VU ziekenhuis

. nieuws Bridge the Gap, dagboek Vietnam

Onderwijs geven en opereren in Vietnam

4 januari 6 januari 7 januari 8 januari 9 januari 10 januari 11 januari 12 januari 13 januari 14 t/m 17 januari 18 januari 19januari

4 januari 2001
Wiebe Mulder, Bram Tuinzing, Just de Mol van Otterloo en Peter Don Griot van de afdelingen plastische chirurgie en kaakchirurgie vertrekken op 6 januari 2001 naar Vietnam. Daar zullen ze voor de stichting Bridge the Gap onderwijs geven aan tandartsen en kaakchirurgen. Tevens zullen ze kinderen met een lip-, kaak-, of verhemeltespleet opereren.

Tandheelkunde, kaakchirurgie en plastische chirurgie zijn in Vietnam niet vanzelfsprekend. Tal van jonge kinderen zijn voor het leven getekend door hazelippen en andere ernstige misvormingen aan het gelaat. Om deze kinderen de kans op een betere toekomst te geven is in 1995 de stichting Bridge the Gap opgericht. Met de fondsen die de stichting verzamelt, worden chirurgen in Vietnam getraind in het opereren van kinderen met een lip-, kaak-, of verhemeltespleet. Daarbij levert Bridge the Gap ook de benodigde medische apparatuur.

Op deze website zijn de ervaringen van het team in Vietnam te lezen en te bekijken. Vanaf hun vertrek op 6 januari 2001 houden zij een internetdagboek bij om een live verslag te geven van hun activiteiten.

Zaterdag, 06/01/2001

Vanmiddag was het dan zover. Verzamelen op Schiphol en inchecken. We vliegen met China Airlines in een Boeing 747. We hebben speciaal gekozen voor China Airlines vanwege de extra beenruimte en dat is iets wat zeker Just kan gebruiken. Laat ik echter eerst de leden van ons team voorstellen. Het team bestaat in totaal uit acht leden. Naast Just de Mol van Otterloo en mijzelf (red: Peter Don Griot), worden wij vergezeld door Dam Backer, Henk Schotte, beiden tandarts en de feitelijke organisatoren van deze expeditie. Daarnaast gaan mee Geert Hommes, anesthesist te Haarlem en Rob Slootweg, orthodontist te Wassenaar mee. Bram Tuinzing en Wiebe Mulder maken het gezelschap compleet.
Vijf van ons bezoeken al sinds 5 jaar dit mooie land, maar voor Geert, Rob en mijzelf zal het de eerste keer zijn. Een spannende en leuke tijd staat ons hopelijk te wachten.

Zondag, 07/01/2001

De vlucht naar Ho Chi Minn City verloopt voorspoedig, behoudens een huilende baby waardoor enkelen van ons een korte en onrustige nachtrust hebben. In Bangkok wordt een tussenstop gemaakt waar we 4 uurtjes doorbrengen op de luchthaven. Eenmaal aangekomen op de luchthaven in Ho Chi Minn City worden we allerhartelijkst verwelkomd met bloemen door professor Lan Nogoc An, zijn staf en zijn verpleegkundigen van het Institute for Maxillo-facial Surgery. Naast het hartverwarmend welkom overvalt ons ook de hitte en het duurt dan ook niet lang of het zweet loopt met straaltjes langs onze gezichten. Dat beloofd wat voor de komende dagen.

Professor An brengt ons met een busje naar het Rex hotel waar we de komende dagen zullen overnachten. Dit voormalige officiers/journalisten hotel is een zeer karakteristiek gebouw in het centrum van de stad, dat vooral bekend is geworden door de film "Good morning Vietnam".De middag wordt gebruikt om een beetje bij te komen van de reis en te zwemmen in het hotelbad op het dak van dit mooie hotel. Wiebe Mulder kan het zelfs niet laten om de fitnessruimte uitgebreid te verkennen.
's Avonds wordt er ter ere van onze komst een welkomstdiner georganiseerd. Onder het genot van Vietnamese specialiteiten wordt kennisgemaakt met de staf van het craniofaciale centrum. Voor de meeste van ons is het echter het wederzien van vrienden en oude bekenden. Het is de bedoeling dat we de komende drie dagen 28 kinderen met een lipspleet en 31 kinderen met een verhemeltespleet gaan opereren. Dat betekent dat gemiddeld per chirurg 5 a 6 kinderen per dag worden behandeld. Na het eten besluiten we, na een laatste biertje op het dakterras van het hotel, snel het bed op te gaan zoeken om fris te zijn voor de volgende dag.

