijn in
brandwondenproblematiek. Nieuw is ook een serie zelfhulpboekjes voor
jongeren met brandwonden en de cursus Verder met littekens, waarin
deelnemers leren hoe ze om kunnen gaan met reacties op hun uiterlijk.
Ook de patiëntenvereniging VBP breidt haar activiteiten uit op het
vlak van de psychosociale zorg. Marie-José Oldenburger, orthopedagoge,
geeft ieder jaar meerdere gespreksgroepen, waarin het leren omgaan met
de littekens centraal staat. Verder begeleid zij mensen individueel.
Vooral na een ramp als Volendam of Enschede, krijgt de vereniging
hulpvragen van mensen die jaren geleden verbrand zijn. Door de
aandacht voor de ramp in de media, worden zij opeens geplaagd door
herinneringen aan hun eigen ongeval. Verder is het aantal contactdagen
vergroot, waar informatie over de behandeling van littekens wordt
gegeven en waar in groepjes gesprekken worden gevoerd over het leven
met brandwonden. Het verenigingsblad is sterk verbeterd en er is een
website waar mensen op een forumpagina vragen kunnen stellen en met
elkaar in contact kunnen komen, vertelt Jeanne Hamers. Er is de
afgelopen jaren zeker sprake van professionalisering.Noot voor
redactie,