Ingezonden persbericht
PERSBERICHT DD. 17-04-'02
AC-aktivisten in Palestina in JENIN, groep van 80 artsen, verplegers
en AC'ers wilden naar ziekenhuis, allen in wit gekleed. AC'ers en
deel medici is binnen, andere deel van de medici is verjaagd door
IDF. Extra bewaking ivm Israelische onafhankelijkheidsdag.
zie voor verder berichtgeving: www.freewhere.nl
steungroepcontact A'dam Autonoom Centrum 020-6126172
mobiel contact in Palestina: Ed Hollants 06-41527537 Nanda Lauriks 06-
52463230 Rodrigo Fernandez 06-14713467 Anton Luccioni 0653387792
Caroline Moore 06-17146727
17.04.'02
Onze tweede dag, dinsdag 16 april, hebben we ons beperkt tot het
gebied rond Sahknin in het noorden van Israël. Een van ons bezocht
een vrouwencentrum in Sakhnin en legde contact met diverse mensen,
onder andere met medewerkers van de Palestijnse mensenrechten
organisatie LAW uit Jerusalem, die met een viertal mensen in Jenin
is. De andere vier van ons gingen naar Nazareth,de grootste Arabisch-
Israelische stad in Noord Israël.
Ons oorspronkelijke plan dinsdag was mee te gaan met een hulpkonvooi
dat de in Sakhnin ingezamelde hulpgoederen naar Nablus ging brengen,
maar het konvooi werd gecancelled. De Israëli proberen deze hulp
enigszins te controleren, met name het vervoer. Men denkt hier dat
het te maken heeft met de viering van de Israëlische
onafhankelijkheidsdag, de 17e. De stemming onder Israëlische
militairen en politie is gespannen. Waarom ze er dan voor kiezen om
juist nu Bargouti (de tweede man onder Arafat) te arresteren is ons
een raadsel, maar goed.
Een voorbeeld van hoe gespannen de Israëlische politie is, kreeg een
van ons te horen van een vrouw die vrijwilligster is bij een Arabisch-
Israëlische organisatie in Haifa. Zij heeft een Australisch paspoort
(en accent) maar een Libanese vader (en uiterlijk). Zij zat in een
taxi richting Nazareth.
De taxi werd aangehouden. Achteraf denkt zij dat de taxichauffeur dit
mogelijk zelf heeft geregeld, maar zeker weten doe je dat nooit. In
ieder geval vroeg de politie om haar paspoort, waarvan ze dacht dat
ze die vergeten was. De politie doorzocht haar tas, waar haar
paspoort toch in zat: een leugenaarster dus, hup mee naar het
bureau. Daar werd ze drie uur lang ondervraagd. Niet geslagen, wel
veel geschreeuw. Ze werd uitgekleed (door vrouwelijke agenten, dat
wel). Uiteindelijk werden een paar telefoonnummers die ze opgaf door
de politie nagetrokken. Hoewel de politie niet zei wie ze waren,
hadden haar vrienden door dat ze in de problemen zat. Een advocaat
werd haar steeds ontzegd. Van buitenaf werd druk gebeld door de
organisatie waar zij werkt. Deze kon kennelijk wat druk op de ketel
uitoefenen, zodat ze na ondertekening van een verklaring werd
vrijgelaten. Ze moest verklaren opzettelijk tegen een agent in
functie gelogen te hebben en zijn werk te hebben gehinderd. Al met al
denkt zij dat zij niet specifiek is gearresteerd vanwege haar werk,
maar omdat zij die dag een lange, wat verhullende jas aan had, om
andereredenen nerveus was en veel in de taxi aan het bellen was.
Bovendien spreekt ze Engels en Arabisch, maar geen Hebreeuws, wat
haar snel voor een Gaza- bewoonster laat aanzien, dus een potentiële
zelfmoordenares.
Dit is geen bijzonder schokkend verhaal, maar voor Palestijnen wel
dagelijkse kost, of in ieder geval een steeds dreigend risico.
Eventueel wilden we mee met de demonstratie op 17e van Israëlische
Palestijnen, die de onafhankelijkheidsdag op hun eigen manier
herdenken, door in optocht naar de plek te gaan waar een Palestijns
dorp in 1948 werd vernietigd. De demonstratie vindt plaats in Israël
en gaat dus niet door controleposten heen, maar de sfeer is wel
gespannen. Mogelijk gaan we naar Jenin.
In Nazareth hebben we Ahali bezocht, een Palestijnse NGO die opkomt
voor de belangen van Palestijns-Israëlische burgers. We spraken ruim
een uur met een drietal medewerkers van Ahali die ons uitleg gaven
over hun werkzaamheden en de moeilijkheden in het algemeen waar ze in
Israël mee te maken hebben. Een van ons sprak ook met iemand over een
aantal kwesties rondom de waterproblematiek van de Palestijnen en de
waterpolitiek van de Israëlische staat. Hun grootste project is het
organiseren van Palestijns Israëlische boeren om de continue
landonteigening en oneerlijke waterverdeling door de Israëlische
staat tegen te gaan. Acht maanden geleden hebben ze een aanvraag
ingediend om een formele boerenvakbond te worden, tot nu toe zonder
enig antwoord.
Palestijnse Israëliërs kunnen geen lid zijn van Histadrud, de enige
vakbond in Israël. Deze vakbond kan door haar macht uitstekend
opkomen voor de belangen van de Israëli's terwijl niemand opkomt voor
de belangen van de Palestijnen. Sinds 1948 heeft de Palestijns-
Israelische bevolking 70% van haar landbouwgrond verloren. De
Palestijnse landbouwbedrijven zijn vaak klein en minder goed
aangesloten bij de juiste marketing- en exportnetwerken, daarnaast
worden ze door de oneerlijke waterpolitiek vaak gedwongen om een deel
van hun grond onbewerkt te laten.
Een nieuwe ontwikkeling in deze moeilijke toestand voor de agrarische
sector van de Arabische gemeenschap is de geplande aanleg van de
Trans-Israël Highway. Deze snel weg moet voor een goede verbinding
tussen het noorden en het zuiden van Israël zorgen. De geplande route
van deze weg loopt echter zigzaggend tussen Israëlische
nederzettingen en gebruikt voornamelijk Palestijnse grond. De route
die is bedacht voor deze snelweg duidt erop dat dit infrastructurele
project ook wordt ingezet als instrument voor de Israëlische
grondpolitiek. Van de 2000 hectare grond die de snelweg in beslag zal
nemen zal 1700 ha. afkomstig zijn van Palestijnse landbouwgronden. De
Palestijnse bevolking die ruim 20% van de Israëlische bevolking
uitmaakt heeft slechts 3 à 4% van de grond in handen.
Op alle fronten wordt de Arabisch Israëlische bevolking tegengewerkt
en
gediscrimineerd. De Israëlische staat vraagt onvoorwaardelijke
loyaliteit van al
haar staatsburgers voor haar nieuwe oorlog, en laat zo zien dat wat
haar betreft iedereen gelijk is. Alleen sommigen zijn meer gelijk dan
anderen.