Maandag, 08/01/2001

Vanochtend zijn we na het ontbijt vertrokken naar het Institute for maxillo-facial surgery van Professor An . Onderweg valt vooral de georganiseerde chaos op in het verkeer. Duizenden brom- en motorfietsers lijken bezit te hebben genomen van de stad en overtreden iedere verkeersregel. Toch gaat het steeds net goed als er weer eentje een poging doet om ons frontaal te rammen.

In het instituut worden we rondgeleid door professor An zelf, die vol trots zijn nieuwe vleugel van het instituut laat zien. Hierin zijn de nieuwe slaapzalen voor patiënten en een kantine gevestigd. Tenslotte laat hij dan ook nog even de fotos zien waarop Madeleine Albright, de amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken zijn ziekenhuis bezoekt.

Hierna worden de patiënten gescreend die de komende dagen zullen worden geopereerd. Tijdens deze screening wordt al gauw duidelijk dat het drukke verkeer in de stad wel degelijk vele slachtoffers maakt. Vele patiënten hebben namelijk occlusie problemen van het gebit of misvormingen van het gelaat ten gevolge van aangezichtsletsels opgelopen in het verkeer. Achteraf valt mij op dat ik niemand met een helm op heb zien rijden.

Na het patiëntenonderzoek begint het feitelijke operatieprogramma. Het operatiecomplex is eenvoudig van opzet en bestaat uit 3 operatiekamers. In iedere kamer wordt op 2 tafels tegelijk geopereerd. In totaal worden er vandaag door ons 36 patiëntjes met een lip- of gehemeltespleet geopereerd. Tegen 6 uur is het programma afgerond en verlaten we nadat de laatste patiënt uit de uitslaapkamer is vertrokken, zelf ook het ziekenhuis. Opgetogen maar wel vermoeid door de lange dag en alle indrukken wordt nagepraat op het dakterras van het Rex Hotel. Dit alles onder het genot van een heerlijk Bah Bah Bahtje, oftewel het locale biertje.

Dinsdag 09/01/2001

Vanochtend zijn we begonnen met een rondje langs de patiënten te maken, die de dag tevoren waren geopereerd. Ze maken het gelukkig goed. Wat bijzonder opvalt zijn de grote patiëntenkamers met 20 bedden. Naast de patiënten verblijven hier ook familieleden, die helpen bij de dagelijkse verzorging.Ook opvallend is de zorg die de verpleegkundigen aan de vele patiënten geven. Iedere operatiewond wordt uitgebreid gereinigd en gecontroleerd.

Voor vandaag staan voor ons vieren een programma met 8 patiënten gepland. Vooral de eerste patiënt vraagt veel tijd omdat hier een volledige eenzijdige neusreconstructie moet gebeuren. Ook Just en Bram moeten een patiënt met een moeizame sluiting van de mond, ontstaan na een verkeersongeval(!) opereren. Dit is een grote ingreep en de belangstelling is groot van onze gasten.

Vanavond zijn we te gast thuis bij de consul-generaal van de Nederlandse Ambassade. Naast ons groepje zijn professor An en de decaan van de tandheelkundige faculteit uitgenodigd. De avond verloopt zeer aangenaam en in het slotwoord van de consul benadrukt hij de bijzondere samenwerking die er bestaat tussen onze Vietnamese gasten en Bridge the Gap.

woensdag 10 januari

Vandaag is het de bedoeling dat er een kort operatieprogramma gedaan zal worden. Na de ochtendvisite door de volle zalen, beginnen we met het programma. Just en Bram opereren een patiënt, die een Honda-ongeluk in het verleden heeft gehad, waardoor de bovenkaak naar achteren is verplaatst. Bij de ingreep wordt de bovenkaak losgezaagd en naar voren gebracht. Hierbij is het eveneens noodzakelijk om een bottransplantaat uit de heup te halen, om het tekort aan bot aan te vullen.

Ook Wiebe en ik staan voor de uitdaging om bij een patiënte met noma (waterkanker) de mondopening te vergroten. De noma is al in een eerder stadium verwijderd, waarbij het defect werd gesloten met een buislap van de buik. De ingreep verloopt goed waarbij Bram ook de onderkaak van de patiënte naar achteren verplaatst om zo nog meer ruimte creëren.

Na het operatieprogramma vertrekken we richting Phan Tiet. Het is de bedoeling om in het provinciale ziekenhuis kinderen met een gespleten lip of verhemelte te opereren. We horen echter dat er zich niet of nauwelijks patiënten hebben aangemeld vanwege het naderende Teth festival (Vietnamese Nieuwjaar). Er wordt besloten toch te gaan om het ziekenhuis aldaar te bezoeken, om in ieder geval duidelijke afspraken voor volgend jaar te maken.

