ChristenUnie
Nieuws
Laatste nieuws | Tweede Kamer | Wetenschappelijk Instituut |
Verkiezingen
---
Open brief aan Pim Fortuyn Woensdag 30 Januari 2002 - 15:00
Geachte heer Fortuyn,
U en ik hebben gemeen dat we lijsttrekker zijn voor de komende
Tweede-Kamerverkiezingen en zelf nog geen lid van de Tweede Kamer
zijn. Dat is een nadeel en ook een voordeel. Nadeel is dat de
parlementaire pers je minder makkelijk vindt. Voordeel is dat je
parlementair een onbeschreven blad bent en de indruk kan wekken dat
alles anders wordt als jij eenmaal een blauwe zetel hebt bemachtigd.
Ik zal het maar ronduit bekennen. Ik ben stinkend jaloers op u. De
pers loopt likkebaardend achter u aan. En veel mensen geloven u als u
beweert dat u het zootje in Den Haag eens zult leren wat modern
regeren is. Hoe doet u dat toch?
Natuurlijk moet ik meteen toegeven dat u een persoonlijke uitstraling
hebt die ik nooit zal evenaren. U bent brutaal en geeft geen krimp
geven als u betrapt wordt op een onnadenkendheid of een
inconsequentie. U publiceert ze zelfs, bijvoorbeeld in de bundel
Droomkabinet. In mei 1999 voorspelde u dat de Nacht van Wiegel zou
leiden tot een kabinet van CDA en VVD of tot nieuwe verkiezingen. En
in januari 2000 kondigde u de val van de paarse coalitie aan. Ook in
mei 1999 riep u dat de etnische schoonmaak in Kosovo niet kan worden
afgedaan als een binnenlandse aangelegenheid van een soevereine natie.
En negen maanden later verweet u de internationale gemeenschap dat ze
veel te makkelijk het basisbeginsel van de nationale soevereiniteit
overboord heeft gezet. Ik geloof dat ik het niet zou durven, zo hoog
van de toren blazen en tegenstrijdigheden gewoon negeren. En u komt
daar gewoon mee weg! Hoe krijgt u dat klaar? Dat charisma heb je of je
hebt het niet, denk ik.
Maar er moet meer zijn. Wat is er in uw boodschap dat blijkens de
opiniepeilingen veel mensen aanspreekt?
Ik heb gezocht naar uw geheim in het programma van Leefbaar Nederland.
Dat is uiterst simpel in zn opzet. Waarom ook niet? De concretisering
van plannen zou de aandacht alleen maar afleiden van de radicale
vernieuwingen die u zult doorvoeren. Zoals het met betrekking tot de
verkeersproblemen is geformuleerd: gewoon de problemen met spoed
aanpakken. Je moet er maar op komen. Misschien is dit al een leerpunt
voor mij. Met de ChristenUnie had ik de kiezers moeten vertellen dat
het toch eigenlijk allemaal heel simpel is.
U hebt sympathieke wensen. Bureaucratie moet worden tegengegaan.
Asielbeleid moet rechtvaardig zijn. Publieke diensten zoals zorg,
onderwijs en openbaar vervoer moeten worden verbeterd. Aflossing van
de staatsschuld moet prioriteit hebben. Vrijheid en veiligheid moeten
gewaarborgd worden. Milieubescherming moet meer aandacht krijgen.
Minimuminkomens moeten omhoog. Ik zou nog wel even door kunnen gaan
met het citeren van uw goede doelen. En ik deel ze ook. Maar ik heb
zitten puzzelen op de vraag waarom u hiermee zoveel meer enthousiasme
wekt dan ik. Ik denk dat ik het nu weet. Ik zou het prijs stellen als
u mij als collega wilt vertellen of ik het bij het goede eind heb.
Volgens mij is uw geniale greep dat u aannemelijk maakt dat alle
gewenste veranderingen eigenlijk vrij makkelijk te bereiken zijn. Als
de oude, paarse hap maar verdwijnt, zijn we al een heel eind.
Misschien moet ik dit voortaan ook maar doen. Maar ik heb nog wel een
beetje steun nodig. Wat moet ik zeggen als journalisten doorvragen?
Sommigen doen dat, weet u?
Eerlijk gezegd heb ik steeds gedacht dat een echte koerswijziging na
twee perioden paars nogal wat zou vragen van de samenleving. Paars
heeft zich gepresenteerd als een soort oorlogskabinet in de strijd
voor werk, werk en nog eens werk. Oude tegenstellingen tussen links en
rechts zouden moeten wijken voor het ene doel, de bevordering van de
economie. Individualisering en marktwerking waren de instrumenten. Het
resultaat was dat het veel mensen financieel gezien heel goed gaat.
Als het nu anders moet, zoals wij beiden vinden, is het dan niet
eerlijk aan de mensen te vertellen dat ze zelf ook moeten nadenken
over hun prioriteiten? Meer gemeenschapszin en meer aandacht voor wat
we met elkaar delen vraagt toch keuzes die verder reiken dan geld
verdienen, geld uitgeven en een plezierig leven leiden? Met de
ChristenUnie roep ik steeds dat we zouden moeten durven kiezen voor
normen. Nu ik eens goed kijk naar uw succes, besef ik dat dit
waarschijnlijk niet slim is.
U vertelt de kiezers dat zij als u het voor het zeggen krijgt veel
meer te zeggen krijgen over het overheidsbeleid. Directe democratie
zonder de tussenkomst van ouderwetse politieke partijen geeft burgers
zelf een stem. Ik vind dit een hele sterke. Mensen lopen niet meer zo
warm voor politieke partijen. U zegt gewoon dat ze groot gelijk
hebben. De gedachte dat overheidsbeleid vraagt om afweging van
belangen en om principes die een beleid mogelijk maken dat verder
strekt dan de waan van de dag, noemt u ouderwets. Roept u maar, zegt u
tegen de kiezers, wij zullen doen wat u wilt. U suggereert de mensen
dus eigenlijk dat iedereen zn zin krijgt. Om het met een variant op
Koot en Bie te zeggen - excusez le mot: Geen gezeik, iedereen krijgt
gelijk. Maar bent u niet bang dat mensen daar doorheen kijken? Als we
maar stevig genoeg te keer gaan tegen de bestaande Haagse elite, denkt
u? Inderdaad krijgen we daarmee de handen op elkaar. Misschien is dat
inderdaad genoeg voor veel zetels op 15 mei.
Uw aanpak is leerzaam. Maar ik heb als lijsttrekker van de
ChristenUnie nog wel een probleem. Dat is mijn partij. U zit daar niet
zo mee. Geniaal eigenlijk. U hebt vorig jaar in Leefbaar Nederland een
lege cel gevonden die niet wilde groeien. U hebt kans gezien uw eigen
gedachtemateriaal daarin te brengen. En meteen ging het zaakje
groeien. Tussen haakjes, dit is precies de omschrijving die biologen
gebruiken voor het kloneren, hè? Maar dat hoef ik u niet te vertellen
natuurlijk.
Mijn partij werkt niet zo, vrees ik. Gelukkig groeit die wel. Maar het
zal niet zo makkelijk zijn de ChristenUnie mee te krijgen in een
aanpak op basis van wat ik heb ontdekt in uw stijl. Ik hoop dat u mij
nog nader wilt adviseren. Maar ik moet bekennen dat ik niet zeker weet
of ik de achterban van de ChristenUnie kan overtuigen van een
gemakkelijker weg naar meer zetels dan ons durf te kiezen voor normen.
In afwachting van uw antwoord verblijf ik - met vriendelijke groeten,
Kars Veling, lijsttrekker ChristenUnie
---