Ingezonden persbericht

Wereldschilderijen in Amerongen

de samenwerking van twee kunstenaars

AMERONGEN, 20020305 -- De schilders Jan Pieter Bode (Groningen, 1951) en Roeland Schweitzer (Utrecht 1952) maakten tussen 1983 en 1988 samen vier grote wereldschilderijen. Ruim tien jaar later, in 2001, volgt een vijfde, kleiner schilderij. Deze vijf wereldschilderijen worden nu voor het eerst tegelijk tentoongesteld. Daarnaast exposeren beide schilders een overzicht van hun eigen werk.

Tentoonstelling: Het Wereldschilderen Jan Piet Bode, Roeland Schweitzer
Oude Pindakaasfabriek Amerongen
Hoek Industrieweg / Industrieweg Noord
13 & 14, 20 & 21, 27 & 28 april 2002 van 13 tot 17 uur
Het wereldschilderen begon in de zomer van 1983 in het door kunstenaars bewoonde hotel Rauch aan de boulevard van Scheveningen. Beide schilders woonden en werkten daar enige weken en ze besloten om samen een groot (3 x 5 meter) schilderij te maken. Licht, lucht. strand, zee en spel zijn de overduidelijke thema's. De schilderstijl is los en expressief.

De samenwerking verliep zo goed dat het jaar daarop in de Groningse Jan Haan zaal een tweede wereldschilderij werd gemaakt, ditmaal van 3 x 7 meter. Al snel kwamen er talrijke figuren in beeld en een balzaal. Toen rukte van rechts de chaos op met een deur naar het heden. Op het schilderij keek een dinerend echtpaar verbouwereerd toe. Tijdens het schilderen waren voortdurend bezoekers aanwezig, leuk voor de discussie, maar slecht voor het schilderen.

Schilderen versus broodwinning
Het derde wereldschilderij is in 1985 gemaakt in een oude bierbrouwerij in Amsterdam. Business to business heet het, mede omdat het formaat van 4 x 6 meter minder geschikt is voor de gemiddelde huiskamer. De BKR was bovendien geen optie meer en ook de druk vanuit werk en gezin liet nauwelijks meer ruimte voor twee weken vrij spelen. Een poging om de schilderijen te verkopen mislukte overigens.

In 1988 werd, op de valreep, een vierde schilderij gemaakt, ditmaal in de Chevalierschool op het Veluwse landgoed Tongeren. Op de valreep, want de kunstenaars hadden het definitief druk met het vaderschap en het bijbehorende kostwinnerschap. Corinthiërs 1.13.13 was het uitgangspunt van dit vierde schilderij: 'Zo blijven dan geloof, hoop en liefde, deze drie, maar het meeste van deze is de liefde.' De woorden die Roeland een paar weken eerder had gesproken aan het graf van zijn moeder. Het schilderij oogt tamelijk abstract, vrolijk, zoekend. Een wereld vol leven.

Schilderen voor de pret
Anno 2001, 13 jaar verder, zijn de kinderen al weer het huis uit bij Roeland. Zijn tekstschrijverij ten behoeve van reclamedoeleinden is tot een minimum afgenomen en op zijn site staan veel culturele activiteiten. Jan Piet daarentegen heeft opnieuw kleine kinderen en is mededirecteur van een hoogwaardig metaalbedrijf. Toch komt er opeens een nieuw wereldschilderij. Ditmaal gemaakt in een monumentale schuur van een herenboerderij in het Groningse Noordbroek. Jan Piet stelt een pretentieloos schilderij voor. De afmetingen (2 x 3 meter) zijn relatief bescheiden en binnen een week schilderen de heren een zorgvuldig uitgewerkt realistisch en vrolijk schilderij. De schuur met uitzicht en de schilders zelf en een engel van Roeland en de autootjes van Jan Piet. Zo lijkt het. Maar wie wat schildert is anders dan men zou verwachten en bovendien wordt het niet van belang geacht. Het resultaat is opnieuw een dialoog, een acceptatie en een gemeenschappelijk genieten.



Ingezonden persbericht