Partij van de Arbeid
!!GESPROKEN WOORD GELDT/EMBARGO TOT 5 MAART, 19.30 UUR !!
TOESPRAAK DOOR AD MELKERT
EINDHOVEN, 5 MAART 2002
Morgen wordt gekozen.
Keuzes die er toe doen.
Wordt Nederland sterker en socialer? Dat is de vraag.
Krijgen de wijkagent, de onderwijzer, de verpleegkundige een steun in de
rug?
Bouwen we voort op het werk wat al is verricht?
Er is daadkracht nodig.
Daadkracht gericht op de uitvoering en op het bereiken van resultaten:
* Stedelijke vernieuwing. Voldoende woningen. Eerste klas
voorzieningen in gevarieerde buurten.
* Mensen aan het werk krijgen en aan het werk houden. Zorgen voor
scholing, zodat je een beroep kan leren en achterstanden verder worden
ingelopen.
* Een plan voor de veiligheid. Sneller optreden, voorkomen en
aanpakken.
* Zekerheid voor ouderen. Betaalbare zorg op maat.
* Armoedebestrijding en ondersteuning van de laagste inkomens.
Deze investeringen, in de kracht van onze samenleving, dat is wat Nederland
nodig heeft.
Dat is wat mensen vragen.
Dat is de keuze van de PvdA.
Er wordt slordig met de feiten omgegaan.
Maar daar moet je tegen kunnen.
Nederland behoort tot de sterkste landen van Europa.
Nederland is sterker en socialer geworden.
De investeringen in onderwijs, zorg en veiligheid zijn nu echt op gang
gekomen.
Nederland biedt aan heel veel mensen nieuwe kansen.
Dat zie je ook hier in Eindhoven.
We kunnen voortbouwen op onze prestaties.
1.2 miljoen banen erbij in Nederland.
In de afgelopen twee jaar is in Eindhoven het aantal werkzoekenden met een
derde verminderd.
Breda: idem dito.
Tilburg: afname 33 procent.
Leiden: afname 41 procent.
Alkmaar: 48 procent minder werkzoekenden.
Het aantal bijstandsuitkeringen is met bijna een vijfde afgenomen.
Het aantal kinderopvangplaatsen in Nederland is met 61 procent omhoog; in
Almere met 144 procent!
In Vlissingen een vernegenvoudiging.
Zelfs Balkenende heeft nu het belang van kinderopvang ontdekt.
Geen wonder met zulke prestaties.
Balkenende en Rosenmöller maken een karikatuur.
Ze moeten wel - want in de afgelopen jaren hebben ze nooit een overtuigend
alternatief gepresenteerd.
Terwijl de Partij van de Arbeid in de steden en in het land
verantwoordelijkheid steeds weer heeft genomen.
Er bestaat consensus in Nederland.
Inderdaad.
Net zoals er consensus bestond in 1994.
Weet u nog wel, die torenhoge werkloosheid?
Die onoverwinbaar leek?
Het is ons wél gelukt.
Net zoals het nu weer gaat lukken.
Want de consensus van dit moment is dat het niet goed zit met onze publieke
voorzieningen.
Met het onderwijs, de veiligheid, en de zorg.
Iedereen is het daar over eens.
Maar waar het echt om gaat, is: kunnen we de uitdaging aan?
Kunnen we het beste uit ons zelf en uit onze samenleving halen om deze taak,
die ook weer bijna onoverwinbaar lijkt, opnieuw tot een goed einde te
brengen?
Ik denk het wel.
Ik denk dat het kan.
Om de uitvoering zal het moeten gaan.
We hebben ons de afgelopen weken sterk gemaakt voor een toekomst waarin we
samen de handen uit de mouwen steken, samen aanpakken.
