Rijksuniversiteit Groningen

Ziekteverloop voorspellen met hartritme variabiliteit

Het onwillekeurig zenuwstelsel regelt onder meer het hartritme en de bloeddruk. Een manier om de werking te testen is het meten van de hartritme variabiliteit. Het testen van het onwillekeurig zenuwstelsel is met name van belang voor mensen bij wie de werking daarvan ernstig is gestoord, zoals bij patiënten met amyloidose, een vrij zeldzame, levensbedreigende stapelingsziekte. Drs. An Oei-Reyners stelt vast dat met een test van het onwillekeurig zenuwstelsel te voorspellen is welke amyloidose patiënten korter dan een jaar te leven hebben. Daarnaast deed zij onderzoek naar de 'duikreflex' waarbij iemand ijskoud water in het gezicht krijgt zodat het onwillekeurig zenuwstelsel wordt beïnvloed. Zij bepaalde hoe de duikreflex opgewekt moet worden voor de meest betrouwbare testresultaten.

Door het onwillekeurig zenuwstelsel met een prikkel te verstoren is de werking ervan te testen. Daarna kan meting van bloeddruk en hartritme uitwijzen hoe efficiënt het evenwicht zich herstelt, en daarmee hoe goed het onwillekeurig zenuwstelsel functioneert. Een weinig gebruikte test is de 'cold face test', waarbij de duikreflex wordt opgewekt. Deze heeft als voordeel dat de bloeddruk en het hartritme apart bestudeerd kunnen worden: bij de duikreflex neemt het hartritme af, terwijl de bloeddruk constant blijft. In de dierenwereld ontstaat de duikreflex als dieren onder water gaan, zeer waarschijnlijk om de zuurstofconsumptie te minderen. Bij mensen blijkt deze duikreflex op te wekken door het gezicht onder water te houden. Oei-Reyners stelt vast dat het nauwkeurigste resultaat wordt bereikt met een zak ijskoud water in het gezicht terwijl de patiënt tijdens het experiment geen adem haalt. Met behulp van onder andere de duikreflex ontdekte de promovendus voorts dat een donorhart na transplantatie op den duur ook weer onder invloed van het onwillekeurig zenuwstelsel komt te staan, ondanks dat bij de operatie alle zenuwbanen van en naar het hart doorgesneden worden. Dit is van belang omdat dit gepaard kan gaan met een verbetering van het inspanningsvermogen. /ImK

An Oei-Reyners (Duffel, België, 1969) studeerde geneeskunde in Groningen. Zij verrichtte haar promotieonderzoek bij de vakgroep Interne Geneeskunde van het Academisch Ziekenhuis Groningen, waar zij momenteel assistent geneeskundige in opleiding (AGIO) is. Het promotieonderzoek is gefinancierd door de Nederlandse Hartstichting en de Keyzer en de Houtman Stichting.

Datum en tijd

woensdag 20 maart 2002, 16.00 ur

Promovenda

mw. A.K.L. Oei-Reyners, tel. (050)361 61 61 (werk)

Proefschrift

Cardiovascular autonomic function tests: methodological considerations and clinical application

Promotor

prof.dr. W.D. Reitsma

Faculteit

medische wetenschappen

Plaats

Aula Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen