Limburgs Museum
Toegevoegd: 30-1-2002
Activiteiten in het Limburgs Museum: Foto's van Guido Paulussen vanaf
1 maart a.s.
STILLE STALLEN, LEGE LANDSCHAPPEN
Sef Derkx
De fotos van Guido Paulussen, te zien in het Limburgs Museum in Venlo
van 1 maart tot 1 april a.s., zingen een blues. Soms ingetogen,
nauwelijks hoorbaar, dan weer schril snerpend als een krijtje op een
schoolbord. Een blues in zwart-wit. Vooral in zwart, heel veel zwart.
Vanwege de stemming. Guido Paulussen zoekt de onttakeling en
verloedering. Van leegstaande stallen en schuren bij boerderijen,
waarop misschien nog wel mensen wonen, maar waar het boerenbedrijf al
lang geleden is gestaakt. Tientallen van die boerderijen bezocht hij
in Zuid-Limburg. Proefde de sfeer, zag details, lette op het licht dat
naar binnen streek door kieren en vuile raampjes en werd getroffen
door de poëzie van het verval. Mensen staan er niet op de fotos. Ook
niet op de tweede serie die Paulussen maakte van de industriële
rafelrand rond onder andere Seraing, Tilleur, Sclessin en Winterslag,
waar de zware industrie sporen trok en trekt in het domein van het
dagelijkse leven. Maar het is juist het ontbreken van mensen, waaruit
het menselijk drama spreekt dat als een onderstroom de fotos lijkt te
verbinden.
Guido Paulussen (Maastricht 1939) werkte van 1972 tot 1993 bij de NOS.
Eerst als cameraman, later als programmamaker. Hij vervaardigde
speelfilms en tal van documentaires, vooral voor kunstprogrammas als
Beeldspraak, Op Zicht en Nederland-C. Vanaf 1988 was hij vijf jaar
lang verantwoordelijk voor alle kunstonderwerpen van Klokhuis, het
jeugdprogramma dat nog steeds dagelijks wordt uitgezonden. Op
54-jarige stapte hij uit het omroepbedrijf en keerde terug naar
Limburg, naar het gehucht Klein-Genhout. De filmer werd fotograaf. Een
overstap. Bij film wordt het verhaal immers verteld in 24 beelden per
seconde, terwijl het bij een foto altijd gaat om één opname die
bovendien ook nog vaak moet worden vervaardigd in een fractie van een
seconde. In de eerste jaren als fotograaf legde hij zich vooral toe op
reisfotografie. Hij bezocht Cuba, Portugal en Sri Lanka.
Reisbestemmingen die een plaats kregen in zijn fotografisch oeuvre. Op
het verpauperde Cuba van Fidel Castro werd hij geraakt door het
verval. Hij raakte steeds meer gefascineerd door oude gebouwen die hun
oorspronkelijke functie hadden verloren en die door de tand des tijds
van vorm en betekenis waren veranderd.
De eerste fabriek die hij fotografeerde, was een verlaten
steenbakkerij in de buurt van Wijk bij Duurstede. Hij was er toevallig
bij uitgekomen. Getroffen door de sfeer ging Paulussen bewust op zoek
naar meer van dit soort locaties. In Limburg vond hij de verlaten
stallen en in België uitgestrekte fabriekscomplexen en bijbehorende
woonwijken. Door intensief te werken met licht wordt het desolate van
de plek gesublimeerd tot een nieuwe schoonheid. De fotos van Guido
Paulussen ogen somber, er wordt meer verzwegen dan verteld, maar in
hun zwijgzaamheid zijn ze veelzeggend.