Na een autorit van drie uur bereiken we Phan Tiet. Een klein kustplaatsje aan de Zuid-Chinese Zee, 200 kilometer ten oosten van Ho Chi Minn City. We worden ontvangen door de regionale voorzitter van de Communistische Partij, die ons meeneemt naar het lokale visrestaurant voor het avondeten. De maaltijd wordt begeleid door een grote hoeveelheid bier, waarbij regelmatig wordt getoast op ons welzijn en dat van de partij. Gelukkig wordt de intake van bier nog enigszins beperkt door de eveneens grote brokken ijs, die tezamen met het bier worden geserveerd.

Donderdag 11 januari

Na het ontbijt worden we opgehaald door professor An, de partijvoorzitter en de directeur van het regionale ziekenhuis. Na een rondrit door Phan Tiet komen we bij het regionale ziekenhuis. Het ziekenhuis staat in schril contrast met dat wat we hebben gezien in Ho Chi Minn City. Het gebouw stamt uit de Franse koloniale periode en de apparatuur lijkt ook wel uit dezelfde periode te komen. Er is inderdaad nauwelijks een patiënt te bekennen in verband met het naderende Teth festival. Er is eveneens tot onze teleurstelling geen operatieprogamma opgesteld zodat we hier niet kunnen opereren. In de middag is iedereen vrij waarbij een natuurlijk een bezoek aan het strand wordt gebracht

Vrijdag 12 januari

Vandaag zijn we teruggereden vanuit Phan Tiet naar Ho Chi Minh City. Rijdend over Highway One zie je het dagelijks leven in Vietnam aan je voorbij trekken. Winkels die hun koopwaar uitstallen tot aan de kant van de weg, mensen die hun garnalen en groenten laten drogen op de vluchtstrook en veel, zeer veel bromfietsers. Ook nu valt op hoe chaotisch het verkeer kan zijn. Vrachtautos rijden op de verkeerde weghelft en bromfietsers lijken zich al helemaal niet aan enige regel te houden.

De middag wordt gebruikt om ons voor te bereiden op het congres van morgen. Het is de bedoeling dat Rob, Just, Wiebe, Bram en ik presentaties zullen verzorgen over orthodontie schisis, orthognatie, spraak, en weke delen defecten rondom de mond. De onderwerpen zijn basaal en vooral toegespitst op de dagelijkse Vietnamese praktijk.

Zaterdag 13 januari

Om halfacht s ochtends worden we opgehaald van het hotel. Het symposium begint om 8:00!!. Na een inleiding van Dam Backer, als voorzitter van het symposium, houden wij allen ons verhaal. De eerste drie verhalen betreffen verschillende onderwerpen over schisis, waarin vooral nadruk wordt gelegd op de onderlinge samenwerking van maxillo-faciale chirurgen, tandartsen en orthodontisten. Ook de gefaseerde behandeling van kinderen met een lip-kaak-verhemelte spleet en het belang daarvan voor de ontwikkeling van het aangezicht wordt door Just uitgebreid besproken. Dit is namelijk in Vietnam door de grote afstanden, de vaak oudere leeftijd van de patiëntjes en geldgebrek, niet goed mogelijk. De opkomst van artsen en tandartsen uit het Instituut en van de naburige Dental School is goed. Behoudens wat haperende diamonitoren, kan de ochtend zeer geslaagd worden genoemd.

Hierna worden we uitgenodigd om samen met de medische staf van het Instituut te lunchen. De lunch verloopt zeer gemoedelijk waarbij tegelijkertijd de verjaardag van Professor An, de directeur van het Instituut, uitgebreid wordt gevierd. Tegelijkertijd wordt door An een groep Australische kaakchirurgen verwelkomd, die de komende week in het Instituut gaan opereren.

Maandag 14 januari t/m woensdag 17 januari

Deze dagen brengen we door in het buurland Laos, waar we de hoofdstad Vientiane en Luang Prabang bezoeken. In Vientiane bezoeken we het Mahosot Hospital. Dam Backer en Henk Slootweg hebben hier via een internationaal tandheelkundig genootschap contact gezocht met het hoofd van de tandheelkundige afdeling. De bedoeling van het bezoek is om te inventariseren welke mogelijkheden er bestaan om hier volgend jaar met ons team te opereren. Na een rondleiding door het ziekenhuis, hebben we een bespreking met de directeur, de maxillo-faciale chirurg en het hoofd van de tandheelkundige afdeling. Het ziekenhuis is net sinds 3 jaar begonnen met schisis-chirurgie onder leiding van Interplast Australië en kan zeker extra hulp gebruiken. De bespreking is zeer open, maar de in de komende maanden zal moeten blijken of er ook duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden voor een verdere samenwerking.