We hebben de afgelopen weken vooruitgang geboekt:
* Ons voorstel om de banken aanwezig te houden in de dorpen en het
platteland stuitte op politieke weerstand. Maar de mensen die er echt iets
van weten, zoals de Rabobank, begrepen het signaal en kwamen met een
voorstel om geld en bankzaken op het platteland beter mogelijk te maken.
* De hoofdcommissarissen van politie onderstreepten afgelopen maandag
de noodzaak van de aanpak van veelplegers, verantwoordelijk voor de helft
van de criminaliteit.
* De ouderenorganisaties hebben zich intensief ingezet voor de
solidariteit in de basisverzekering tegen ziektekosten.
Het gaat om de sociale samenhang.
Wordt Nederland een land van tweedeling en tegenstelling?
Of blijft onze inzet gericht op een hechte gemeenschap die vrijheid schept
voor iedereen?
Het gevecht om sociale samenhang is volop gaande.
In de grote en middelgrote steden van ons land is dat nog het meest
zichtbaar.
In het jeugdwerk, bij de politie.
Van sportvoorzieningen en speelplaatsen tot en met de kinderboerderij.
In het buurtwerk en de stadsvernieuwing.
In de architectuur van de stad.
Daar wordt het netwerk geweven van een stad die kansen biedt.
Aan mensen die werk zoeken en het ook vinden.
Aan ondernemers die willen starten en daarin slagen.
Aan nieuwkomers die de handen uit de mouwen steken en onmisbaar zijn in de
bedrijven, in de zorg of in het stadsbeheer.
Het is het netwerk waarin vrijwilligers en professionals op elkaar zijn
aangewezen.
Zij vormen het sociale kapitaal van een land dat meer is dan een economie.
Waarin de economie ten dienste staat aan de kwaliteit van de gemeenschap.
En aan gelijke kansen voor ieder lid van de gemeenschap.
Dat is de stad die mij voor ogen staat.
Dat is de toekomst van Nederland waar het ons om gaat.
Het gevecht met die inzet willen we winnen.
Tegenover de krachten die diversiteit niet als bron van kracht maar als bron
van angst willen zien.
Tegenover de gelovigen in de vrije ongeremde markt.
Tegenover de onverschilligheid die teveel mensen in de greep heeft.
Dat gevecht om sociale samenhang wil de Partij van de Arbeid winnen.
Daarin hebben we bewezen veel voor Nederland te kunnen betekenen.
Ik ben deze weken heel veel oude en nieuwe Nederlanders tegengekomen.
Soms is er angst en onzekerheid over de snelle veranderingen in de buurt.
Angst en onzekerheid over de vraag of je welkom bent, of dit ook jouw
samenleving is.
Ooit kwam je zelf of kwamen je ouders aan als allochtoon.
Volgens de statistiek blijf je dat nog even.
Maar dat houdt echt een keer op.
Dit is EEN samenleving.
Dit is waar het om gaat - morgen en straks op 15 mei.
Dat voor iedereen dat oude ideaal binnen bereik komt: dat de kinderen het
beter zullen hebben dan hun ouders.
Voor iedereen die het vergund is om te blijven geldt: waar je vandaan komt
is niet van belang.
Voor iedereen die aandacht, steun of bescherming nodig heeft geldt: op de
Partij van de Arbeid mag je rekenen.
Voor ons geldt: niet achtergrond, maar achterstand is waar het om gaat.
Door de decennia heen zijn mensen gestegen naar de middenklasse.
Dat is onze drijfveer. Steeds opnieuw.
Onze sociale geschiedenis zullen we nooit verloochenen.
De gemeenteraadsverkiezingen zullen bepalen of je in je stad of dorp op
aandacht en steun mag rekenen.
Of dat je aan je eigen lot wordt overgelaten.
De gemeenteraadsverkiezingen zullen uitmaken of het gaat om samenwerking of
om tegenstelling.
Ik hoop dat zo veel mogelijk mensen gaan stemmen.
Ik hoop dat mensen samen met de PvdA kiezen voor een sterke en sociale
toekomst.