Donderdag 18 januari

Vanochtend worden we teleurgesteld doordat er een zeer beperkt operatieprogramma voor ons is opgesteld. Alleen voor Just en Geert wacht er een patiënt met een traumatische malocclusie. Kennelijk is het ziekenhuis niet berekend op onze aanwezigheid en die van het Australische team. Ook het naderend Teth festival speelt hier een complicerende rol. Patiënten willen het Vietnamese Nieuwjaar niet met een vers litteken beginnen, want dit zou ongeluk kunnen brengen

Dam, Henk en ik bezoeken vervolgens de Dental School, alwaar ook hier het naderend Teth festival duidelijk zichtbaar is. De school is nagenoeg verlaten op een enkele student na. Dam en Henk zijn hier om met de vice-decaan van de school het follow-up programma te bespreken voor de schisispatiënten. In Vietnam bestaat geen vaste periodieke controle, zoals in Nederland gebruikelijk is, van deze patiëntengroep.

Verder zijn Dam en Henk de rest van de middag bezig om te zorgen dat een container met apparatuur het land binnen te krijgen. Deze zeecontainer van K-line is in december verstuurd en staat sinds enkele dagen op da kade. Deze container is gevuld met allerlei medische apparatuur, merendeels tandartsenstoelen die bestemd zijn voor schooltandartsen in het noorden van Vietnam. De inklaring verloopt zeer moeizaam en Dam en Henk zijn dan ook de hele middag hiermee bezig.

s Middags brengen Wiebe en ik een bezoek aan het naburige universiteits ziekenhuis. Vooral de spoedeisende hulp afdeling, ICU en brandwondenafdeling maken een grote indruk op ons. Het ziekenhuis moet met zeer beperkte middelen een massa aan patiënten opvangen en kan deze stroom duidelijk niet aan.

Vrijdag 19 januari

Dit wordt onze laatste dag in Ho Chi Minh City.

Vanochtend hebben we een bijeenkomst in het ziekenhuis met Professor Ann en zijn medewerkers. Eerst worden de financiën afgehandeld. De stichting Bridge the Gap vergoedt de kosten voor de geopereerde patiënten. Samen met onze Vietnamese collegas zijn er in de eerste week 80 patiënten geopereerd. Dit aantal is helaas minder als vorig jaar.

Er worden verder afspraken gemaakt voor volgend jaar over aantallen patiënten en de operatielocaties. Er wordt van onze zijde vooral geïnformeerd wanneer het Teth festival in 2002 zal plaatsvinden. Dit blijkt pas in februari te zijn en zal dan niet een nadelige invloed kunnen uitoefenen op de opkomst van patiënten.

Inmiddels horen wij een toenemend lawaai op de binnenplaats van het ziekenhuis. Als we naar buiten komen zijn medewerkers van het ziekenhuis begonnen met een touwtrekwedstrijd. Iedere wedstrijd gaat gepaard met een luid gejuich en de deelnemers worden aangemoedigd door het hele ziekenhuis. Vandaag is de laatste werkdag voor de aanvang van Teth en iedereen is in een feeststemming.

Voor de lunch zijn alle medewerkers van het ziekenhuis uitgenodigd en deze wordt geserveerd in het polikliniekgebouw aan ronde tafels met kleine krukjes. Onder begeleiding van een band worden liederen gezongen, waarbij ook wij enkele Nederlandse smartlappen uit ons songbook ten gehore brengen. De tijd vliegt voorbij. Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van iedereen, vertrekken we richting hotel. Bij het zwembad wordt nog even nagepraat en dan is het al weer tijd om richting vliegveld te gaan. We worden door professor An naar het vliegveld gebracht waar opnieuw hartelijk afscheid wordt genomen. Dit is het 6e jaar dat Bridge the Gap een bezoek brengt aan Vietnam. De zorg voor schisis patiënten is in deze periode aanzienlijk verbeterd. De stichting Bridge the Gap heeft hier een beperkte maar zeker niet onbelangrijke bijdrage aan kunnen leveren, mede dankzij vele sponsoren. Wij hopen nog lange tijd onze bijdrage te kunnen geven. Tot volgend jaar.

© VU medisch centrum 01/03/02 dienst public relations & voorlichting prv@vumc.nl